Villagers of Ioannina City: Age of Aquarius (Mantra Records 2019)

Villagers of Ioannina City - Age of Aquarius album cover

Ειλικρινά μου είναι πολύ δύσκολο να γράψω κάτι που δεν έχει γραφτεί γι αυτό το άλμπουμ και να αποφύγω να αποθεώσω κάτι που δεν έχει ήδη αποθεώσει κάποιος άλλος. Θα δούμε στην πορεία πως θα βγει. Το μόνο σίγουρο είναι πως οι VIC με το  Age of Aquarius επιχείρησαν κάτι πολύ παράτολμο και τους βγήκε σχεδόν στην ολότητα του.

Με το Riza το 2014 κατάφεραν να πετύχουν ένα εξαιρετικό πάντρεμα των παραδοσιακών ήχων της Ηπείρου (ήχοι που για μένα έχουν ιδιαίτερο νόημα και γοητεία μιας και κατά το ήμισυ είμαι Ηπειρώτης, κι έχω τέτοια ακούσματα από τους παππούδες μου) με τον stoner ήχο και δημιούργησαν ένα αποτέλεσμα που πιστεύω θα μείνει ανεξίτηλο στο χρόνο.

Παράλληλα με μια τέτοια κυκλοφορία δημιούργησαν μεγάλες προσδοκίες στον κόσμο κι άθελα τους έβαλαν εαυτόν σε ένα δίλημμα. Να ποντάρουν σε ένα sequel του Riza ή να βρουν νέους καινοτόμους δρόμους για να παντρέψουν αυτές τις φαινομενικά διαφορετικές μουσικές κουλτούρες.

Ευτυχώς για εμάς επέλεξαν το δεύτερο και μας παρέδωσαν ένα άλμπουμ που σε γεμίζει συναισθήματα και εικόνες από την αρχή μέχρι το τέλος του.

Άλλοτε με περάσματα ψυχεδελικά, άλλοτε με krautrock αναφορές και με τις stoner κατευθυντήριες να είναι πάντα παρούσες, μπολιάζουν και πάλι τον παραδοσιακό ήχο με στοιχεία που όχι μόνο δεν τον υπερκαλύπτουν, αλλά που του επιτρέπουν να εκφραστεί σε όλο του το μεγαλείο, χαρίζοντας παράλληλα σε όλες αυτές τις διαφορετικές μουσικές αναφορές μια διάσταση που ξεπερνά τα πιο τρελά όνειρα του ακροατή. Το κλαρίνο και τα πνευστά γενικότερα έχουν παρουσία όπως θα λέγαμε “τόση όση” και η μπάντα ξεδιπλώνει το αδιαμφισβήτητο ταλέντο της, έστω κι αν σε κάποια σημεία ίσως να προκαλεί κούραση με τα ηχητικά μοτίβα που επιλέγει. Άλλωστε θα ήταν σχεδόν υπεράνθρωπο να συνδέσεις την παραδοσιακή μουσική με τόσα διαφορετικά πιο σύγχρονα μουσικά μοτίβα και να το κάνεις αψεγάδιαστα.

Δεν έχει νόημα να αναφερθώ σε κάθε τραγούδι ξεχωριστά. Το Age of Aquarius για μένα δεν είναι τραγούδια ασύνδετα μεταξύ τους. Ή το ακούς όλο και το γουστάρεις όλο ή όχι. Κι εγώ το γούσταρα, γιατί μέσα από την ακρόαση του κατάφερα να ταξιδέψω στα χωριά των παππούδων μου, την ίδια στιγμή που απολάμβανα μια ηχητική πανδαισία. Κι αυτό που να πάρει είναι κάτι που αποδεικνύει ότι οι VIC πήραν ένα πελώριο ρίσκο και κέρδισαν το στοίχημα 100%.

 

Κείμενο: Γιώργος Παρδάλης

Κατηγορία
TAGS
Κοινοποίηση

COMMENTS

X