Puta Volcano: “Raise up your glasses, we’ll rise from our ashes. Raise up your glasses, we’ll rise from our asses”
Ένα συγκρότημα με εξαιρετικές συνεργασίες και εκρηκτικά live, που έφθασε μέχρι τα τρία υποψήφια group για το opening act της συναυλίας των Red Hot Chili Peppers, στο διαγωνισμό που είχε διοργανώσει το Jumping Fish. Αυτά ήξερα για τους Puta Volcano, μέχρι την ημέρα που συνάντησα τη Luna Stoner, τη φωνή της μπάντας, στην ταράτσα του Bios. Εκεί, ακολούθησε μια άκρως συναρπαστική συζήτηση για τη μουσική, την δημιουργική διαδικασία και το ρόλο του καλλιτέχνη στη σύγχρονη εποχή. Ας δούμε, όμως, τι μας είπε η ίδια..
”Puta Volcano”, ένα όνομα προκλητικό και εκρηκτικό. Πώς καταλήξατε σε αυτό;
Θέλαμε ένα όνομα που θα δίνει το στίγμα του τρόπου με τον οποίο δημιουργούμε και παίζουμε μουσική. Την εκρηκτική διαδικασία, μέσα από την οποία γεννάται η μουσική μας. Σε ένα “brainstorming”, αναφέρθηκε το όνομα ενός υπογείου ηφαιστείου της Χιλής, του “Putana Volcano”. Οπότε, το επιλέξαμε, τροποποιημένο ελαφρά για ευνόητους λόγους, τόσο γιατί εκφράζει τη μουσική μας, όσο και γιατί περιλαμβάνει το provocative στοιχείο που για εμάς είναι απαραίτητο.
Πώς θα χαρακτήριζες τη μουσική σας;
Volcanic rock. Δε μπορούμε να το κατηγοριοποιήσουμε ακριβώς, υπάρχουν στοιχεία από desert rock. Θεωρώ ότι είναι ένας ήχος που σε ταξιδεύει, αλλά δε μπορώ να το εντάξω σε ένα συγκεκριμένο είδος, από τα ήδη υπάρχοντα στην αθηναϊκή μουσική σκηνή.
Ποια είναι τα μουσικά ακούσματα που συνετέλεσαν στην δημιουργία του συγκεκριμένου ήχου;
Ως παιδί, προσωπικά, και μέχρι μια ηλικία άκουγα αποκλειστικά κλασσική μουσική. Είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό κομμάτι της ζωής μου το συγκεκριμένο είδος. Οι επιρροές μας καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα, από την κλασσική μουσική μέχρι τη metal. Μια αυθόρμητη αναφορά σε συγκροτήματα περιλαμβάνει τα: Nirvana, Queens of the Stone Age, Sonic Youth, Foo Fighters, Mars Volta, Τρύπες, Κωνσταντίνο Βήτα και προφανώς άπειρους άλλους.
Πώς δημιουργήθηκε το συγκρότημα;
Οι Puta Volcano δημιουργήθηκαν πριν από τρία περίπου χρόνια με άλλη σύνθεση. Μαζί με τον αδελφό μου από πολύ μικρή ηλικία ασχολούμασταν με τη μουσική. Έχουμε και οι δύο θεωρητικές μουσικές σπουδές και μεγαλώσαμε σε ένα οικογενειακό περιβάλλον που ευνοούσε και ενθάρρυνε τη συγκεκριμένη ενασχόληση. Όλα τα μέλη της μπάντας είχαμε συμμετάσχει και στο παρελθόν σε άλλα συγκροτήματα, στο λύκειο λόγου χάρη, είχαμε κάνει live, υπήρχε η λεγόμενη τριβή. Πριν από τρία χρόνια είχαμε διαφορετική σύνθεση, ενώ, πλέον, το συγκρότημα αποτελείται από τον αδελφό μου, Άλεξ Πι (κιθάρα), εμένα (φωνητικά), τον Άλεξ Μοίρο (μπάσο) και τον Στέφανο Στεφανίδη (drums). Οι Puta Volcano δημιουργήθηκαν λοιπόν από πειραματισμούς και μέσα από μια εξελικτική πορεία που είχε ένα punk ξεκίνημα και, προοδευτικά, οδηγήθηκε στο σημερινό μας ήχο και σύνθεση.
Που ήταν το πρώτο Live των Puta Volcano ;
Το πρώτο μας Live ήταν το 2010 στο After Dark και ήταν ένα μεγάλο πάρτι για εμάς. Υπήρχε ενθουσιασμός και ένα ευφορικό συναίσθημα ικανοποίησης.
Από τη μέχρι τώρα πορεία σας, ποια ήταν η πιο έντονη live εμφάνισή σας;
Σίγουρα, η εμφάνιση μας στην Τεχνόπολις, στα πλαίσια του διαγωνισμού του Jumping Fish για το support group των Red Hot Chili Peppers. Ήταν μια εξαιρετικά φορτισμένη εμπειρία, ήμασταν όλοι χαμένοι και κυριαρχούσε ένας έντονος ενθουσιασμός . Για πρώτη φορά παίξαμε σε ένα stage με τις προδιαγραφές της Τεχνόπολις και έπρεπε να καλύψουμε μια αρκετά μεγάλη σκηνή. Οπότε, τόσο το ίδιο το live όσο και όλη η προεργασία για τη συγκεκριμένη εμφάνιση, αποτελούν πραγματικά ξεχωριστές στιγμές για εμάς. Ανυπομονούμε να ξαναζήσουμε κάτι αντίστοιχο!
Στο βιογραφικό σας συναντάμε αξιόλογες συνεργασίες και συμμετοχές σε σημαντικά project. Ποιες είναι οι εμπειρίες που ξεχωρίζετε εσείς;
Το πρώτο και βασικό ήταν η ηχογράφηση του debut album μας, “Respresent victory below eye..”, στα πλαίσια του πρώτου Band Complete project της S.A.E., με παραγωγό και sound engineer τον Chris Tsagarides. Η συνεργασία με έναν άνθρωπο που έχει δουλέψει με συγκροτήματα όπως οι Judas Priest και έχει προταθεί για Grammy ήταν απίστευτα δημιουργική και συναρπαστική. Επίσης, υπήρχε πολύ καλή χημεία ανάμεσα μας και μας δόθηκε η ευκαιρία να αντιληφθούμε την ουσιαστική συμβολή του παραγωγού στην δημιουργία ενός δίσκου. Ενός παραγωγού, ο οποίος θέτει και την προσωπική του άποψη και αισθητική και με την επέμβασή του αυτή «αλλάζει» ως ένα βαθμό και τα τραγούδια.
Η δεύτερη καθοριστική στιγμή στην καριέρα μας ήταν το live της Τεχνόπολις και η όλη εμπειρία του Jumping Fish contest. Η προβολή που είχαμε, τα promo video που γυρίσαμε, η μεταχείριση μας συνολικά από την παραγωγή και το τρέξιμο που ήταν απαραίτητο ήταν μια μοναδική εμπειρία. Με αποκορύφωμα, την ημέρα του μεγάλου τελικού ανάμεσα στα τρία υποψήφια συγκροτήματα, το event της Τεχνόπολις. Εκεί, οι απαιτήσεις του συγκεκριμένου stage, το sound check και το crew του χώρου ήταν κάτι που πρώτη φορά συναντήσαμε και μας έδωσαν πολύτιμες γνώσεις. Το να καλύψουμε μια τόσο μεγάλη επιφάνεια, όπως η συγκεκριμένη σκηνή και να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις ενός τέτοιου live ήταν για εμάς ένα καίριο test για τα επόμενα βήματά μας.
Για εσάς λοιπόν, πόσο σημαντική είναι η διαμόρφωση της εικόνας, του artwork και της σκηνικής παρουσίας ενός συγκροτήματος; Θεωρείς ότι διαδραματίζει ουσιαστικό ρόλο στην παγίωση ενός μουσικού στο μυαλό των ακροατών;
H σκηνική παρουσία είναι ένα από τα θέματα που μας απασχολούν πάρα πολύ και – για εμένα- πάντα εξελίσσεται, βελτιώνεται και αλλάζει, χωρίς ποτέ να φθάνει στο peak της. Η εικόνα είναι εξαιρετικά σημαντική γιατί αποτελεί και το όχημα, μέσω του οποίου, θα επικοινωνήσεις τον ήχο σου, θα δώσεις το μουσικό σου στίγμα. Ειδικά, στο επίπεδο d.i.y. παραγωγών, όπου όλα όσα αφορούν τη μουσική σου είναι υπό τη δική σου επίβλεψη και ευθύνη. Για εμάς, παίζει μεγάλο ρόλο το humor και ο αυτοσαρκασμός. Είναι στοιχεία που μας χαρακτηρίζουν, έχουν και μια provocative διάσταση με την καλή έννοια, στοιχεία δηλαδή τόσο του χαρακτήρα μας, όσο και της μουσική μας. Αποτελούν, επίσης, ένα πολύ καλό επικοινωνιακό μέσο και εκτός αυτού, ο αυτοσαρκασμός και το humor μας βοηθούν και ως μπάντα να αποφεύγουμε τις εσωτερικές συγκρούσεις και να εκτονώνουμε τις εντάσεις. Το πιο σημαντικό από όλα, όμως, είναι να είσαι ειλικρινής απέναντι στο κοινό σου. Η εικόνα σου θα πρέπει να έρχεται σε μια ισορροπία με τη μουσική σου. Θα πρέπει να υπάρχει μια ομοιογένεια και κανένα από τα δύο αυτά στοιχεία να μην υπερκαλύπτει το άλλο. Πιστεύω ότι είναι ένα οπτικοακουστικό θέαμα, συνδυάζει εικόνα και ήχο και για αυτό το λόγο θα πρέπει το ένα να συμφωνεί με το άλλο. Με κύριο γνώμονα, πάντα, την ειλικρίνεια και το σεβασμό απέναντι στους θεατές και το κοινό σου.
Έχοντας τόσο την εμπειρία μιας επαγγελματικής ηχογράφησης στο studio της S.A.E, όσο και της d.i.y. παραγωγής, εσύ τι επιλέγεις;
Έχουμε την τύχη να υπάρχουν άνθρωποι του χώρου, οι οποίοι μας έχουν βοηθήσει ουσιαστικά, δίνοντάς μας συμβουλές για τον προγραμματισμό, τα σωστά βήματα κοκ. Από εκεί και πέρα, καθώς το budget μας είναι περιορισμένο καταφεύγουμε σε d.i.y. λύσεις. Το συγκεκριμένο πεδίο σου δίνει, όμως, την δυνατότητα να είσαι πιο ελεύθερος με συνέπεια, να προκύπτει ο δικός, αποκλειστικά, ήχος. Βιωματικά, έχω αντιληφθεί ότι σε d.i.y. παραγωγές, η απόλυτη ελευθερία κινήσεων, σου επιτρέπει να βγάλεις το, ολοκληρωτικά, δικό σου αισθητικό και ηχητικό αποτέλεσμα.
Ποια είναι η δημιουργική διαδικασία που ακολουθείτε;
Η διαδικασία δεν είναι σταθερή, μετασχηματίζεται και εξελίσσεται συνεχώς. Θα έλεγα ότι η πορεία είναι η εξής : Ο καθένας από εμάς έχει μια βασική επιρροή, οπότε ατομικά εξασκεί, αναλύει, «λιώνει» και, στη συνέχεια, συναντιόμαστε και οι τέσσερις στο studio, όπου επέρχεται η αναγκαστική σύγκρουση και σύγκριση. Είναι ένα σημείο πολύ δύσκολο και δημιουργικό όμως. Καθώς είμαστε τέσσερις διαφορετικοί χαρακτήρες παράγουμε και τέσσερα διαφορετικά ηχητικά προϊόντα. Τα οποία μέσα από μια ομαδική δημιουργική διαδικασία μεταλλάσσονται, βελτιώνονται, ενίοτε και εξαφανίζονται ή «ταλαιπωρούνται» αρκετά μέχρι να φθάσουν στην τελική τους μορφή. Υπάρχουν στιγμές συμβιβασμού και αμοιβαίων υποχωρήσεων, όπου επέρχεται η ζύμωση αλλά και εκρηκτικές στιγμές.
Πόσο δεμένοι είστε σαν μπάντα;
Είμαστε αρκετά δεμένοι μεταξύ μας, είμαστε μια οικογένεια. Υπάρχουν έντονοι δεσμοί, όπως επίσης και μια κοινή κατεύθυνση και εικόνα. Υπάρχει και μια ιεραρχία οικογένειας στο εσωτερικό, ο καθένας από εμάς αναγνωρίζει τις αδυναμίες του αλλά και τα δυνατά του σημεία. Επικρατούν έτσι ισορροπίες και μέσα από το σεβασμό στις ιδιαιτερότητες του καθενός καταφέρνουμε να συνυπάρχουμε, να δημιουργούμε και να συμπορευόμαστε.
Για εσάς η μουσική είναι η ζωή σας ή ακολουθείτε και άλλες επαγγελματικές ασχολίες;
Εκ των πραγμάτων είναι αδύνατον στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή να ασχολείσαι μόνο με τη μουσική. Σε αυτή τη φάση μόνο ο drummer μας εργάζεται, ο Στέφανος είναι σεφ. Οι υπόλοιποι είμαστε φοιτητές ή/και παράλληλα σε αναζήτηση εργασίας. Πέραν όμως από τις αντικειμενικές συνθήκες και ως άνθρωπος δεν πιστεύω στο κλισέ του απομονωμένου, boem, καλλιτέχνη, θεωρώ πως είναι μια νεκρή θεωρία, Για εμένα, ο καλλιτέχνης θα πρέπει να είναι ένας σύγχρονος άνθρωπός, ο οποίος ζει μέσα στην κοινωνία, εργάζεται και ακολουθεί μια ρουτίνα. Παράλληλα, όμως και με βάση και τα ερεθίσματα που λαμβάνει από την καθημερινότητα του δημιουργεί, παράγει το έργο του. Είναι απαραίτητο να υπάρχει ένα στοιχείο ρεαλισμού και πραγματικότητας το οποίο θα σε γειώνει, ως αντίδοτο στην ένταση της δημιουργικής διαδικασίας.
http://www.youtube.com/watch?v=L24msupz1iM
Οπότε, και πόσο δύσκολό είναι για τον Έλληνα μουσικό να εδραιωθεί στη δεδομένη χρονική και οικονομική συγκυρία; Θα έφευγες αν υπήρχε η δυνατότητα στο εξωτερικό ή θα έμενες εδώ;
Προσωπικά, πιστεύω ότι η μουσική αποτελεί μια διεθνή γλώσσα. Μπορείς να έχεις τη βάση σου στην Ελλάδα ,αλλά να είσαι σε εταιρία του εξωτερικού. Κάτι που αποτελεί, ενδεχομένως, και έναν δικό μας στόχο. Δεν υπάρχουν όμως σύνορα ή όρια στην κυκλοφορία της μουσικής. Το ιδανικό, για εμένα, σενάριο θα ήταν μια συνεχής κυκλοφορία και ανταλλαγή, να μπορείς να κάνεις συνεχώς περιοδείες και εμφανίσεις στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Να υπάρχει η δυνατότητα, τα μικρά ελληνικά ονόματα να γίνουν γνωστά και να παίξουν μπροστά στο κοινό των άλλων χωρών. Και το αντίστοιχο να συνέβαινε με τις μπάντες του εξωτερικού.
Και σε ένα γενικότερο πλαίσιο, όμως, δε συμφωνώ με τη θεωρία του να σηκωθούμε να φύγουμε όλοι από την Ελλάδα λόγω της οικονομικής κρίσης. Αν όλα τα δημιουργικά μυαλά – χωρίς να τοποθετώ τον εαυτό μου μέσα σε αυτά- εγκαταλείψουν τη χώρα, τότε η δεδομένη κατάσταση θα γενικευτεί και θα καταστεί μη ανατρέψιμη. Πιστεύω, πως πρέπει να μείνουμε πίσω, να δημιουργήσουμε, να διεκδικήσουμε, να παράγουμε. Σίγουρα είναι πιο δύσκολη διαδικασία, οι προκλήσεις είναι μεγαλύτερες και οι δεδομένες συνθήκες αντίξοες. Αλλά, το στοίχημα του να επιμείνουμε και να παραμείνουμε, του να δημιουργήσουμε στην Αθήνα ένα άτυπο «Βερολίνο», γεμάτο από θεάματα πολιτισμικού, πειραματικού, low budget χαρακτήρα είναι εξαιρετικά σημαντικό για εμένα. Είναι, βέβαια, κάτι που απαιτεί θυσίες, τεράστια θέληση και κατά κάποιο τρόπο «αίμα». Αλλά, είναι κάτι που αξίζει τον κόπο.
Υπάρχει , όμως, υπό αυτές τις συνθήκες η δυνατότητα να διεκδικήσει κάποιος ένα κομμάτι της πίτας;
Εξαρτάται από το πόσο συνειδητοποιημένος είσαι, από την προσαρμοστικότητά σου στις εκάστοτε συνθήκες, από το πόσο μπορεί κάποιος να ελιχθεί, χωρίς να καταπατήσει και τα προσωπικά του θέλω. Είναι ένας συνδυασμός πολλών παραγόντων- ταλέντου, εργασίας αλλά και τύχης- που απαιτεί πολύ τρέξιμο, πολύ κόπο και θέληση. Δεν είναι ανέφικτο, αλλά είναι αρκετά δύσκολο. Και εμπεριέχει και ένα μεγάλο ρίσκο, καθώς στο χρηματιστήριο της τέχνης και της μουσικής τα πάντα μπορούν να ανατραπούν και να χαθούν εν μία νυκτί.
Ποιο είναι το προσωπικό σου όνειρο σχετικά με τιε συναυλίες; Που θα ήθελες να εμφανιστείς κάποια μέρα;
Θα ήθελα να εμφανιστώ στο Coachella! Είναι ένα μεγάλο μου απωθημένο. Αλλά, θα ήθελα πάρα πολύ και να παίξω στον πεζόδρομο Ερμού κάποια στιγμή. Λατρεύω τους μουσικούς του δρόμου, πιστεύω ότι αύτη είναι και η αποστολή της μουσικής. Πρέπει να τη μοιράζεις στον κόσμο, είναι ένα πνευματικό αγαθό που δε μπορείς να το παγιδεύσεις ή να το περιορίσεις. Οφείλεις να το διαθέτεις ελεύθερα και απεριόριστα και όχι να το φυλακίζεις.
Πες μου έναν αγαπημένο σου στίχο. Κάποιον που σου έρχεται αυτή τη στιγμή στο μυαλό.
Είναι οι στίχοι από ένα καινούριο τραγούδι, το οποίο δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα. Έχει, πειραματικά, τον τίτλο “Fou” (τρελός στα γαλλικά): “Raise up your glasses, we’ll rise from our ashes. Raise up your glasses, we’ll rise from our asses”
Ποιους Έλληνες τραγουδιστές ακούς αυτήν την περίοδο;
Τα πρώτα ονόματα που μου έρχονται στο μυαλό είναι Cube, Dive και George Gaudy.
Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;
Είμαστε στο στάδιο προετοιμασίας για το επόμενο album μας και 20 Μαΐου θα μπούμε στο studio για την ηχογράφηση του νέου υλικού. Από εκεί και πέρα θα εμφανιστούμε, στο πλαίσιο εκδηλώσεων, στις 22-05-2013 στο six d.o.g.s. και στις 8-06-2013 στο Gagarin 205 Live Music Space.
To πρώτο Ε.Ρ των Puta Volcano με τίτλο “Respresent victory below eye..” ηχογραφήθηκε στο πλαίσιο του πρώτου Band Complete project της S.A.E.,με sound engineer και παραγωγό τον Grammy nominated Chris Tsagarides. O δίσκος κυκλοφόρησε σε περιορισμένα, συλλεκτικά αντίτυπα τα οποία διανεμήθηκαν στο release live τους, στο six d.o.g.s.
Επιμέλεια: Ανθή Χρήστου