Verbal Delirium: The Imprisoned Words Of Fear (Bad Elephant 2016)

Verbal_Delirium_-_The_Imprisoned_Words_Of_FearProgressive rock λένε κάποιοι και το μυαλό πάει σε συγκεκριμένο πράγματα. Δεν θα έπρεπε. Η πρόοδος πρέπει να είναι απρόβλεπτη. Ή ίσως να είναι ωραίο αν είναι απρόβλεπτη. Γιατί η ομορφιά δεν είναι πάντα καλή αν όλα είναι ίδια και προβλέψιμα. Πολλοί λένε πως όλα έχουν παιχτεί και η προβλεψιμότητα είναι πλέον κομμάτι της μουσικής. Αν και δεν μπορούμε να είμαστε απόλυτοι οφείλω να το συμμεριστώ. Τα (καλά) απρόβλεπτα, δύσκολα θα βγουν και ακόμα πιο δύσκολα θα τα ακούσουμε και θα τα εκτιμήσουμε. Προς το παρόν οι avant garde καλλιτέχνες θεωρούνται η εμπροσθοφυλακή της μουσικής προόδου, σχετικά με τον πειραματισμό στην rock και στα παρακλάδια της. Κάπου εκεί θα βάλω και τους Έλληνες Verbal Delirium.

Όπως οι VIC φρόντισαν να εμπλουτίσουν το stoner τους με παραδοσιακή μουσική, τσάμικα και πολυφωνικά, έτσι και οι Verbal Delirium (πιστεύω πως) μπόλιασαν το rock τους με αρώματα μιας πρόσφατης μουσικής ιστορίας, αυτής του Χατζιδάκι. Δεν είμαι κανένας fan του αείμνηστου δημιουργού, αλλά το “The Imprisoned Words of Fear” μου δίνει αυτήν την εκλεπτυσμένη χροιά που τον χαρακτήριζε. Όχι σε όλο το εύρος του δίσκου, αλλά έστω σε σημεία. Φυσικά τα στοιχεία που μου τράβηξαν την προσοχή ήταν διαφορετικά. Γιατί είμαι και λίγο μέταλλο. Εντάξει, πολύ.

Μετά το εισαγωγικό “Words” το κυρίως πιάτο έρχεται με το “Close To You” και η μίξη progressive rock/metal και ελαφριάς jazz αναδεικνύει το πολύπλευρο ταλέντο τους. Φλάουτο, πιάνο και ατμοσφαιρικά πλήκτρα μπολιάζουν στιγμές του τραγουδιού διαμορφώνοντάς το σαν ένα πλήρες progressive υψηλών απαιτήσεων. Το “Misleading Path” φέρνει αρκετή funk στο προσκήνιο μαζί με μια παράξενη ατμόσφαιρα που ίσως σε κάποιους να φανεί κάπως υπερβολική. Προσωπικά δεν μου άρεσε ιδιαίτερα το εφέ στην κατά τα άλλα εξαιρετική φωνή, η οποία δίνει ρέστα σε όλο το άλμπουμ με εκπληκτικές μελωδίες στις ερμηνείες της. Το “Images From A Grey World” είναι η πιο καθαρά progressive rock/metal στιγμή του δίσκου, με ύφος και χρώμα που θυμίζει λιγάκι από Fates Warning και ίσως κάτι από Dream Theater σχετικά με τον ήχο των πλήκτρων. Φωνητικές μελωδίες για σεμινάριο, απλές και λιτές αλλά συνάμα όλο ρίγος (βλ. ρεφραίν) και ένα εμπνευσμένο κύριο riff χαρακτηρίζουν την ραχοκοκαλιά ενός επικού κομματιού. Βάλτε και τα εκπληκτικά σόλο της κιθάρας και φαντάζεστε το αποτέλεσμα. Επιστροφή στα jazz περάσματα και fusion για το “The Decayed Reflection (A Verbal Delirium)” και μαγικές στιγμές με φανταστικά τοπία της κιθάρας και του πιάνου με σημεία που μύρισαν λίγο Pain of Salvation του Perfect Element. Επίσης μαγική και η μπαλάντα “Fear” με την καταπληκτική φωνητική ερμηνεία. Κοντά στο έκτο λεπτό βέβαια τα πράγματα αλλάζουν και μπαίνει άλλη μια μεγαλειώδης prog rock μελωδία για να συνεχίσει μέχρι το κλείσιμο στα δεκατρία λεπτά με καθαρά progressive ύφος και καταιγισμό ήχων με εναλλαγές ύφους και οργάνων. Κάπου στο τελείωμα νομίζω πως κάτι μου έφερε από το “Moonlight Sonata” του Μπετόβεν πάντως…

Πολλές ήταν οι φορές που είπα πως όλα μου κάνουν για ήπιας μορφής Schizoid Lloyd, ένα συγκρότημα από την Ολλανδία, αρκετά σχιζοφρενείς αλλά με άκρως καλλιτεχνικό ύφος, περίπου όμοιο με αυτό των Verbal Delirium.

Η αυλαία έπεσε με το “In Memory”, το πιο ατμοσφαιρικό και αλλοπρόσαλλο κομμάτι (λόγω ηλεκτρονικών στοιχείων) που κάπου στο δεύτερο μισό έμοιασε επηρεασμένο από μια Pink Floyd ψυχεδέλεια. Λίγη παράνοια τύπου Νορβηγών Shining τράβηξε το σκοινί και το “The Imprisoned Words of Fear” έφυγε από τα ηχεία.

Εξαιρετική δουλειά από τους Verbal Delirium με έναν avant garde prog δίσκο (πολλά χαρακτηριστικά έβαλα αλλά δε βαριέσαι) με έμφαση στην μελωδία και τον πειραματισμό. Αν και δεν πρόκειται για mainstream άκουσμα μπορεί να απευθυνθεί σε ευρύ φάσμα του φιλόμουσου κοινού, πέρα από τις rock ταμπέλες που κάποιος θα θελήσει να του κολλήσει. Οι απαιτητικοί ακροατές θα βρουν πολύ αντικείμενο. Μελετήστε άφοβα.

Κείμενο: Βασίλης Μπακογιάννης

Κατηγορία
TAGS
Κοινοποίηση

COMMENTS

X