Anti-Nowhere League, Stress, AntiNörmals @ An Club, 25/01/2020
Βράδυ Σαββάτου, 25 Γενάρη του 2020, χωρίς (ευτυχώς) πολύ κρύο. Ακόμα ένα ιστορικό όνομα πρόκειται σε λίγο να εμφανιστεί στο Αn Club. Ωστόσο, τα πάντα δείχνουν να κυλούν χαλαρά και χωρίς βιασύνη. Ο λίγος κόσμος έξω από το venue περισσότερο αράζει, παρά φαίνεται να αδημονεί για τη συναυλία. Το ίδιο σκηνικό επικρατεί και εντός. Είναι περασμένες 22.00, αλλά το An είναι ακόμα σχετικά άδειο.
Έτσι, όταν οι AntiNörmals εμφανίζονται επί σκηνής, τίποτα δε δείχνει πως η ατμόσφαιρα θα ζεσταθεί εύκολα. Το τριμελές συγκρότημα, όμως, είχε άλλη άποψη… Παρά το εμφανές άγχος τους, τα μέλη του punk ‘n’ roll group στέκονται μπροστά στο κοινό με αξιοζήλευτη ενέργεια. Ίσως το μπλουζάκι των Dwarves του frontman να δρα ως γούρι. Οι AntiNörmals, λοιπόν, δίνουν στους λιγοστούς θεατές να καταλάβουν ότι η μελωδικότητα μπορεί άνετα να συνδυαστεί με το punk. Μπορεί να μην είναι οι μόνοι που το έχουν αποδείξει, αλλά σίγουρα ανήκουν στους ικανούς. Μέσα σε λιγότερο από μισή ώρα, οι AntiNörmals καταφέρνουν να στρέψουν όλα τα βλέματα πάνω τους. Λίγο η κινητικότητά τους, λίγο οι ρυθμοί τους, λίγο τα επιθετικά φωνητικά τους, τα πρόσωπα του ελληνικού συγκροτήματος θέτουν ιδανικό ξεκίνημα στη βραδιά.
Σειρά έχουν οι Stress. Έχοντας μια ιστορία που κοιτάει σαράντα χρόνια πίσω, το συγκρότημα πατάει σθεναρά στα “ιερά χώματα” του An. Το ξεκίνημα του ‘Athens Burning’ ζεσταίνει ακόμα περισσότερο την ήδη ζεστή ατμόσφαιρα του Club. Θετικό το γεγονός ότι ανάμεσα στην εμφάνιση των δύο συγκροτημάτων μεσολάβησε ελάχιστος χρόνος. Οι γερόλυκοι του ελληνικού punk δε χρειάζεται να προσπαθήσουν ούτε λίγο για να κάνουν κατανοητή την προσωπικότητα της μουσικής τους. Οι αναμνήσεις δίνουν και παίρνουν και τα τραγούδια εύκολα διαδέχονται το ένα το άλλο. Ανάμεσά τους, δεσπόζουν ‘Η Γενοκτονία’, ‘Ο Χαφιές’, ‘Το Άβουλο Ον’ και ‘Η Λέρος’. Με blues rock και rock ‘n’ roll attitude, οι Stress μας κρατούν φοβερή συντροφιά για μισή περίπου ώρα. Πραγματικά αντι-δήθεν και πραγματικά αβίαστα, διδάσκουν τι σημαίνει συναυλία.
Και ενώ ο χώρος στο An λιγοστεύει όλο και περισσότερο, οι ετοιμασίες για τους Anti-Nowhere League γίνονται εντατικά. Ετσι, ο Animal και η παρέα του σύντομα βγαίνουν στη σκηνή. Στο κοινό αντικρίζει κανείς κάθε καρυδιάς καρύδι, που δε διστάζει να εκδηλώσει τον ενθουσιασμό του. Όλοι γνωρίζουν πως θα περάσουν καλά, έχοντας ως συντροφιά αγνό old-school αγγλικό punk. Η φάση ξεκινάει με το ‘Can’t Stand Rock ‘n’ Roll’ και το κοινό φορτώνει αδρεναλίνη. Και μπορεί η κατάσταση μπροστά στη σκηνή να έχει υπάρξει πολύ πιο άγρια σε άλλες καταστάσεις, ωστόσο το άμεσο μέλλον διαφαίνεται… ενδιαφέρον.
Όταν στα επόμενα λεπτά ακούγονται ύμνοι, όπως τα ‘I Hate… People’, ‘Wet Dream’ και ‘Get Ready’, είναι λογικό το κέφι να εντείνεται επικίνδυνα. Η ανάφλεξη έρχεται στο ‘So What’, γεγονός άκρως αναμενόμενο. Αλλά δε σβήνει με το τέλος του τραγουδιού. Έτσι πρέπει! Συνεχίζεται για ώρα, καθώς παρελαύνουν κι άλλα τραγούδια, που δε γίνεται να μην ακουστούν. Η τριάδα ‘My God’s Bigger Than Yours’, ‘(We Will Not) Remember You’ και ‘Medication’ αποτελούν highlight της βραδιάς, προετοιμάζοντας το έδαφος για ακόμα μεγαλύτερες συγκινήσεις.
Σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας, ο Animal δε σταματάει να επικοινωνεί με το κοινό και δε σταματάει να κινείται πέρα-δώθε. Με τη χαρακτηριστική του κινησιολογία, συντηρεί ένα θρύλο, που γεννήθηκε πριν από τέσσερις δεκαετίες. Τα χαρακτηριστικά μαύρα γυαλιά του σφραγίζουν τη θρυλική αυτή μορφή. Προς το τέλος του set, οι Anti-Nowhere League δεν παραλείπουν τα απαραίτητα ‘God Bless Alcohol’ και ‘Fucked Up & Wasted’, για να κλείσουν με το κλασικό ‘We Are The League’.
Παρά τα χρόνια που έχουν παρέλθει και παρά τις “κακουχίες” που οι Anti-Nowhere League έχουν βιώσει, η καρδιά τους το λέει ακόμα. Δεν ξέρουμε πότε και αν θα τους ξαναδούμε, αλλά η επίγευση από τη συγκεκριμένη συναυλία θα μείνει για καιρό.
Ανταπόκριση: Φαίδωνας Κυτρίδης