Madleaf: House Of Lust (Self Released 2016)

Ένα είναι σίγουρο. Οι Madleaf έχουν ακούσει πολύ Alice In Chains στη ζωή τους. Αυτό φαίνεται από πολλά στοιχεία του άλμπουμ ‘House Of Lust’. Θες η φωνή; Θες η κιθάρα; Θες οι ενορχηστρώσεις; Όλα αυτά, σε ουκ ολίγες περιπτώσεις, θυμίζουν το αξέχαστο αμερικανικό συγκρότημα των 90s. Ωστόσο, οι Madleaf δεν είναι grunge συγκρότημα. Ούτε metal συγκρότημα είναι. Ακόμα κι αν κάποιος τους χαρακτηρίσει κάτι ενδιάμεσο, πάλι δε θα είναι απόλυτα εύστοχος. Οι Madleaf έχουν τη δική τους προσωπικότητα. Είναι υπερβολικό να ισχυριστούμε πως αποτελούν κατηγορία από μόνοι τους, αλλά, ταυτόχρονα, είναι δύσκολο (ίσως και άδικο) να τους κατατάξουμε σε μια συγκεκριμένη. Αυτό αποκομίζει κανείς, ακούγοντας το άλμπουμ ‘House Of Lust’. Εκείνο που ξαφνιάζει θετικά, από το πρώτο κιόλας άκουσμα, είναι η ατσάλινη παραγωγή του άλμπουμ. Δεν αργούν, όμως, να φανούν και τα υπόλοιπα καλά του άλμπουμ, που είναι άλλωστε και τα πιο σημαντικά. Η κλασική συνταγή stoner-southern-metal, που δυστυχώς ή ευτυχώς έχει κατακλύσει την υφήλιο, εδώ εγκαταλείπεται. Φυσικά και υπάρχουν στοιχεία από stoner, από southern και από metal. Αλλά οι Madleaf ανακατεύουν στο τσουκάλι και πάμπολλα στοιχεία από άλλα παρακλάδια της ροκ, κάνοντας το νέο άλμπουμ τους ένα πολυπαραγοντικό σύνολο που αξίζει να ακούγεται πολλές φορές και από πολλούς ακροατές. Ήδη από το πρώτο τραγούδι, ‘Angel Eyes’, οι αρετές του group φαίνονται. Ενέργεια, βάρος και σκαφτές κιθάρες. Ό,τι δηλαδή απαιτείται από ένα σκληρό συγκρότημα. Σε επόμενα τραγούδια, όπως τα ‘White Shark’, ‘Closer’ και το προτελευταίο ‘Hit ‘n’ Run’, μπαίνει και η γνήσια ταχύτητα στο παιχνίδι, παρέα με ένα μπάσο που σπάει κόκκαλα. Όποιος αρέσκεται σε αργόσυρτους ρυθμούς, που φέρνουν στο νου Caterpillar 40 τόνων, χειριζόμενο από μπυρόβιο μουσάτο κοιλαρά, ίσως θα έπρεπε να αποφύγουν το συγκεκριμένο άλμπουμ. Ή ίσως θα έπρεπε να το ακούσουν, μήπως και διαχωρίσουν, επιτέλους, στο μυαλό τους την ηλεκτρική κιθάρα από τις ερπύστριες… Η κορύφωση του άλμπουμ έρχεται κάπου στα μέσα της διάρκειάς του, με τα τραγούδια ‘Coming Home’ και ‘Burn’. Εδώ οι Madleaf δείχνουν πραγματικά τι είναι ικανοί να κάνουν. Οι τεχνικές τους δεξιότητες, ο πλούτος των ιδεών τους, αλλά και οι καταβολές τους, φανερώνονται με αδιαμφισβήτητο τρόπο. Επίσης, ένα μεγάλο μπράβο αξίζει στο συγκρότημα για το τραγούδι ‘Black Morning Rising’, το οποίο πλάθει στο μυαλό ένα μοτίβο ποτισμένο με νοσταλγία, αλκοόλ και χαμένη ελπίδα.

Συνοψίζοντας, το ‘House Of Lust’ είναι μια δισκογραφική δουλειά, η οποία εύκολα μπορεί να παραπλανήσει τον ακροατή σχετικά με την προέλευση του συγκροτήματος. Αυτό, βέβαια, δεν είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα μονάχα των Madleaf. Πλήθος άλλων ελληνικών συγκροτημάτων στέκονται αντάξια δίπλα σε ξένα συγκροτήματα ή και τα ξεπερνούν χιλιόμετρα. Το μόνο «παράπονο» από το συγκεκριμένο άλμπουμ είναι η σχετικά πομπώδης φωνή του frontman, πράγμα που αποτελεί, αφενός σημείο των καιρών, αφετέρου πενιχρό στοιχείο μπροστά στη συνολική αρτιότητα του ‘House Of Lust’.

Κείμενο: Φαίδων Κυτρίδης