Queens of the Stone Age: In Times New Roman… (Matador Records 2023)
Εδώ και μια δεκαετία γινόμαστε μάρτυρες της αλλαγής πορείας των Queens of The Stone Age. Το σχετικά σταθερό line-up των τελευταίων αυτών δέκα ετών φέρει την ευθύνη για πλήθος νέων στοιχείων στον ήχο του συγκροτήματος. Έτσι, οι hard rock πινελιές δίνουν όλο και περισσότερο τη θέση τους σε garage πινελιές. Οι stoner προσεγγίσεις ανήκουν σχεδόν αποκλειστικά στο παρελθόν. Παράλληλα η παραγωγή έχει αποκτήσει μια fuzz απόχρωση, σε αντίθεση με τη μεταλλική καθαρότητα προηγούμενων δουλειών. Εκείνο βέβαια που παραμένει ακλόνητο είναι η γνώριμη φωνή του Josh Homme. Επίσης παραμένει και η ικανότητα του ίδιου και της παρέας του να πρωτοτυπούν, δημιουργώντας album που βρίθουν έμπνευσης. Έτσι, το “In Times New Roman…” είναι ένα ακόμα δισκογραφικό βήμα των Queens Οf The Stone Age, στο οποίο οι ιδέες ξεχειλίζουν και το οποίο σε κάθε νέο άκουσμα έχει ολοένα και περισσότερα να αποκαλύψει.
Ναι, η καινούρια κατάθεση των Queens of The Stone Age είναι έξοχη, παρά το γεγονός ότι άνετα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κάπως διαφορετική ή ακόμα και περίεργη…
Ξεκινάει με το “Obscenery”, τραγούδι με ενορχήστρωση αρκετά χαρακτηριστική για το group. Το ρεφραίν του θυμίζει παλιότερες στιγμές των Queens Of The Stone Age, που όλοι αγαπήσαμε. Έτσι, η πρώτη επαφή με το “In Times New Roman…” αποπνέει μια αίσθηση νοσταλγίας και γεννάει ελπίδες για μια ωραιότατη συνέχεια. Η ωραιότατη συνέχεια έρχεται με το γκαζωμένο “Paper Machete”, τραγούδι που εκφράζει επιτυχημένα την ψυχολογία του frontman και στιχουργού, κατά τα τελευταία δύσκολα χρόνια που διανύει. Είναι ένα από τα σπουδαιότερα υποδείγματα επιθετικότητας του album. Μιας επιθετικότητας που είχε λείψει αρκετά από τους δύο προκατόχους του (“…Like Clockwork” και “Villains”). Σίγουρα, όμως, highlight του “Ιn Times New Roman…” αποτελεί το “Negative Space”, τραγούδι τόσο ατμοσφαιρικό και ταξιδιάρικο, που θα μπορούσε να βρίσκεται ακόμα και στο καλύτερο album των Queens Of The Stone Age. Η μουσική του δένει ιδανικά με τους «μαύρους» στίχους του, δίνοντας ξεκάθαρο στίγμα για τη διάθεση του Josh Homme.
Θα έλεγε κανείς πως τα επόμενα δύο τραγούδια δεν προσφέρουν κάτι τόσο ξεχωριστό στον ακροατή, σίγουρα όμως δεν ισχύει το ίδιο για το εξαιρετικό “Carnavoyeur”. Περιγράφει εύστοχα το πόσο αβοήθητοι είμαστε όλοι εμείς μπροστά στη συναισθηματική κενότητα, αλλά και στο αναπόφευκτο τέλος μας. Στο ίδιο μοτίβο, αλλά με ένα σαφώς πιο εφιαλτικό ηχητικό φόντο, κινείται και το “Sicily”, που δίνει τη θέση του σε μια ακόμα μεγάλη στιγμή του album. Αυτή ακούει στο όνομα “Emotion Sickness” και ταράζει τα αυτιά μας με κοφτερές κιθάρες και ακόμα πιο κοφτερά λόγια. Με το συγκεκριμένο τραγούδι είχαμε λάβει μια πρώτη γεύση της ολοκαίνουριας δουλειάς και μάλλον είχαμε μείνει ικανοποιημένοι!
Το κλείσιμο του “Straight Jacket Fitting” είναι ίσως λίγο υπερβολικό στα εννιά λεπτά του. Ωστόσο, αποδεικνύει πως οι Queens Of The Stone Age είναι εξίσου ικανοί ως μηχανή κατασκευής τραγουδιών μικρής διάρκειας και μεγάλης ταχύτητας, όσο και μακροσκελών τραγουδιών πιο ψυχεδελικής τεχνοτροπίας.
Τελικά, το “In Times New Roman…” ανταποκρίνεται περίφημα στο ρόλο του ως album ενός από τα καλύτερα συγκροτήματα της ευρύτερης rock σκηνής, εδώ και δυόμιση δεκαετίες.
Πλουραλιστικό ως προς τις συνθέσεις του και επιτηδευμένα λασπώδες ως προς τα τεχνικά του, επιτυγχάνει να μεταβαίνει αβίαστα από τα παλιά και αγαπημένα 70s στα πιο πρόσφατα 90s, αλλά και στο κλίμα της σημερινής εποχής.
8/10
Κείμενο: Φαίδωνας Κυτρίδης