Blast From The Past: Dio – The Last In Line (30η επέτειος)

Ξέρω ανθρώπους που πιστεύουν πως το “Last in line” (που εκδόθηκε στις 13 Ιουλίου του ’84) είναι το καλύτερο album της προσωπικής καριέρας του Dio, παρά το γεγονός ότι η κοινά αποδεκτή γνώμη κλίνει έντονα προς το “Holy diver” του 1983. Τι να πω κι εγώ, που θεωρώ πως η καλύτερη δουλειά του ήρθε το 1990 με το “Lock up the wolves”… Απλά, το βουλώνω. Αυτή η διαμάχη μεταξύ των δύο πρώτων album του Dio είναι αρκετά δυνατή αιτία για να με κάνει να θέλω να γράψω γι’ αυτό. Και ενώ τείνω κι εγώ να προτιμάω το “Holy diver” μεταξύ των δύο, αυτό δε σημαίνει πως και το “Last in line” δεν έχει τα ωραία του. Ξεκινώντας με το δυναμίτη “We rock”, σε βάζει κατευθείαν στο mood ενός γνήσιου metal album παλιάς αισθητικής. Γιατί έτσι μας αρέσει! Σε ανάλογα μονοπάτια κινείται και το μικρότερο σε διάρκεια τραγούδι του album “I speed at night”. Κλασικούς ήχους της συγκεκριμένης μουσικής σκηνής συναντάμε στα “Breathless”, “Evil eyes” και “Mystery”. Για να λέμε την αλήθεια, το “Last in line”, όπως και σχεδόν όλα τα album του Dio, έχουν τόσο προβλέψιμα και κλισέ μεταλλικά μοτίβα, που μπορούν άνετα να καταντήσουν ανιαρά. Τώρα, γιατί εμείς γουστάρουμε να κουβεντιάζουμε ακόμα γι’ αυτά, είναι άλλο ζήτημα, που μάλλον σχετίζεται με την ψυχοπαθολογία μας. Δε βαριέσαι, «ό,τι έχεις, καλό είναι», λένε μερικοί. Δε λείπουν βέβαια κι οι απαιτούμενες επικούρες, όπως το εφτάλεπτο “Egypt” που κλείνει το album κάπως προβληματικά, αλλά και το ομώνυμο τραγούδι, που κατά τη γνώμη μου είναι και η πιο δυνατή στιγμή του.

Επιμέλεια: Φαίδων Κυτρίδης