Interpol: El Pintor (Matador Records 2014)

Το πρόβλημα με τους Interpol έγκειται στο γεγονός ότι τα πάντα επισκιάζονται από το πρώτο τους album. Το “Turn on the bright lights” άγγιξε την κορυφή, με αποτέλεσμα να είναι σχεδόν αδύνατο για το συγκρότημα να εκδώσει κάτι ανάλογο. Το σχόλιο αυτό έχει ειπωθεί πολλές φορές, αλλά όσο κουραστικό κι αν ακούγεται, δεν παύει να είναι αληθινό. Δεν κατηγορούμε τους Interpol γι’ αυτό. Πρόκειται για κάτι που έχει ξανασυμβεί σε αρκετά συγκροτήματα, από όλο το ευρύ φάσμα της rock μουσικής. Το καλό της υπόθεσης είναι η επιμονή των Interpol να εκδίδουν υπέροχα album. Ένα από αυτά είναι το πρόσφατό τους, “El pintor”. Με άρωμα που θυμίζει τα πρώτα τους βήματα, αποτελεί μια κυκλοφορία που ξεχωρίζει μέσα στο 2014. Η συνοχή του είναι υποδειγματική, ο συναισθηματισμός του είναι έντονος και η παραγωγή του βρίσκεται στα αξιόλογα επίπεδα που μας έχει συνηθίσει το συγκρότημα, ήδη από το παρελθόν. Ευχάριστο γνώρισμα αποτελεί ο πιο ισχυρός rock χαρακτήρας του (στα μέτρα των Interpol πάντα), ο οποίος έχει υποσκελίσει ελαφρώς τον αιθέριο λυρισμό που διακατείχε το αμέσως προηγούμενο album τους. Παρά το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό, οι Interpol καταφέρνουν περίτρανα να αποπνεύσουν μέσα από τα τραγούδια τους τη μελαγχολία, την απόγνωση και τη νοσταλγία που πάντα κρύβουν. Με την εξαίρεση του στραβοπατήματος που ακούει στο όνομα “Same town, new story”, όλα τα υπόλοιπα τραγούδια έχουν πολλά να πουν. Τρανταχτά παραδείγματα αποτελούν τα “My desire”, “Anywhere”, “Ancient ways” και “Tidal waves”, ενώ η πιο εξέχουσα στιγμή του album, που αποδεικνύει τη μεγαλοσύνη της ικανότητας των Interpol είναι το “Everything is wrong”. Το “El pintor” κλείνει ήσυχα με τα πέντε λεπτά του “Twice as hard”, κομμάτι που αποτελεί ιδανικό επίλογο για ένα album όπως αυτό. Μπορεί, λοιπόν, οι Interpol να μην έχουν δείξει σημάδια ιδιαίτερης αλλαγής και εξέλιξης στα περισσότερα από 10 χρόνια που μας συντροφεύουν με τη μουσική τους, αλλά η δυνατότητά τους να εκδίδουν, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, δουλειές που ποτέ δεν απογοητεύουν, είναι κάτι που αφενός δεν μπορούμε να αγνοήσουμε και αφετέρου δεν μπορούμε να σταματήσουμε να εκτιμούμε.

Κείμενο: Φαίδων Κυτρίδης