Kovlo: Timelapse (Fluttery Records 2016)
Οι KOVLO είναι μια πενταμελής instrumental/ post-rock μπάντα από την Ελβετία που απαρτίζεται από τους Mario Bisignani (κιθάρες), Stefano Chiassai (κιθάρες), Giona Mattei (μπάσο), Rawirak Pellegrini (keyboards) και Fabio Giangrande (drums). Το 2012 συνέθεσαν το soundtrack για την Ελβετική ταινία”Tutti Giù – Everybody sometimes falls” που συμμετείχε σε διάφορα φεστιβάλ (Locarno, Montreal, Kaunas, Mons και Hof). Μετέπειτα, το soundtrack αυτό κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 2013 ως το τελευταίο τους άλμπουμ μέχρι το “Timelapse”. Ακολούθησε μια μικρή αλλαγή στη σύνθεσή τους το 2014, με τις προσθήκες του νέου τους drummer και keyboard-ίστα, που τους έδωσε νέα πνοή και το έναυσμα να δουλέψουν σε νέα ακούσματα και συνθετικές γραμμές.
Ο ορχηστρικός ήχος των KOVLO ακροβατεί ανάμεσα σε ήσυχες, άμεσες και μυστηριώδεις μελωδίες σε συνδυασμό με άλλοτε υπνωτικές και άλλοτε θορυβώδεις και βίαιες μουσικές εκρήξεις που παραπέμπουν σε κορυφαίες μπάντες του είδους όπως οι GSYBE!, Mogwai, Explosion in the sky και Sigur Ros. Όπως συμβαίνει με τις περισσότερες post-rock μπάντες, είναι απαραίτητο να τους απολαύσεις ζωντανά για να κατανοήσεις τη μουσική τους μιας και μέσα από τις συναυλίες τους εκφράζουν σε υπερθετικό βαθμό την ένταση και τη δυναμική της μουσικής τους με τις ψυχεδελικές και κάπως “υπνωτικές” προεκτάσεις της. Οι περιοδείες τους σε όλη την Ευρώπη είναι συχνές και έχουν συμπεριλάβει μέχρι στιγμής χώρες όπως η Γερμανία, Ολλανδία, Βέλγιο, Δανία, Τσεχία, Ιταλία μεταξύ άλλων.
Το “Timelapse” κυκλοφορεί στις 23 Ιανουαρίου από την Fluttery Records και είναι η προσωπική και αυθεντική συνύπαρξη πολλών post-rock, ορχηστρικών και experimental rock ακουσμάτων τους στο πέρασμα των τελευταίων ετών. Οι συνθέσεις των KOVLO στο άλμπουμ κινούνται ανάμεσα στον έρωτα και το θυμό, την ελπίδα και την απελπισία δημιουργώντας ένα μελαγχολικό και γεμάτο αγωνία soundtrack για την παρούσα, την παρελθούσα αλλά και τη μελλοντική παγκόσμια κρίση.
Το “Timelapse” εξελίσει μουσικά το χρόνο που περνάει και δε σταματάει αλλά πάντα αναγεννιέται μέσω της μουσικής. Το κάθε τραγούδι έχει ένα ιδιαίτερο τίτλο που σχετίζεται με την χρονολογία γέννησης του κάθε μέλους της μπάντας. Έτσι, το εναρκτήριο “Walesa” με την ημερομηνία που ο Lech Walesa έγινε πρόεδρος της Πολωνίας (1990), το “Opec raid” όταν ο Carlos το “τσακάλι” επιτέθηκε κατά της συνόδου του Opec (1975), το “The Dakota killing” με τη δολοφονία του John Lennon (1980), το “Suez” με την επαναδιάνοιξη της γνωστής διώρυγας (1975) και “Lake Nyos” με την έκρηξη του ηφαιστείου που σκότωσε χιλιάδες ανθρώπους (1986).
Αν και τα τραγούδια είναι όλα και όλα πέντε στον αριθμό (με τα 2 να ξεπερνούν τα 10 λεπτά βέβαια…) στο άκουσμα του το άλμπουμ δίνει την εικόνα μιας ολοκληρωμένης δουλειάς από την αρχή ως το τέλος της. Το άλμπουμ ανοίγει ατμοσφαιρικά με το “Walesa” με τα επαναλαμβανόμενα κιθαριστικά riffs να μην κουράζουν αλλά αντιθέτως να αυξομειώνουν το ρυθμό με ιδανικό τρόπο. Στο “Opec Raid” η εισαγωγή καταλαμβάνει το πρώτο του πεντάλεπτο για να ακολουθήσει ίσως το πιο Mogwai τραγούδι τους με την έκρηξη να παραμονεύει στα δύο του τελευταία λεπτά ενώ στο “The Dakota killing” η μελωδικότητα των συνθέσεων τους ξετυλίγεται στο πιο κινηματογραφικό τραγούδι του άλμπουμ. Το “Suez” ξεχωρίζει για τα δυναμικά του κρουστά αλλά και τις αυξομειώσεις στο τέμπο του που το κάνουν πότε μελαγχολικό και πότε αισιόδοξο και το “Lake Nyos” θα μπορούσες να πεις ότι είναι ένα post- rock αριστούργημα (για τον υπογράφοντα την κριτική η καλύτερη σύνθεση τους…) που σου δίνει την αίσθηση ότι έχεις ακούσει τρία τραγούδια με τις παύσεις και τις εναλλαγές στη μελωδία που συναντάς στα κάτι παραπάνω από 12 λεπτά διάρκειας του.
Κείμενο: Θωμάς Παπάς