Helmet: Left (earMUSIC 2023)

Είναι μεγάλη η κουβέντα που μπορεί να γίνει γύρω από το “Left”, το τελευταίο album των Helmet. Κυκλοφόρησε εφτά χρόνια μετά το προηγούμενο, “Dead to the World”, γεγονός που διόγκωνε την ανυπομονησία μας.

Οφείλει κανείς να αξιολογήσει το “Left” έξω από το παρελθόν των Helmet.

Κατά τη δεκαετία του ’90, τα θρυλικά ονόματα των John Stanier και Henry Bodgan υπήρξαν σοβαρότατες αιτίες του μεγέθους των Helmet. Η αναγέννηση του συγκροτήματος, πριν από ακριβώς είκοσι χρόνια, βρήκε τους δύο ανωτέρω να απουσιάζουν. Όλοι ξέρουμε πλέον ότι οι Helmet είναι το όχημα του Page Hamilton. Oπότε ας μην περιμένουμε τον ήχο και τις συγκινήσεις των 90s.

Όσο κι αν οι Helmet έχουν αλλάξει χαρακτήρα, δεν παύουν να δημιουργούν οργισμένη και πιασάρικη μουσική.

Μη έχοντας ανάγκη να αποδείξουν κάτι, οι Αμερικανοί προσφέρουν στο μουσικό κόσμο αυτό που τους εκφράζει, χωρίς αναστολές, χωρίς ενδοιασμούς και χωρίς κόμπλεξ. Το “Left” αποτελεί μια σπουδαία μουσική και πολιτική τοποθέτηση, που διαρκεί όσο χρειάζεται και που προκαλεί την επιθυμία καθημερινού ακούσματος.

Το εισαγωγικό τραγούδι “Holiday”, που συμμετείχε και στην προώθηση του album, ενθουσιάζει από τα πρώτα του δευτερόλεπτα. Διότι μέσα από αυτό διαφαίνεται μια στιβαρή παραγωγή κι ένα δεμένο συγκρότημα. Οι κοφτές κιθάρες και τα απότομα φωνητικά πείθουν τον ακροατή ότι πρόκειται να ακούσει αυτό για το οποίο απέκτησε το album. Δεν είναι καθόλου υπερβολικό αν κάποιος ισχυριστεί ότι το πρώτο τραγούδι του “Left” φέρνει στο νου τις ένδοξες εποχές του παρελθόντος.

Συνδυάζοντας μελωδικότητα και ταχύτητα, η συγκεκριμένη σύνθεση καταφέρνει να κερδίσει τις εντυπώσεις από την αρχή. Ανάμεσα στα επόμενα τραγούδια, ξεχωρίζουν ορισμένα πιο «δύσκολα», όπως τα “Bombastic”, “Gun Fluff”, “Big Shot” και “Make-Up”. Σε αυτά, οι Helmet δείχνουν το επίπεδό τους, διανθίζοντας πρωτότυπους ρυθμούς, με άγρια soloκιθάρας και εύστοχους στίχους. Αλλού, δε διστάζουν να πειραματιστούν επαρκώς, με αποκορύφωμα το αρκετά alternative “Powder Puff”, μα και το βαρύτατο “Dislocated”. Φυσικά, ποτέ δεν ξεχνούν ποιοι είναι, φροντίζοντας πάντα να χρησιμοποιούν την αισθητική υπογραφή τους σε καθετί που υπάρχει στο album.

Μετά από μισή ώρα ολοκαίνουριου υλικού του group, ο κάτοχος του “Left” έρχεται αντιμέτωπος με ένα εξαιρετικό φινάλε.

Ο Page Hamilton, γνωστός fan και υπηρέτης της jazz, επιλέγει να τιμήσει τον τεράστιο John Coltrane. Μαζί με την παρέα του, διασκευάζει το “Resolution”, από το ανυπέρβλητο album “A Love Supreme”. Διαρκεί μόλις το ένα τέταρτο του αυθεντικού τραγουδιού, ωστόσο καταφέρνει πλήρως να περάσει το μήνυμα.

Έχουν παρέλθει τριάντα χρόνια από τις μέρες που οι Helmet έγραφαν ιστορία. Δεν περιμένει κανείς να ξαναγράψουν. Ούτε κι οι ίδιοι επιθυμούν ή είναι ικανοί να ξαναγράψουν. Νιώθουν OK με αυτό και χωρίς ίχνος ανασφάλειας μας προσφέρουν αυτό που ξέρουν καλά: τραχιά μουσική, φορτισμένους στίχους και ένα ιδιαίτερο feeling, που ωραία θα ήταν να μην εκλείψει ποτέ…

 

Βαθμολογία: 7/10

 

Κείμενο: Φαίδωνας Κυτρίδης