Monument: Hair Of The Dog (Rock Of Angels Records 2016)

Δεν έχω κρύψει ποτέ και σε κανέναν ότι ο παραδοσιακός metal ήχος πάντα με έκανε να γουστάρω λιγάκι παραπάνω. Δεν έχω κρύψει επίσης ότι δείχνω ζωηρό ενδιαφέρον για όλα εκείνα τα συγκροτήματα που προσπαθούν στο σήμερα να αναβιώσουν εκείνες τις ένδοξες μέρες του ιδιώματος. Βέβαια όταν συναντώ μπάντες που προσπαθούν σε σημείο αηδίας να μοιάσουν στα ινδάλματα τους μια ξινίλα με πιάνει. Μια τέτοια περίπτωση είναι και οι Monument (ή αλλιώς «θέλαμε πολύ να γίνουμε Iron Maiden, αλλά γεννηθήκαμε σε εντελώς λάθος εποχή»)

 Προς θεού! Μη νομίσει κανείς ότι τους θεωρώ κακή μπάντα. Είναι παίχτες από τους λίγους στην πιάτσα και βγάζουν τσαμπουκά που αγγίζει τα όρια του πιο τραχύ αμερικάνικου ήχου. Βγάζουν τσαμπουκά, ακόμη κι όταν έχουν τα @@ να ξεκινούν τη δισκογραφική τους δουλειά διασκευάζοντας ένα κλασσικό Nazareth song και να το αποδίδουν υπέροχα. “Blood Red Sky” και “ Streets of Rage” είναι κάπως πιο Maiden-ικά, με τα φωνητικά να σε αφήνουν ελαφρώς μαλάκα. Κι εκεί που νιώθεις ότι είσαι φτιαγμένος για μια ακόμη δυνατότερη συνέχεις έρχεται το “Imhotep (The High Priest)” και σε ξενερώνει απόλυτα. Στην προσπάθεια του να μοιάσει στα μακροσκελή έπη των Maiden καταλήγει να γίνεται βαρετό και αδιάφορο. Από τα υπόλοιπα τραγούδια, το “Crowbar” είναι από εκείνα τα τραγούδια που τους αξίζει airplay, ενώ όλα τα υπόλοιπα κινούνται σε ένα σταθερό, πλην καλούτσικο επίπεδο.

Γενική εικόνα για το “Hair Of The Dog”; Δεν είναι και ο δίσκος της χρονιάς, αλλά σίγουρα δεν είναι κι ένα μέτριο άλμπουμ. Είναι μια δουλειά που αυτός που θα την ακούσει θα γουστάρει 100%, αλλά δεν είναι η δουλειά που θα σε στιγματίσει. Οι Monument έχουν και ταλέντο και προοπτικές. Αν ο μιμητισμός δώσει τη θέση του στην απόλυτη έκφραση των δικών τους δυνατοτήτων, έχουμε να περιμένουμε τρελά πράγματα από δαύτους!

Κείμενο: Γιώργος Παρδάλης