The Voice Of The Cult : Valhalla / Return Of The Mystic Warrior (2001)

Valhalla : Return Of The Mystic Warrior (Cult Metal Classics 2001)

Οι Valhalla ξεκίνησαν στα τέλη της δεκαετίας του ’70, ως μια ακόμη σχολική μπάντα που απότεινε φόρο τιμής με τις διασκευές της στα μεγαθήρια του σκληρού ήχου. Οι επιρροές τους ήταν πολλές και ποικίλες: R.J. Dio, Manowar, Judas Priest, Queensryche, Rush,Loudness, Diamond Head κλπ. Το όνομα της μπάντας προήλθε από το “Immigrant Song” των Led Zeppelin, το οποίο και συνήθιζαν να διασκευάζουν και το διάλεξαν καθότι παραπέμπει σε κάτι μυθικό και συνάμα επικό. Το 1985 κυκλοφόρησαν το “Valhalla EP”, επηρεασμένοι από την αντίστοιχη κίνηση των Queenryche, με δική τους χρηματοδότηση αλλά και παραγωγή, το οποίο περιείχε 6 κομμάτια και ήταν περιορισμένο σε 1000 αντίτυπα.

Το όνομα των Valhalla γιγαντώθηκε με το πέρασμα των χρόνων στους underground κύκλους και πολλοί οπαδοί ορθώς υποστήριξαν πως το εν λόγω EP αποτέλεσε μια πολύ σημαντική στιγμή στη ραχοκοκαλιά του παγκόσμιου heavy metal, δηλαδή του αμερικάνικου heavy/power των ‘80s. Λόγω λοιπόν της μεγάλης μουσικής αλλά και συλλεκτικής του αξίας αλλά και της γενικότερης ζήτησης που υπήρχε, ο Μάνος Κουφάκης ανέλαβε να επανακυκλοφορήσει το 2001 αυτό το EP με την προσθήκη 6 bonus κομματιών, μέσω της Cult Metal Classics, σε επίσης 1000 κόπιες (από τις οποίες προφανώς και δεν έμεινε “λέπι”) με διαφορετικό εξώφυλλο και υπό τον τίτλο “Return Of The Mystic Warrior”. Αργότερα η Unisound έβαλε ξανά στα ράφια την κυκλοφορία της Cult Metal Classics, χρησιμοποιώντας όμως το αυθεντικό εξώφυλλο.

Στα της μουσικής τώρα, η αρχή γίνεται με το εισαγωγικό “Break Of Darkness”, ένα περίεργο ηχητικό mix που μοιάζει σαν παραμορφωμένο space effect και που δίνει τη σκυτάλη στο μέγα έπος “Looking For The Light”. Βαρύ riff, επιβλητική μελωδία, πλήκτρα εν είδη οδηγού στις γραμμές και ένα θεϊκό refrain σχηματίζουν έναν από τους ογκόλιθους του US power των 80’s. Το “Nightstalker”, που ακολουθεί, έχει έντονο άρωμα από N.W.O.B.H.M. (ακόμα και ο τίτλος του). Σχετικά απλό σε δομή, γρήγορο με καθοριστικά πλήκτρα και εξαιρετική κιθαριστική δουλειά στο solo.

 Ο λυρισμός των Warlord και τα μυστηριακά περάσματα των Rainbow συναντώνται στο “Valhalla” το οποίο μιλά για ήρωες πολεμιστές, χρυσά τείχη και Valkyries σε μια ακόμη μεγάλη στιγμή του EP. Να θυμίσω πως για το εν λόγω τραγούδι η μπάντα είχε γυρίσει και promo video. Ακουστική κιθάρα και ταξιδιάρικα πλήκτρα στο άπιαστο “Ship Of Dreams” με τον εξαιρετικό David Fefolt  να τραγουδά νοσταλγικά: ”Chasing dreams of mystery
on an open endless sea” με όμορφες αλλαγές στο ρυθμό. Το EP δεν θα μπορούσε να κλείσει με καλύτερο τρόπο. Όλη η μαγεία, η έμπνευση και η συνθετική ικανότητα των Valhalla κλεισμένη στο απαράμιλλο “In Her Eyes”, ένα πραγματικό διαμάντι του US power. Mid tempo κομμάτι, με τα πλήκτρα να έχουν ηγετικό ρόλο και μια απίστευτη κορύφωση με ένα δεύτερο-εξίσου εκπληκτικό με το εισαγωγικό- riff προς το τέλος αυτής της δημιουργίας.

Στο δεύτερο μέρος τώρα, αυτό με τα bonus κομμάτια, το ηχητικό αποτέλεσμα μοιάζει σαν μια ηχογράφηση live εκτελέσεων στο studio (εκτός του “The Mystic Warrior” που είναι σε κανονική live εκτέλεση) με την παραγωγή να είναι σαφώς υποδεέστερη της κανονικής κυκλοφορίας, χωρίς όμως να χάνει πολύ έδαφος αφού περιέχει μερικές εξίσου μεγάλες στιγμές. Στις επικές συνθέσεις της μπάντας έχουμε τα “The Mystic Warrior”, ”Reign Of The Wizard” και ”On The Edge” με το τελευταίο να ξεχωρίζει για τη δυναμική και το συναίσθημα του και για μια ακόμη φορά τις απίστευτες κιθάρες του. Από τα υπόλοιπα κομμάτια αυτό που διακρίνεται από τα πρώτα δευτερόλεπτα είναι το “Tribulation”, ένα πορωτικό έπος που σαν riff και δομή φαίνεται βγαλμένο από την “Mob Rules” & “Heaven & Hell” περίοδο των Black Sabbath και που απογειώνεται από το τεράστιο λαρύγγι του Fefolt.

Οι συχνές μετακομίσεις των μελών της μπάντας, μαζί με τον διαφορετικό τρόπο ζωής τους ήταν τα κύρια αίτια που τους οδήγησαν στη διάλυση. Οι Valhalla είναι από τις μπάντες που σε κάνουν να φαντάζεσαι την μεγάλη πορεία τους στο χώρο, αν φυσικά όλα είχαν εξελιχθεί ομαλά στις τάξεις του σχήματος. Σίγουρα η πορεία τους θα ήταν λαμπρή. Μόνο λοιπόν το γεγονός ότι από ένα EP κατάφεραν να κερδίσουν περίοπτη θέση ανάμεσα στους μεγάλους του underground πιστεύω πως σημαίνει πολλά.

 Όπως προείπα το συγκεκριμένο EP (και η μορφή της συλλογής) αποτελεί “collector’s item” και δεν γνωρίζω αν διατίθεται πλέον, πρόκειται όμως για ένα μεγάλο διαμάντι, από αυτά που συχνά παρακαλάμε να πέσουν στα χέρια μας.        

VALHALLA:

David Fefolt : vocals

William Hornyak: guitars

Joseph Mutch: bass

John Merkt: keyboards

Edward Horgan: drums

Κείμενο : Αντώνης Κοντογιάννης