Ministry @ Piraeus 117 Academy, Αθήνα 01/06/2017
Η μεγάλη μέρα της συναυλίας των Ministry έχει φτάσει. Άβολη μέρα η Πέμπτη, αλλά ακόμα και εγχείρηση (λέμε τώρα…) να έκανα την επόμενη μέρα, δεν υπήρχε περίπτωση να χάσω την πρώτη εμφάνιση του συγκροτήματος στη χώρα μας. Δεν αποκλείεται, μάλιστα, να είναι και η τελευταία, κρίνοντας από το γεγονός ότι χρειάστηκαν περίπου τριάντα χρόνια από το σχηματισμό του group για να αποφασίσει ο Al Jοurgensen να μας επισκεφθεί. Περίμενα να γίνεται χαμός από νωρίς, αλλά έπεσα έξω. Μπαίνω στο συναυλιακό χώρο κατά τις 21:00 και αντικρίζω λίγο κόσμο. Σταδιακά, όμως, όλο και περισσότερος κόσμος κάνει την εμφάνισή του, αλλά όχι στο βαθμό εκείνο που δημιουργεί, τελικά, δυσαρέσκεια. Το Piraeus 117 Academy είναι γεμάτο, η μετακίνηση όμως, ανάμεσα στον κόσμο είναι σχετικά εύκολη, πράγμα που συμβάλλει σημαντικά στη δημιουργία μιας ευχάριστης βραδιάς. Σε μεγάλο ποσοστό, το κοινό ανήκει σε προχωρημένες ηλικίες, δηλαδή σε ηλικίες που διανύουν την τέταρτη, αν όχι και πέμπτη, δεκαετία ζωής. Υποψιάζομαι πως αυτός είναι ο λόγος που μπροστά από τη σκηνή δε γίνεται ο κλασικός πόλεμος, που θα περίμενε κανείς να συμβαίνει σε μια industrial metal συναυλία. Ας βάλουμε, όμως τα πράγματα σε μια σειρά.
Προθέρμανση από support συγκρότημα δεν υπάρχει. Κατευθείαν στο ψητό, λοιπόν. Οι Ministry εμφανίζονται στη σκηνή, αλλά χωρίς τον ιδρυτή τους. Ο κόσμος ζητωκραυγάζει, νιώθοντας (είμαι σίγουρος) συγκίνηση. Ο Al σκάει μύτη. Ο κόσμος παραληρεί. Η στιγμή που πλήθος ανθρώπων περίμενε, προβάλει μπροστά μας. Τρεις δεκαετίες αναμονής και παράπονου, βρίσκουν επιτέλους δικαίωση. Οι πιο χαρακτηριστικοί και άξιοι εκπρόσωποι της industrial σκηνής βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής. Για ξεκίνημα, ‘Psalm 69’. Αναμνήσεις από τις αρχές των 90s και αμηχανία εκπλήρωσης ονείρου. Πράγματι, οι 
Ministry είναι μπροστά μας. Τα επόμενα λίγα τραγούδια προέρχονται από τις τελευταίες δισκογραφικές δουλειές του συγκροτήματος, αλλά κάνουν καλή δουλειά στο ξεσήκωμα του κόσμου. Εξάλλου, η κινητικότητα των μουσικών επί σκηνής δε θα επέτρεπε το αντίθετο. Μη γνώριμο σε πολλούς είναι το τραγούδι ‘Antifa’, που θα συμπεριληφθεί στο επικείμενο άλμπουμ των αμερικανών. Ο Al το παρουσιάζει, φωνάζοντας “if it sucks, don’t buy the fuckin’ album!”. Ναι, καλά… Το μεγάλο πανηγύρι, όμως, ξεκινάει μετά. Με τις πρώτες νότες του ‘Supermanic soul’, ο κόσμος καταλαβαίνει πως οι Ministry δε σκοπεύουν να περιοριστούν στις πρόσφατες δουλειές τους. Έτσι και γίνεται. Μετά από δύο καταπληκτικές εκτελέσεις του ‘Seňor Peligro’ και του ‘LiesLiesLies’, οι οποίες έδωσαν τρελή ώθηση στο κέφι του κοινού, η λίστα της βραδιάς περιέχει τραγούδια από το παλαιότερο ‘House Of The Molé’. Τα ‘Worthless’ και ‘Waiting’ είναι απλά η φρενήρης εισαγωγή για την κορύφωση που πλησιάζει. Τα απανωτά χτυπήματα των ‘Bad Blood’, ‘N.W.O.’ και ‘Just One Fix’ έχουν κάνει και τους πιο ήρεμους να κινούνται. Φυσικά, το αγαπημένο και αναμενόμενο ‘Thieves’ δε λείπει από το set, κάνοντας χαρούμενο ακόμα και τον πιο δύστροπο άνθρωπο που παρακολουθεί τη συναυλία.
Οι Ministry αποχωρούν για λίγο. Δεν πιστεύουμε στα αυτιά μας όταν ακούγονται οι πρώτες νότες του ‘Filth Pig’. Δεν είναι λίγοι αυτοί που απορούν με τη συγκεκριμένη επιλογή του συγκροτήματος. Με την καλή έννοια, όμως. Το αργόσυρτο τραγούδι από τα μέσα της δεκαετίας του ’90, με τα μακρόσυρτα ξεσπάσματα φυσαρμόνικας, είναι ό,τι καλύτερο, εκείνη τη στιγμή. Όσο για το ‘So What’, δεν υπάρχουν λόγια να περιγραφεί το μεγαλείο του. Θεωρώ πως είναι μια από τις καλύτερες εκτελέσεις τραγουδιού που έχω δει ζωντανά στη ζωή μου. Μια εκτέλεση που θα μείνει χαραγμένη για πολύ καιρό στο μυαλό πολλών, που έχουν την τύχη να βρίσκονται στο συγκεκριμένο χώρο, τη συγκεκριμένη βραδιά.
Δυστυχώς, τα ωραία πράγματα τελειώνουν γρήγορα. Από τη φύση μου απαισιόδοξος, πιστεύω πως δε θα έχουμε ξανά την ευκαιρία να δούμε τους τεράστιους Ministry στην Ελλάδα. Έστω κι έτσι, η εντύπωση που μας άφησαν είναι αξέχαστη.
Ανταπόκριση: Φαίδων Κυτρίδης
Φωτογραφίες: Νίκος Αργυρόπουλος