Clutch live in Greece – Αθήνα 24/06, Θεσσαλονίκη 25/06

Clutch, The Big Nose Attack, Black Hat Bones @ Ιερά Οδός Entertainment Stage, Αθήνα 24/06/14

Άλλη μια συναυλία Clutch όπου έγινε χαμός και ο κόσμος έφυγε ικανοποιημένος! Αλλά ας πιάσουμε τα πράγματα από την αρχή. Το πρόγραμμα τηρήθηκε κατά γράμμα, οπότε στις 20:30 οι Black Hat Bones βρίσκονται στη σκηνή. Μια πολύ ενεργητική μπάντα, ικανή να ζεστάνει τον κόσμο που ήδη έχει γεμίσει το συναυλιακό χώρο της Ιεράς Οδού, παίζοντας μάλιστα μουσική που θυμίζει σε δυναμικότητα τους Clutch που θα βγουν σε δύο ώρες. Δεν λείπουν οι κλασικές ποζεριές, αλλά συγχωρούνται, μια και ο ενθουσιασμός τους είναι διάχυτος. Θετικότατη εντύπωση μου κάνει η επιλογή τους να διασκευάσουν το “All my friends are dead” των αγαπημένων μου Turbonegro, λίγο πριν κατέβουν από τη σκηνή. Ο κόσμος ανταμείβει το συγκρότημα όπως πρέπει, δηλαδή με θερμές επευφημίες, κατά την αποχώρησή του.

Σε λίγο έρχονται επί σκηνής οι Big Nose Attack. Διαφορετική φάση. Δύο μόνο μέλη, ένας κιθαρίστας frontman και ένας drummer, αναπαράγουν ξερούς, αλλά πρωτότυπους blues rock ήχους. Παρά το γεγονός ότι απέχουν αρκετά από τον ήχο των Clutch και των Black Hat Bones, ο κόσμος τους υποδέχεται και τους αποδέχεται θερμά. Κατά τη γνώμη μου, πρόκειται για ένα από τα πιο αξιόλογα ελληνικά συγκροτήματα που έχω δει πρόσφατα. Μας αποχαιρετούν μετά από το μισάωρο (και κάτι) που τους αναλογεί, οπότε αρχίζει η αναμονή για τους Clutch.

Οι Clutch, συνεπείς κι αυτοί στο πρόγραμμα, εμφανίζονται στη σκηνή στις 22:30 και ο κόσμος τρελαίνεται. Το πάρτι ξεκινάει με το “Earth rocker”. Οι φανατικοί οπαδοί του group, ουκ ολίγοι στον αριθμό, επιδίδονται σε ένα mosh pit το οποίο γίνεται ακόμα πιο έντονο τα επόμενα λεπτά, στο άκουσμα τραγουδιών όπως τα “Pure rock fury” και “The mod goes wild”. Γενικά, κατά το πρώτο μισάωρο της συναυλίας οι τόνοι αυξάνονται σταδιακά. Ο κόσμος τραγουδάει ασταμάτητα με ένταση, κάνοντας ολοφάνερο το πόσο καλά περνάει. Το κλίμα στο χώρο είναι φοβερό. Τα γκάζια αρχίζουν να πέφτουν λιγάκι στο δεύτερο μισάωρο του set, πράγμα λογικό, θα έλεγα.

Είναι η φάση που οι Clutch παραμερίζουν λιγάκι την κατά μέτωπο επίθεση, δίνοντας χώρο στο τζαμάρισμα. Εκπληκτική, στο σημείο αυτό, είναι η εκτέλεση του “DC sound attack”, με την κιθάρα, το μπάσο, τα drums, αλλά και το cowbell που παίζει ο frontman να συνδυάζονται, βγάζοντας ένα γαμάτο groove. Οι Clutch δεν αργούν βέβαια να ξαναβρούν το γκάζι τους, με τραγούδια όπως το “Crucial velocity” και, αργότερα, το “Regulator”. Αφού περνάει πάνω από μία ώρα από τη στιγμή που ξεκίνησε το live τους, σειρά έχει το ολιγόλεπτο διάλειμμα, μετά το οποίο οι Clutch επιστρέφουν για encore. Μας πληροφορούν πως ύστερα από το τέλος της περιοδείας τους θα γυρίσουν στη βάση τους για χαλάρωση, αλλά και για την προετοιμασία του επόμενου album τους. Ο κόσμος γουστάρει που ακούει ένα τέτοιο νέο, γουστάρει όμως περισσότερο τη στιγμή που οι Clutch ξαναρχίζουν να παίζουν.

Η συναυλία φτάνει στο τέλος της με το “One eye dollar”, αυτό το rock ‘n’ roll τραγούδι που κάνει όλο τον κόσμο να χορεύει. Μόλις ανάβουν τα φώτα, βλέπω στα πρόσωπα πολλών ανθρώπων την έκφραση του χορτασμένου, που βέβαια, δε θα έλεγε όχι σε λίγο παραπάνω!

Clutch, Hidden in the Basement, Jaw Βones @ Fix Factory of Sound,Θεσσαλονίκη 25/06/2014

Τους Clutch είχε την ευκαιρία να τους απολαύσει το κοινό της Θεσσαλονίκης (και όχι μόνο…) στην περσινή τους επιτυχημένη εμφάνιση στο Principal οπότε αυτός ήταν μάλλον ο καλύτερος προάγγελος για την αθρόα προσέλευση του κόσμου και φέτος με ακόμη περισσότερες νεαρές και γυναικείες παρουσίες ανάμεσα του. Φυσικά, όλες οι γνωστές συναυλιόφατσες της πόλης και όχι μόνο (ειδικά η Λάρισα έδωσε για μια ακόμη φορά δυναμικό παρόν…) ήταν και πάλι εκεί για να παρευρεθούν σε μια ακόμη rock μυσταγωγία.

Δυστυχώς, λόγω κάποιων προσωπικών υποχρεώσεων δεν μπόρεσα να δω τους Θεσσαλονικείς Jaw Bones που άνοιγαν σαν πρώτη support μπάντα τη συναυλία (μιας και εμφανίστηκαν πιο νωρίς και από ότι ανέφερε το πρόγραμμα) αλλά βάσει πληροφοριών από φίλους που ήταν εκεί από νωρίς για περίπου 30 λεπτά κράτησαν για ακόμη μια φορά ψηλά τη μουσική σημαία της πόλης. 

Το πρόγραμμα τηρήθηκε ευλαβικά και οι Hidden in the Basement ανέβηκαν στη σκηνή στις 9 και κάτι για να μας παρουσιάσουν ένα 40λεπτo σετ με κύριο άξονα τις μέχρι τώρα κυκλοφορίες τους “Hope for a New Day” EP και “Ego” LP αλλά και νέο υλικό από το επερχόμενο τους άλμπουμ. Εξαιρετική και καθόλου τυχαία η επιλογή τους ως support μπάντα (έχουν ανοίξει μεταξύ άλλων τους Sepultura, Karma to Burn, Orange Goblin…), με πολύ καλή σκηνική παρουσία και δυναμικό ήχο. Προσωπικά, ήταν η πρώτη φορά που τους είδα ζωντανά και μου άφησαν τις καλύτερες των εντυπώσεων επιβεβαιώνοντας τις εξαιρετικές συστάσεις των Λαρισαίων φίλων που μου έχουν κάνει εδώ και καιρό ειδική μνεία για την μπάντα από την πόλη τους.  

Setlist

Intro

230 Shots

Feed The Ignorant

Empty Places

Trails

4 Walls Syndrome

Reckless

Κατά τις 10μισι, το Fix Factory of Sound είχε γεμίσει σχεδόν ασφυκτικά και στο άκουσμα του “We Need Some Money” του Chuck Brown, το κοινό ετοιμαζόταν να δει το κουαρτέτο από το Μέριλαντ επί σκηνής. Αρκετά πιο ενθουσιώδης σε σχέση με πέρσι αλλά πάντα μετρημένος και χωρίς κλισέ ατάκες, ο  Νeil Fallon ξεκίνησε εκρηκτικά με μια ισχυρή δόση από το τελευταίο τους άλμπουμ με τα “Book Saddle and go”, “Crucial Velocity” και το ομώνυμο “Earth rocker” να είναι οι 3 από τις 4 πρώτες επιλογές τους με ενδιάμεσο το κλασσικό “Profits Of Doom” που δε λείπει ποτέ από τα live τους. Ο Tim Sult ήταν όπως πάντα σκυφτός πάνω από την πεταλιέρα του (που μάλλον του άφησε και κουσούρι τη χαρακτηριστική του καμπούρα…) αλλά εκνευριστικά άρτιος τεχνικά, ο Dan Maines ήρεμη δύναμη στο μπάσο και ο Jean-Paul Gaster από τους ντράμερ που αξίζει τον κόπο να βλέπεις να παίζει με τις ώρες.

Στο “The Mob Goes Wild” ξεκίνησε ένα ατέλειωτο headbanging, χοροπηδητό και stage diving από το νεανικό κοινό με το οποίο έχουν χτίσει μια μοναδική σχέση για να επιστρέψουν και πάλι στο “Earth rocker” με το “ Unto The Breach” και τον ενθουσιασμό να πιάνει κόκκινα με το σύνθημα “Clutch, Clutch” να δονεί την ατμόσφαιρα στο τέλος του. Το “The Regulator” δεν μπορεί να λείπει φυσικά από καμιά setlist τους και αυτό δεν έγινε ούτε και στο συγκεκριμένο live τους. Τα “Cyborg Bette” και “The Face” ανέβασαν και πάλι το σφυγμό του κοινού για να ακολουθήσει το πολυαναμενόμενο “Electric Worry” που όπως σε κάθε συναυλία τους κατέληξε στο “One Eye Dollar” με τον κόσμο να βρίσκεται σε πραγματική έκσταση (χωρίς όμως να ανάψει καπνογόνο όπως έγινε στο συγκεκριμένο τραγούδι στην περσινή τους εμφάνιση…) και το ρολόι να δείχνει πλέον 12 παρά 20…

Το encore περιελάμβανε τα “DC Sound Attack” με το Neil να παίρνει την φυσαρμόνικα και τη μεταλλική κουδούνα (cowbell αγγλιστί…) ανά χείρας και να συναγωνίζεται στην τέχνη των κρουστών τον Jean-Paul Gaster με αρκετή επιτυχία και “Texan Book of the Dead” από το πρώτο τους ομώνυμο άλμπουμ. Σε γενικές γραμμές, ακούσαμε μέσες άκρες το ίδιο setlist με πέρσι μαζί με ένα νέο τους τραγούδι αποδεικνύοντας ότι το “Earth rocker” είναι τελικά το άλμπουμ που τους έκανε αποδεκτούς από το ελληνικό κοινό. Οι Clutch κατάφεραν και πάλι να μας μεταφέρουν νοητά και μουσικά για μιάμιση ώρα στη heavy rock πλευρά των Η.Π.Α. ανανεώνοντας το ραντεβού με το πιστό τους πλέον ελληνικό κοινό για το χειμώνα του 2015 με νέο άλμπουμ, όπως εξήγγειλε και ο Νeil.

Στα παραλειπόμενα της συναυλίας, η τσίχλα του Neil που την άλλαζε σε συνδυασμό εναλλάξ με νερό και ουίσκι αλλά και η αυθόρμητη του ενέργεια στο τέλος να βιντεοσκοπήσει σε πανοραμική λήψη όλο τον κόσμο που είχε κατακλύσει ακόμη και κάθε γωνιά του εξώστη.

Ανταπόκριση: Φαίδων Κυτρίδης (Αθήνα),

Θωμάς Παπάς (Θεσσαλονίκη)

Φωτογραφίες: Άννα Μπαρδακά (Αθήνα)