Sleepwalker #35
Αγαπητοί συνοδοιπόροι ,
Πώς να ξεκινήσεις να γράψεις όταν έχεις διαβάσει στο SawBiz το μουσικό περιοδικό στέγη για τόσα και τόσα, το καταπληκτικό αφιέρωμα στους Swans! Τι να γράψεις όταν έχει ήδη γίνει livara Swans με Ψαραντώνη; Τι να πεις όταν ακούς αν και όχι μέταλλο, το νέο άλμπουμ των Scar Of The Sun να βρηχεί από πληθώρα ήχων και post metal σημεία δείχνοντας ότι ο πειραματισμός βρίσκεται σε όλα τα είδη! Από παντού ξεκινήσαν να βγαίνουν ωραίες μουσικές! Μουσικά μακάρι το 2017 να συνεχίσει το ίδιο δυναμικά αν και το 2016 που πέρασε είχε πολλές και ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες. Επειδή έχω ένα χρωστούμενο με τα περσινά , ξεχωρίζω φυσικά τον τρόπο με τον οποίο οι Xiu Χiu απόδωσαν τη μουσική της μεγαλειώδους σειράς Twin Peaks (ξαναρχίζει, γιούπι!). Όπως έχω ξαναγράψει πρόκειται για ένα δίσκο με πειραματική μουσική και noise στο κόκκινο, βασισμένο πάνω σε ένα ούτως ή άλλως καταπληκτικά ατμοσφαιρικό original soundtrack, ταιριαστό στα mind games του εξαιρετικού David Lynch…. Εnough….
Το Sleepwalker είναι εδώ για να μας ταξιδέψει σήμερα στην αθηναϊκή σκηνή και σε μια από τις πιο χαρακτηριστικές εναλλακτικές post rock παρουσίες, τους Blame the Trees. Τι εστί αυτή η μπάντα; Με απλά λόγια ένα εκρηκτικό μουσικό πειραματικό χωνευτήρι από τον αισθησιασμό, τα mind games, την πρωτοπόρα αντίληψη του Charlie Chaplin, το συννεφιασμένο jazz ύφος παλιών νουάρ αστικών ταινιών που αναδύεται από τα άκρως γοητευτικά φωνητικά, το ρυθμικό παλμό των Trip Hop λογικών των Massive Attack και τον εν γένει πειραματισμό του post-rock, που θέλουμε να ακούμε!
Πρόκειται για μια εξαιρετικά σεμνή και συλλογική μπάντα, υπόδειγμα σκληρής δουλειάς και ταλέντου που έχω καταφέρει να παρακολουθήσω δύο φορές live, έχοντας αποκομίσει εξαιρετικές εντυπώσεις. Πρόκειται για μια συλλογική μπάντα που με τρελαίνουν τα ρυθμικά μέρη του τεχνίτη drummer της (φανταστικός), το ζεστό μεστό μπάσο με τον ισορροπημένο ρόλο του στη σύνθεση, τα πολύ έξυπνα και πρωτότυπα κιθαριστικά μέρη που ποτέ τους δεν κουράζουν αλλά αντίθετα μαζί με τα εφέ τους δίνουν τον μελωδικό τόνο και την κατεύθυνση στην οποία τα πλήκτρα με τα samples τους επενδύουν στην ηχοποικιλότητα και την κινηματογραφική αισθητική….Ξέχασα κάτι; ; ; Μα βέβαια το καλύτερο. Η Talina Blame όπως την μάθαμε αρχικά, χρωματίζει ακόμα περισσότερο το όλο ύφος και με τα άκρως γοητευτικά και τεχνικά φωνητικά της εκφράζει με ολοκληρωτικό τρόπο το μουσικό παλμό της μπάντας. Ο πειραματισμός της προκύπτει από τον τρόπο που τα αξιοποιεί. Τη μία φορά, μπορεί σιωπηλά να συνομιλούν μαζί σου εκφράζοντας φιλοσοφικά επίκαιρους στοχασμούς, τη δεύτερη μπορεί να δένουν απλά με το κύμα της μουσικής, την τρίτη να υψώνονται και με την ένταση τους να σε γεμίζουν δύναμη να συνεχίσεις το ταξίδι σου. Με μια μικρή δόση υπερβολής κάτι σαν τη δικιά μας εγχώρια Jarboe. Οι Blame the Trees αποτελούν άκρως εγκεφαλική και ταλαντούχα μπάντα που απευθύνεται σε ακροατές που θέλουν να συνδυάσουν επιρροές, να συνθέσουν και να δημιουργήσουν εικόνες ακριβώς τη στιγμή που ακούνε τη μουσική τους.
Αυτή η κατεξοχήν έμμεση post rock αισθητική που αποπνέουν, αναδεικνύει και το μεγάλο δημιουργικό τους ταλέντο, που πήρε σάρκα και οστά με την κυκλοφορία του πρώτου τους άλμπουμ Synapses, το μακρινό και συνάμα κοντινό 2013. Ένα άλμπουμ που βρηχεί από trip hop ρυθμάκια, αέρινες κιθάρες που ξάφνου λαμπαδιάζουν και γδέρνουν απαλά με τα distortion τους, metal riff , γέφυρες που σε πάνε από το ταξιδιάρικο trip hop καθαρτήριο post rock. Σε ύφος πρόκειται για ένα άκρως δεμένο σε παραγωγή και μίξη δίσκο, που το ένα κομμάτι αποτελεί προοίμιο του επόμενου. Ξεχωρίζω βέβαια το μεγαλειώδες “ The gentleman thief” γεμάτο από samples από το μεγάλο προοδευτικό και πρωτοπόρο καλλιτέχνη Charlie Chaplin από την αντιφασιστική ταινία έπος «Ο μεγάλος Δικτάτωρ» ! Ακόμα και ο τίτλος του άλμπουμ αρκεί για να δείξει για πόσο εγκεφαλική και φιλοσοφημένη μπάντα πρόκειται…
Μπορείτε να το ακούσετε εδώ:
Επίσης πολύ ενδιαφέρον σε όλα του τo υπερκινητικό ‘Conscience’ που αποδομεί αρκετά την έννοια του του χώρου στον ήχο με επαναλαμβανόμενα μοτίβα που εμμονικά σε βαθαίνουν σαν ακροατή όλο και περισσότερο, χωρίς να κουράσουν! Γενικά παντού στο άλμπουμ συναντάς ένα μελωδικό κλίμα τζαμαρίσματος σε όλα τα όργανα. Για να εξηγηθώ καλύτερα, από τη μία έχει να κάνεις με έναν αρκετά οργανωμένο δίσκο από την άλλη σε σημεία η μουσική και το ύφος απλώνεται και νομίζεις ότι βρίσκεσαι ακριβώς εκείνη την ώρα που μες στην πρόβα ξεπηδούν οι μουσικές ιδέες! Ταξιδιάρικος δίσκος με αρκετά διαφορετικό τρόπο από πολλά διάφορα άοσμα που έχουμε ακούσει κατά καιρούς…
Εν κατακλείδι αυτός ο δίσκος είναι εναλλακτικός, είναι post-rock, είναι ατμοσφαιρικός , είναι αέρινος, είναι φιλοσοφικός , ηλεκτρονικός, αντισυμβατικός, ηλεκτρικός, βαρύς, πολύ εκφραστικός! Δημιουργεί κυριολεκτικά μια νέα σύναψη μες στον εγκέφαλο σου μόνιμη κατά μία έννοια γιατί δεν κουράζει αλλά αντίθετα αναδεικνύει το πόσα πολλά όμορφα αυτό το μουσικό είδος έχει να δώσει. Ένα διαμάντι που δείχνει το ταλέντο και τον πειραματισμό που υπάρχει στα σπάργανα τoυ πειραματικού ήχου. Αυτός όμως δεν πρέπει να είναι ή ήταν κάποτε ο μεγαλειώδης χαρακτήρας του post-rock; Aυτόν τον προκλητικό χαρακτήρα απέναντι στης κλασσικές ροκ δομές όταν τον ακούγαμε καταλαβαίναμε ότι εκεί στα 90’ς που έγινε το μεγάλο μπαμ κάτι διαφορετικό που κυοφορούνταν από παλιά έπαιρνε σάρκα και οστά επιτέλους…Για να πατήσω ένα στοπ, στο τώρα οι Blame the Trees τα κατάφεραν με αυτό το περίφημο ντεμπούτο μια χαρά!
Το ‘Synapses’ βέβαια δεν είναι το άκρο της αποσυγκρότησης των ροκ λογικών αλλά σίγουρα έχει κάποια από τα στοιχεία , έχει την πρωτοτυπία, χαράσσει κάτι διαφορετικό και για αυτό συνίσταται σε όλους προς ακρόαση. Mοιάζει δίσκος βγαλμένος με στοιχεία ακμαίων ειδών του παρελθόντος, αλλά με την καταπληκτική παραγωγή του και το γεμάτο περίεργες μουσικές αντιθέσεις παιχνίδι του, καταλήγει να έχει πολύ νόημα για τα αυτιά μας…Και η μελωδία του πάντα ρέει περνώντας από όλα τα όργανα που απαρτίζουν την μπάντα. Μέχρι και ο ντράμερ χρωματίζει παντού τα πάντα πράγμα ιδιαιτέρως δύσκολο. Δεν υπάρχει παρθενογένεση εξάλλου, υπάρχει εξέλιξη και στα αυτιά μας, το ταξίδι που πρόσφεραν τα παιδιά όχι και τόσο πολύ καιρό πριν, είναι συναρπαστικό ανοίγοντας νέα μονοπάτια!
Να’ στε καλά Blame the Trees!
Καλή ακρόαση και τα ξαναλέμε σύντομα …. Η ανταπόκριση στη νέα σελίδα της στήλης στο fb και τα μηνύματα σας μόνο χαρά και όρεξη για τη συνέχεια μας γεμίσαν.
Το Sleepwalker θα συνεχίσει να δίνει χωρίς να ζητά και θα συνεχίσει να ψάχνει μες στον πειραματισμό μια μουσική ολοκλήρωση ενός είδους που έχει μείνει μεταίχμιο…..
Τα μηνύματα της σκηνής όπως και με την περίπτωση των εξαιρετικών Blame the Trees είναι προοίμια κάτι πολύ καλού που κυοφορείται ανάμεσα σε όλα τα συγκροτήματα που ασχολούνται με το πειραματικό μετά ροκ ήχο! One way or another …. Keep post-rocking!
Επιμέλεια: Σπύρος Θηβαίος