Ville Valo: Neon Noir (Heartgram Ltd. 2023)

Η επιστροφή του Ville Valo πραγματικά δεν θα μπορούσε να γίνει σε πιο κατάλληλη στιγμή. Η αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος για όλα τα σκοτεινά και γοτθικά πράγματα και μια νοσταλγία για παλαιότερες -μουσικά- εποχές, έχει θέσει τις βάσεις για την επιστροφή του. Το άλμπουμ του αυτό μοιάζει σαν ένα ερωτικό, μελαγχολικό γράμμα με παραλήπτες τους πολυάριθμους θαυμαστές του.

Ο Ville Valo ηχογράφησε ο ίδιος όλα τα όργανα στο “Neon Noir” κατά τη διάρκεια της πανδημίας, οπότε όλα τα κομμάτια αποπνέουν αυτή την αίσθηση πέρα από τον χαρακτηριστικό του ήχο.

Πολύ λίγα έχουν αλλάξει μουσικά κατά τη διάρκεια της καριέρας του Ville Valo, σαν επικεφαλής των Η.Ι.Μ. αλλά και σόλο καλλιτέχνης. Μας έχει συνηθίσει σε βαμπιρική ατμόσφαιρα, παλλόμενο synth, στην αίσθηση ότι ακούμε παλιούς doom δίσκους που προκαλούν ακατέργαστα συναισθήματα και αποτελούν την απόλυτη έμπνευση.

Το άλμπουμ ξεκινά με το “Echolocate Your Love” και είναι ένα από τα βασικά και πρώτα singles του από το 2022, αρχίζει λοιπόν με μια πολύ αισιόδοξη νότα.

Γίνονται αμέσως αισθητές οι επιρροές της δεκαετίας του ’80. Τα πλήκτρα μας οδηγούν σε μια γρήγορη ρυθμική ροή, άψογα ενορχηστρωμένη. Εννοιολογικά είναι ένα όμορφο παράδειγμα για το πώς ο Ville Valo ισορροπεί τέλεια το ying και το yang μέσα στη λυρική του αφήγηση. Ουσιαστικά, μας προσκαλεί να κλείσουμε τα μάτια μας ώστε να μπορέσουμε να δούμε καλύτερα, να βρούμε την αλήθεια μας, την αδελφή ψυχή μας, το πεπρωμένο μας, να πιστέψουμε στον εαυτό μας. Μας προσκαλεί να αφεθούμε στη μουσική και να νιώσουμε πραγματικά.

Συνεχίζουμε με το “Run Away From The Sun”. Σε αυτό το κομμάτι συγκεκριμένα, απολαμβάνουμε μερικά από τα πιο γλυκά, μαλακά φωνητικά του Ville Valo που η φωνή του έχει γίνει πιο αγγελική με ένα δικό της τρόπο.

Τα χαρακτηριστικά της καραντίνας φαίνονται επίσης έντονα στο “Salute The Sanguine” που ανεβάζει τον πήχη με μια πιο επιβλητική κιθαριστική παρουσία. Και πάλι βρίσκουμε τον Ville να κρύβει πολλαπλά νοήματα στους στίχους του, με το sanguine να σημαίνει ένα είδος κόκκινου χρώματος αίματος. Παράλληλα βρίσκει μια αίσθηση αισιοδοξίας στην όλη αρνητική κατάσταση. Κραυγές συναισθηματικού βασανισμού και σχεδόν ζηλόφθονου θαυμασμού που δίνει σε αυτό το κομμάτι μια πραγματική αίσθηση πληγώματος. Τα ίδια χαρακτηριστικά είναι ευδιάκριτα στο “Saturnine Saturnalia”. Πρόκειται για ένα αισθητά βαθύτερο, πιο doomier κομμάτι riff-heavy κατήφειας στο οποίο ο Ville Valo εξακολουθεί να τραγουδάει απίστευτα απαλά.

Στο άκουσμα του βασικού single, “Loveletting” κατανοούμε απόλυτα το ρεκόρ που σημειώθηκε με την κυκλοφορία του.

Λεπτεπίλεπτα πλήκτρα πιάνου που διεισδύουν αθώα σε δραματικές χορδές κιθάρας και κρουστά, ενώ ο Ville ερμηνεύει καθηλωτικά έναν ύμνο για έναν χαμένο έρωτα. Η ερμηνεία του είναι τόσο σιωπηλή και αυτό φανερώνει μια ευαισθησία, ενώ ταυτόχρονα υπάρχει και μια νότα χαρούμενης ποπ μουσικής στο ρεφρέν. Το “The Foreverlost” που ακολουθεί, ενώ ξεκινάει σε παρόμοιο ύφος, γρήγορα εξελίσσεται σε ένα πιο σκληρό κομμάτι με έντονο riff . Υπάρχει μια έντονη ευθραυστότητα στα φωνητικά του Ville Valo σε αυτή την ερμηνεία και μπορούμε να νιώσουμε τη στενάχωρη λαχτάρα του.

Προχωρώντας στα κομμάτια του δίσκου που δεν έχουν ακουστεί τόσο πολύ, πάμε στο ομώνυμο κομμάτι “Neon Noir”. Στην εισαγωγή του, ακούγεται ισπανική κιθάρα και η συνολική μελωδική φύση του κομματιού, εκφράζει τις ακουστικές ποπ ευαισθησίες του Ville Valo. Είναι αντιπροσωπευτικό του τίτλου του άλμπουμ.

Κομμάτια όπως το υποτονικό “Baby Lacrimarium”, το εγκάρδιο “In Trenodia” ή το πνευματώδες “Heartful of Ghosts” αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα όπου, ανεξάρτητα από το ύφος του τραγουδιού, τα συναισθήματα αναβλύζουν όλο και πιο κοντά στην επιφάνεια, με κάθε νότα που τραγουδάει ο Ville.

Το άλμπουμ κλείνει τέλεια με το “Vertigo Eyes” που μοιάζει να συνδυάζει αρμονικά δύο μουσικά ύφη. Υπάρχουν διάσπαρτα μουσικά στοιχεία των Depeche Mode σε όλο το κομμάτι, διατηρώντας παράλληλα την πιο απαλή αισθητική των HIM. Ωστόσο καθώς το κομμάτι συνεχίζεται γίνεται όλο και πιο σκοτεινό και μας θυμίζει την ικανότητα του Ville Valo να γεφυρώνει πολλαπλές μουσικές ιδέες μέσα σε μοναδικά κομμάτια. Επίσης αποδεικνύει για ακόμα μια φορά ότι είναι δεξιοτέχνης στη σύνθεση τραγουδιών.

Θεωρώ πως υπάρχουν δύο τρόποι με τους οποίους οι ακροατές θα αντιδράσουν στο “Neon Noir” του Ville Valo.

Το πρώτο είναι η τρυφερή νοσταλγία, καθώς ο Ville Valo μας γυρνάει πίσω στο χρόνο με σκοτεινά ακούσματα που θα μπορούσαν να αποτελούν με επιτυχία το soundtrack του “Wednesday”. Από την άλλη όμως, σίγουρα θα υπάρξουν και αυτοί που θα χαρακτηρίσουν το άλμπουμ αφόρητα cringe. Θα πρότεινα να ακούσετε το δίσκο και να αποφασίσετε, καθώς, όπως και να έχει, η δουλειά του είναι αξιόλογη!

Καλή ακρόαση!

7/10

Κείμενο: Ματιλένα Μαντζιώρου