Girls Names, The Vagina Lips @ Ζωντανή Μαύρη Τρύπα, Θεσσαλονίκη 09/10/2016

Οι Girls Names είναι από τις μπάντες που την τελευταία πενταετία κέντρισαν έντονα το ενδιαφέρον όλων των οπαδών της post-punk σκηνής αλλά και των παλιών νιουγουεηβάδων (κάπως αδόκιμος ο όρος αλλά έτσι μας αποκαλούσαν κάποτε…) που ψάχνονται για νέες μπάντες με επιρροές από τη “σκοτεινή” πλευρά της δεκαετίας του ’80. Αυτό σίγουρα προέτρεψε τον κόσμο να συρρεύσει στη Ζωντανή Μαύρη Τρύπα η οποία αν και την ώρα προσέλευσης μας ήταν σχετικά άδεια, γέμισε απότομα στο κάτω μέρος αλλά και στις σκάλες και τον εξώστη με πολλές γνωστές φυσιογνωμίες και διάφορες ηλικίες που όλοι είχαν την ίδια προσμονή –  να απολαύσουν την ατμόσφαιρα και τον ήχο που βγαίνει όταν ακούς όσα έχουν κυκλοφορήσει οι Girls Names μέχρι σήμερα. Στην ουσία, περίμεναν να διαπιστώσουν και ιδίοις όμμασι ότι οι Girls Names μπορούν να αποδώσουν και ζωντανά τις εξαιρετικές τους συνθέσεις μεταφέροντας κάποια από την αύρα των σκοτεινών 80s.

Δέκα μόλις λεπτά από την προγραμματισμένη εκκίνηση, οι The Vagina Lips από Θεσσαλονίκη, το one- man project του Δημήτρη Πολιούδη (μέλους των Kid Galax και Psychedelic Trips to Death μεταξύ άλλων) ανέλαβαν να μας παρουσιάσουν ένα 45λεπτο σετ αποτελούμενο από 9 τραγούδια. Με μια ηλεκτρική κιθάρα μόνο και σαμπλαρισμένα τα υπόλοιπα όργανα, βασίστηκαν στα τραγούδια που εμπεριέχονται στην τελευταία τους κυκλοφορία “Athanasia” τα οποία όπως οφείλει κάθε support μπάντα που σέβεται τον εαυτό της τα προσάρμοσαν τέλεια στον ήχο των headliners Girls Names. Προσωπικά μιλώντας, μου προξένησαν σίγουρα ευχάριστη έκπληξη για την πρώτη φορά που τους είδα ζωντανά (έχω δει αρκετές φορές τους Psychedelic Trips to Death και μια φορά τους Kid Galax!). Έχοντας ακούσει τη studio ηχογράφηση του άλμπουμ έστω και την τελευταία στιγμή (για να πω και την αλήθεια…) με συνέπαρε αυτή η πιο φασαριόζικη εκτέλεσή των τραγουδιών με πολύ γρέζι και παραμόρφωση και αντίστοιχα φωνητικά. Εξαιρετικές και οι δυο διασκευές στο χιλιοακουσμένο “Love will tear us apart” που του έδωσε σίγουρα άλλη διάσταση και στο “I hope you die” από Molly Nilsson. Ακολουθεί η setlist όπως μας την παραχώρησε ευγενικά και άμεσα o Δημήτρης τον οποίο και ευχαριστούμε:

1.                  ΝΕW WAVE GIRL

2.                  MESS

3.                  I DON’T EAT MY FRIENDS

4.                  LOVE WILL TEAR US APART (JOY DIVISION COVER)

5.                  BORN TO LIVE

6.                  UNLOVE YOU

7.                  DISEASE

8.                  LIFESTYLE MOTHERFUCKERS YOU’RE KILLING ME

9.                  I HOPE YOU DIE (MOLLY NILSSON COVER)

Με το ρολόι να δείχνει 11 παρά 10, οι Girls Names κατέβηκαν από τον εξώστη – όπου και απολάμβαναν τις μπύρες τους μιλώντας και με φίλους της μπάντας όντας ιδιαίτερα εγκάρδιοι και φιλικοί- και πήραν θέση στο stage μπαίνοντας ιδανικά με το “Reticence”, ίσως την καλύτερη σύνθεση του “Arms around a vision” που θα μπορούσε να ανοίξει μια ζωντανή εμφάνιση συνδυάζοντας δυναμική μαζί με την εξαιρετική του εναλλαγή στο ρυθμό- πόσο μάλλον όταν το ενώνεις τόσο αρμονικά με το επόμενο “Take Out The Hand”. Ντυμένοι ως επί το πλείστον στα μαύρα και με τα κλασσικά Dr. Martens σε ενδιαφέρουσες παραλλαγές, το μπάσο της Claire Miskimmin να μας κάνει να αναπολούμε τους πρώτους δίσκους των Cure αλλά και τον frontman τους Cathal Cully να εναλλάσσεται μεταξύ ηλεκτρικής κιθάρας κ πλήκτρων, παρουσίασαν ένα ωριαίο σετ (συμπεριλαμβανομένου και του ενός και μοναδικού encore) με τραγούδια κυρίως από το τελευταίο τους άλμπουμ.

Έτσι, επέμεναν στο “Arms around a vision” με το “Desire Oscillations” για να ακολουθήσει το single τους “Zero Triptych” που κυκλοφόρησε το 2015 , το οποίο έχουν συμπεριλάβει και στο τελευταίο τους EP “Revisionism” σε ειδικό remix. Επιτέλους, στην 5η τους επιλογή θυμήθηκαν το προηγούμενο τους άλμπουμ στο “Hypnotic Regression” για να ακολουθήσουν ακόμη τρεις επιλογές από τα τελευταία τους με τα “Málaga”, “A Hunger Artist” και “I Was You” με τα δύο τελευταία ειδικά να τα απογειώνουν παίζοντας τα απρόσμενα δυνατά και σε μεγαλύτερη διάρκεια από τη studio εκτέλεση- τελικά, μάλλον, αυτό ήταν και το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της ζωντανής παρουσίας τους.

Το encore ήταν γενικά φτωχό σε ποσότητα με μόλις ένα τραγούδι- το “The New Life” σε μια δεκάλεπτη “χορταστική” εκτέλεση που έκλεισε πολύ δυνατά και εμφατικά την  εμφάνιση τους με το κοινό να ανταποδίδει με ένα εξίσου δυνατό χειροκρότημα. Σε γενικές γραμμές πάντως, επέμεναν πάρα πολύ στο τελευταίο τους  αφήνοντας εκτός εξαιρετικές στιγμές από “The New Life” (ειδικά ένα εκ των “The Olympia”, “Pittura Inframante” και “A Second Skin” το περίμενε το κοινό της πόλης) αλλά και η σκηνική τους παρουσία δεν μπόρεσε να βγάλει όλη τη σκοτεινή πλευρά της μουσικής τους.

Στα παραλειπόμενα της συναυλίας (για να κάνουμε το κλασσικό “κοινωνικό” σχόλιο- κουτσομπολιό), η φοβερή φιγούρα του κυρίου που είχε αναλάβει το merchandise με βερμούδα και κάλτσα με σανδάλι (σίγουρα αν περνούσε έξω από το συναυλιακό χώρο θα τον περνούσαμε για τουρίστα που ψάχνει κάποια από τα τουριστικά μαγαζιά της περιοχής- τη δουλειά του όμως την έκανε μια χαρά όπως διαπίστωσα κ ο ίδιος) αλλά και η “ατυχής” σύγκριση και παίνεμα του κοινού της πόλης σε σχέση με αυτό της πρωτεύουσας από τον τραγουδιστή τους Cathal Cully μια μέρα πριν την εμφάνισή τους στην Αθήνα. Η setlist μαζί με το encore παρατίθεται στη συνέχεια:

1.                  Reticence       

2.                  Take Out The Hand

3.                  Desire Oscillations

4.                  Zero Triptych

5.                  Hypnotic Regression

6.                  Málaga

7.                  A Hunger Artist

8.                  I Was You

Encore:

9.                  The New Life

Ανταπόκριση: Θωμάς Παπάς

Φωτογραφίες: Άκης Καλλόπουλος