Enemy of Reality: Where Truth May Lie (Vinyl Store Records 2023)

Είναι δύσκολο να αρνηθεί κανείς το γεγονός ότι οι Enemy of Reality ανήκουν στις πιο εντυπωσιακές μπάντες της σύγχρονης σκηνής του συμφωνικού μέταλ. Aν το concept άλμπουμ τους “Arakhne” του 2016 σας εντυπωσίασε, τότε είναι βέβαιο πως με το “Where Truth May Lie”, θα σας εντυπωσιάσουν και πάλι. Σε αυτή τη δουλειά, η μπάντα δείχνει ακόμη πιο εξόφθαλμα το ταλέντο, την δημιουργικότητα και την προοδευτική τους προσέγγιση στη μουσική.

Το “Where Truth May Lie” είναι ένα άλμπουμ άψογου μελωδικού συμφωνικού ήχου, που μας δείχνει πως πρέπει να παίζεται το μέταλ στο σήμερα.

Οι συνθέσεις είναι πολύπλοκες και προκαλούν εντύπωση με την εξαιρετική ενορχήστρωση, τη δομή και την άρτια τεχνική επιδεξιότητα με την οποία εκτελούνται.

Το άλμπουμ ξεκινά με το ορχηστρικό κι επικό κομμάτι “Final Prayer”. Αυτό το τραγούδι στρώνει το χαλί ιδανικά για το “Downfall” που ακολουθεί. Η φωνή της Ηλιάνας Τσακιράκη είναι πραγματικά μαγική, συνδυάζοντας με τρόπο εκπληκτικό την ευαισθησία και τη δύναμη. Το άλμπουμ συνεχίζει με το “At The Edge Of Madness”, ένα τραγούδι που ενσωματώνει που ίσως ηχεί πιο ποπ. Ωστόσο, το τραγούδι παραμένει εξαιρετικά ενδιαφέρον, μιας και τα συμφωνικά στοιχεία “ντύνουν” υπέροχα το κιθαριστικό riff.

Το άλμπουμ συνεχίζει με τραγούδια όπως το “Time Vineyard Song”.

Εδώ οι Enemy of Reality μας δίνουν μια γερή δόση παραδοσιακού μελωδικού συμφωνικού ήχου με ατμοσφαιρικά περάσματα, πλούσιες ενορχηστρώσεις και τεχνικές εκτελέσεις. Και εδώ φυσικά, η  Τσακιράκη εντυπωσιάζει ξανά με τη φωνή της. Αξίζει να σημειωθεί πως πολύ ευχάριστα ηχούν και οι μικρές προσθήκες παραδοσιακού ήχου μέσα στη γενικότερη σύνθεση. Το “Serenade of Death” αποτελεί ένα από τα αποκορυφώματα του άλμπουμ. Ήχος με πολλά ανατολίτικα στοιχεία, στιβαρή ενορχήστρωση κι αξεπέραστη σαγηνευτική ατμόσφαιρα.

Το “Ever Lusting” που ακολουθεί μάλλον με άφησε αδιάφορο. Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως δεν δένει αρμονικά με τα τραγούδια που προηγήθηκαν ή με αυτά που ακολουθούν. Θα κρατήσω μόνο από αυτό κάποια εξαιρετικά κιθαριστικά περάσματα. Tο “Tears of Echo”, είναι το πιο καθαρό μέταλ κομμάτι αυτού του δίσκου. Η ερμηνεία της Ηλιάνας είναι ξανά αψεγάδιαστη, η μελωδία υπέροχη, και το αποτέλεσμα ικανό να κάνει τον ακροατή να αρχίσει να συνθέτει εικόνες μέσα στο μυαλό του.

Στο “Long Forgotten” ξαναβρήκα ψήγματα παραδοσιακού ήχου. Πρόκειται για ένα κομμάτι που είναι δυναμικό, τόσο όσο αφορά τα κιθαριστικά του μέρη, αλλά και το drumming του. Το “Deliverance” είναι ακόμη ένα κομμάτι που μου άρεσε πολύ. Ήταν αυτό που λέμε τόσο όσο για να με πάρει μαζί του, ηχώντας απλό και πολύ περίπλοκο ταυτόχρονα. Αναδεικνύει πάντως σίγουρα το πλούσιο ταλέντο των Enemy of Reality. Mια στροφή πριν το τέλος, το “Goat-legged Deceiver” δεν ηχεί κακό. Ωστόσο, είναι μόνο η φωνή της Τσακιράκη που κρατά το ενδιαφέρον μου ζωντανό όσο το ακούω. Μουσικά δεν παίρνω κάτι που να με τραβάει. Ευτυχώς το άλμπουμ κλείνει αρκούντως δυναμικά, με το “Baptised in Fire”, με μελωδία χαρακτηριστική του συμφωνικού ήχου που οι Enemy of Reality υπηρετούν. Εδώ και πάλι, η Τσακιράκη που μας ξεδιπλώνει και πάλι το εκπληκτικό φωνητικό της ταλέντο.

Συνολικά, το “Where Truth May Lie” αφήνει μια πολύ καλή αίσθηση στον ακροατή. Οι Enemy of Reality κάθε άλλο παρά βαρετοί είναι, δείχνοντας ότι δουλεύουν τον ήχο στους στη λεπτομέρεια.

Έτσι δημιουργούν ένα ηχητικό περιβάλλον που συνδυάζει φόρμες παραδοσιακής, κλασσικής, ποπ και σύγχρονης μέταλ μουσικής. Ο ήχος τους πολυδιάστατος και το γενικότερο αποτέλεσμα προσφέρει μια εμπειρία ακρόασης που γίνεται πιο ευχάριστη με κάθε επανάληψη. Συνολικά, το “Where Truth May Lie” είναι ένα εξαιρετικό άλμπουμ που αποδεικνύει την εξέλιξη και το ταλέντο των Enemy of Reality. Έχουν προ πολλού αποδείξει ότι ανήκουν στις κορυφαίες μπάντες του σύγχρονου μελωδικού ήχου. Εμείς μπορούμε μονάχα να περιμένουμε να ακούσουμε περισσότερα στο μέλλον.

Βαθμολογία: 8/10

Κείμενο: Γιώργος Παρδάλης