Blast from the Past: Metallica – Kill ’em All

Όλοι, είτε αγαπούν είτε μισούν τους Metallica, οφείλουν να υποκλιθούν μπροστά στο ντεμπούτο album του συγκροτήματος, “Kill ’em All”. Κυκλοφόρησε στις 25 Ιουλίου του 1983 και δικαίως θεωρείται μια από τις σπουδαιότερες στιγμές στην ιστορία της metal.

Έχει χαρακτηριστεί ως η απαρχή του thrash. Μάλλον υπερβολική άποψη… Σίγουρα, όμως, είναι μια ακραιφνής thrash δουλειά, μια από τις πρώτες που κυκλοφόρησαν επίσημα. Και σίγουρα δεν είναι καθόλου υπερβολικοί όσοι κατατάσσουν το “Kill ’em All” στην πρώτη θέση των album των Metallica, ακόμα και μπροστά από το “Master of Puppets“. Στην τελική, ακόμα κι αυτοί που δεν το θεωρούν πρώτο και καλύτερο, το κατατάσσουν κι αυτοί σε μια από τις πρώτες θέσεις.

Αλλά η κατάταξη δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Σημασία έχει η μουσική, που το ντεμπούτο των Metallica περιέχει. Σανιδωμένα γκάζια, ενέργεια στα κόκκινα και κέφι. Πολύ κέφι! Την εποχή της ηχογράφησής του, ο Dave Mustaine είχε αντικατασταθεί από τον Kirk Hammett, κιθαρίστα σχεδόν εξίσου ικανό στο στήσιμο των απαραίτητων solo. Μα και ο Ron McGovney είχε αποσυρθεί, για να πάρει τη θέση του ένα από τα πλέον αγαπητά μέλη των Metallica, ο αδικοχαμένος Cliff Burton. Ο τελευταίος πρόσθεσε κρυφές punk και rock ‘n’ roll πινελιές στον ήχο των τραγουδιών, εμπλουτίζοντας τις διαστάσεις τους. Μαζί με τους υπόλοιπους δύο της παρέας, δημιούργησαν τραγούδια που ξέρουν πότε να επιταχύνουν και πόσο να επιταχύνουν, ξέρουν πότε να βρίθουν αλητείας και πότε να γίνονται πιο τεχνικά, ξέρουν πότε να νεωτερίζουν και πότε να φανερώνουν τις heavy metal καταβολές τους.

Το εισαγωγικό “Hit the Lights” θερίζει τα πάντα στο πέρασμά του και δίνει στίγμα γι’ αυτό που θα επακολουθήσει. Σε συνδυασμό με το “Motorbreath”, το “Whiplash” και το “Metal Militia”, προκύπτει ένα μανιασμένο καρέ, που ορίζει τη thrash metal έννοια. Τα λιγότερο μανιασμένα “Seek & Destroy” και “Jump in the Fire” ρίχνουν ελαφρώς τους τόνους, αλλά αποτελούν κι αυτά ξεχωριστές στιγμές του album. Η πιο ιδιαίτερη, όμως, σύνθεση, έστω και για συναισθηματικούς λόγους, είναι το “Pulling Teeth”, στο οποίο ο νεοφερμένος Cliff δείχνει τις ιδέες του και τις δυνατότητές του. Για το “The Four Horsemen” αποφεύγω να εκφράσω άποψη, γιατί, απλούστατα, δε βρίσκω τις κατάλληλες μεγαλειώδεις λέξεις.

Πολλά οφείλονται στο “Kill ’em All”. Η επιρροή του στο μέλλον της metal σκηνής ήταν καθοριστική. Μπορεί οι Metallica να μην έγιναν μεγάλοι και τρανοί με όχημα το συγκεκριμένο album, αλλά όταν έφτασε η ώρα να εκτιμηθεί, του αποδόθηκαν οι δάφνες που πραγματικά του αρμόζουν.

Επιμέλεια: Φαίδωνας Κυτρίδης