Blast from the Past: Iron Maiden – No Prayer for the Dying

Δέκα χρόνια μετά την κυκλοφορία του πρώτου τους άλμπουμ και αφού η χρυσή metal εποχή των 80s είχε τελειώσει, οι Iron Maiden κυκλοφόρησαν το όγδοο άλμπουμ τους, ‘No Prayer for the Dying‘. Ήταν 1 Οκτωβρίου 1990.

Είναι διάχυτη η άποψη ότι το ‘No Prayer for the Dying‘ σημάδεψε την αρχή της παρακμής των Iron Maiden. Ως ένα βαθμό, αυτό αποδίδεται στην αποχώρηση του Adrian Smith. Φαίνεται πως η progressive κατεύθυνση των Iron Maiden στα άλμπουμ ‘Somewhere in Time‘ και ‘Seventh Son of a Seventh Son‘ ήταν κάτι που έπρεπε να συνεχιστεί, κατά την άποψη του κιθαρίστα. Η πιο flat προσέγγιση του ‘No Prayer for the Dying‘ ήταν κάτι ασύμβατο με τη συμμετοχή του στο group.

Κι όμως, η αλλαγή μουσικής οπτικής των Iron Maiden, στο εν λόγω άλμπουμ, έφερε νέο ήχο στο συγκρότημα. Μακριά από τα μακροσκελή, επικά τραγούδια, ο Bruce Dickinson είχε την ευκαιρία να τραγουδήσει πιο ωμά και επιθετικά. Την ίδια στιγμή, ρυθμοί αρκετών τραγουδιών θύμισαν τις αρχικές μέρες των Iron Maiden. Συγκεκριμένα, όταν η punk άγγιζε τον ήχο τους με την πνοή της. Άραγε, οι αρνητικές κριτικές του άλμπουμ λαμβάνουν υπόψη έξοχα τραγούδια, όπως το ομότιτλο ή τα ‘Holy Smoke’, ‘Run Silent Run Deep’, ‘Bring Your Daughter… to the Slaughter’, ‘Hooks in You’, ‘Tailgunner’, και ‘Public Enema Number One’; Δυστυχώς, μάλλον όχι…

Οι πολέμιοι δυσαρεστήθηκαν με τον ερχομό του Janick Gers, ωστόσο η τριακονταετής – πλέον – παραμονή του στο συγκρότημα δείχνει ότι δεν αποτελεί ασήμαντη παρουσία. Το ύφος του ταιριάζει στους Iron Maiden και η ενέργειά του ποτέ δε στέρεψε.

Το ‘No Prayer for the Dying‘ είναι ένα παρεξηγημένο άλμπουμ. Θα του άξιζε να ανήκει στην ομάδα των κλασικών άλμπουμ των Iron Maiden.

Επιμέλεια: Φαίδωνας Κυτρίδης