Blast from the Past: Slayer – God Hates Us All

Δύσκολη περίοδος τα 90s για τους Slayer… Όπως και για πολλά άλλα metal συγκροτήματα. Εξαιρώντας το ανυπέρβλητο “Seasons in the Abyss” του 1990, τα επόμενα άλμπουμ των Slayer δεν έτυχαν ανάλογης αποδοχής. Το “Divine Intervention” του 1994 δυστυχώς δεν έλαβε την προσοχή που του αρμόζει. Το “Undisputed Attitude” του 1996 είναι ένα άλμπουμ διασκευών, με ελάχιστο νέο υλικό. Το “Diabolus in Musica” του 1998, αν και πολύ καλό άλμπουμ, θεωρείται μια από τις χειρότερες κυκλοφορίες των Slayer. Εδώ αξίζει να γίνει μια διευκρίνιση: τα παραπάνω άλμπουμ απέχουν χιλιόμετρα από τον οποιοδήποτε κακό χαρακτηρισμό. Τα έχουμε ξαναπεί: ακόμα και το χειρότερο άλμπουμ των Slayer φυσάει! Μ’ αυτά και μ’ αυτά, έφτασε το 2001 και το αγαπημένο thrash συγκρότημα κυκλοφορεί το “God Hates Us All”. Ήταν 11 Σεπτεμβρίου.

Fuck! Ήταν 11 Σεπτεμβρίου του 2001! Μέσα στον όλεθρο του WTC, που άλλαξε τον ρου της ιστορίας, οι Slayer κυκλοφορούσαν καινούριο άλμπουμ. Πού να το ‘ξεραν… Το “God Hates Us All” θεωρήθηκε καρπός αναδιοργάνωσης του συγκροτήματος και έτυχε λαμπρής αποδοχής. Ορθώς, εδώ που τα λέμε.

Με εξώφυλλο άκρως προκλητικό και περιεχόμενο άκρως ενεργητικό, το άλμπουμ ξεσηκώνει από την πρώτη νότα. Ακραία επιθετικά τραγούδια, όπως τα “Disciple”, “New Faith”, “Threshold”, “Bloodline” και “Payback”, συγκροτούν ένα σύνολο, που δεν αφήνει περιθωρια αμφισβήτησης της εξαιρετικής φόρμας των Slayer.

Το “God Hates Us All” σημαδεύτηκε από την αποχώρηση του Paul Bostaph, μετά από μια δεκαετία συμπόρευσής του με τα “κλασικά” μέλη. Λίγο καιρό μετά την έκδοση του άλμπουμ και ενώ οι Slayer περιόδευαν για την προώθησή του, ένα πρόβλημα στο χέρι του drummer αποτέλεσε την αιτία της διακοπής συνεργασίας. Ήταν γραφτό να επιστρέψει στη metal παρέα μια ντουζίνα χρόνια μετά.

Το ένατο δισκογραφικό βήμα του group ποτέ δεν απέκτησε τη φήμη άλλων άλμπουμ, δεν παύει, ωστόσο, να αποτελεί μια σπουδαία δημιουργία.