Τελευταίο τραγούδι… (4o μέρος)

Coal Chamber – Dark Days [2002]

‘Beckoned’

Αυτό που για χρόνια θεωρούσαμε τελευταίο άλμπουμ των Coal Chamber (μέχρι να εκδωθεί το περσινό, τέταρτο στούντιο άλμπουμ τους) τελειώνει με ένα από τα πιο σκοτεινά τραγούδια του συγκροτήματος. Το riff του βυθίζεται όλο και περισσότερο στα βάθη της κόλασης, δευτερόλεπτο στο δευτερόλεπτο. Στα τέσσερα λεπτά του, ο τραγουδιστής Dez Fafara γδέρνει τις φωνητικές του χορδές, ενώ το τραγούδι σέρνεται σε έναν ωκεανό μεταλλικής λάσπης…

Deep Purple – Come Taste The Band [1975]

‘You Keep On Moving’

Tο ένα και μοναδικό άλμπουμ των Deep Purple, στο οποίο παίζει κιθάρα ο μεγάλος Tommy Bolin και όχι ο Ritchie Blackmore, τελειώνει με ένα καταπληκτικό τραγούδι. Είναι ένα από τα λίγα τραγούδια του άλμπουμ, στη σύνθεση του οποίου δεν έχει συμμετάσχει ο εν λόγω κιθαρίστας, αποτελώντας δημιουργία του δίδυμου των David Coverdale και Glenn Hughes. Στα σχεδόν πεντέμιση ατμοσφαιρικά λεπτά του, η διφωνία των δύο τραγουδιστών συνδυάζεται άριστα με την κιθάρα του προώρα χαμένου Bolin, αλλά και με τα διαστημικά keyboards του Jon Lord (που πραγματικά δίνουν ρέστα), ολοκληρώνοντας ένα παρεξηγημένο άλμπουμ των Deep Purple, με τρόπο αξέχαστο.

Richie Ramone – Entitled [2013]

‘Forgotten Years’

Μετά την αποχώρησή του από τους Ramones, o Richie έμεινε στην αξιοπρεπή αφάνεια. Όταν πια τα φώτα είχαν, όχι μόνο σβήσει, αλλά κρυώσει κιόλας, ο θρυλικός drummer αποφάσισε να βγει από το καβούκι του, κυκλοφορώντας ένα φοβερό προσωπικό άλμπουμ, το οποίο τελειώνει νοσταλγικά με το ‘Forgotten Years’. Οι στίχοι του, αλλά και το κιθαριστικό solo, απογειώνουν το τραγούδι, που πραγματικά χαίρεται κανείς να ακούει από το στόμα του Richie.

Sick Of It All – Call To Arms [1999]

‘(Just A) Patsy’

Οι Sick Of It All ήταν πάντα επιθετικοί. Τα κύματα επίθεσης που εξαπολύουν βρίσκονται στη μεγαλύτερη ορμή τους στο τελευταίο τραγούδι του τελευταίου άλμπουμ, που κυκλοφόρησαν την προηγούμενη χιλιετία. Hard-core και στοιχεία hip-hop συνδυάζονται κατάλληλα για να προκύψει αυτό το ολιγόλεπτο τραγούδι, το οποίο ξεκινάει με το παραμορφωμένο μπάσο και τελειώνει με το ανελέητο κοπάνημα στα drums.

Radiohead – Hail To The Thief [2003]

‘A Wolf At The Door’

Ένα από τα καλύτερα άλμπουμ των Radiohead κλείνει με ένα από τα καλύτερα τραγούδια τους. Ο κυκλωτικός και εμμονικός ρυθμός του στοιχειώνει τον εγκέφαλο, κάνοντας τα τρισήμιση λεπτά του να μοιάζουν αιώνας. Άλλες φορές, μοιάζει δευτερόλεπτα, γιατί όλα τα ωραία πράγματα διαρκούν λίγο… Ο Τhom Yorke τραγουδάει χωρίς ανάσα τους κοφτούς του στίχους, δημιουργώντας ένα αγχωτικό ηχητικό σύννεφο, που πλανάται πάνω από το κεφάλι του ακροατή…

[Δυστυχώς, δεν υπάρχει βίντεο]

PJ Harvey – To Bring You My Love [1995]

‘The Dancer’

Η τρίτη δισκογραφική δουλειά της αγαπημένης τραγουδίστριας τελειώνει με ένα τραγούδι, για το οποίο θα μπορούσε να γίνει μια ολόκληρη κουβέντα. Η απόμακρη κιθάρα του δημιουργεί εξωπραγματική ατμόσφαιρα. Τα keyboards συμβάλλον μέγιστα σε αυτή, ενώ η μελαγχολική φωνή της PJ κατακτάει τα αυτιά μας, χωρίς καμία δυσκολία. Το ‘The Dancer’ είναι ένα από τα καλύτερα τραγούδια της PJ και ταυτόχρονα είναι ένα θαυμάσιο δείγμα της ευφυίας που διακατείχε ένα σημαντικό μέρος της alternative σκηνής των 90s.

Helmet – Seeing Eye Dog [2010]

‘She’s Lost’

Το μεγαλύτερο σε διάρκεια τραγούδι των Helmet βρίσκεται στο τέλος του πιο πρόσφατου άλμπουμ τους. Οι πρώτες νότες σκαφτής κιθάρας εξελίσονται σε ένα αργόσυρτο τραγούδι, με παρανοϊκά κιθαριστικά σόλο, πιστά στην παράδοση του Page Hamilton. Το μοτίβο αυτό διατηρείται για τεσσεράμιση λεπτά, όταν, μετά από μια μικρή παύση, τα πράγματα γκαζώνουν, γεμίζοντας τα υπόλοιπα δύο λεπτά με επιθετικούς ήχους (αρχικά) και απροσδιόριστους ήχους (τελικά).

Wire [2015]

‘Harpooned’

Ενώ συνήθως τα ομότιτλα άλμπουμ είναι τα ντεμπούτα των συγκροτημάτων, το ομότιτλο των Wire κυκλοφόρησε το 2015, τέσσερις σχεδόν δεκαετίες μετά την ίδρυση του group. Τα οχτώμιση λεπτά του αδυσώπητα μονότονου ρυθμού του είναι ικανά να προκαλέσουν φαινόμενα συντονισμού ακόμα και στον πιο αντιδραστικό εγκέφαλο, ταξιδεύοντάς τον στο σύμπαν του αξεπέραστου βρετανικού συγκροτήματος. Μεγαλύτερο σε διάρκεια ακόμα και από τον εφτάλεπτο ύμνο, που ακούει στο όνομα ‘A Touching Display’, το ‘Harpooned’ είναι μια από τις πιο γερές αποδείξεις των αστείρευτων ικανοτήτων των Wire.

Kyuss – Wretch [1991]

‘Stage III’

Το πρώτο άλμπουμ των Kyuss είναι ένα ακατέργαστο σύνολο από τραγούδια, τα οποία αποτελούν προπομπό του τι έπεται να γίνει τα επόμενα χρόνια… Ο όγκος της κιθάρας και του μπάσου είναι ασύλληπτος, αν και η παραγωγή είναι πρωτόγονη. Μοιάζει σα να θέλουν οι Kyuss να μας προετοιμάσουν για τη συνέχεια, μέσω του συγκεκριμένου ντεμπούτου, το οποίο κλείνει με τον καλύτερο τρόπο. Τα τέσσερα τελευταία λεπτά του άλμπουμ ανήκουν στο τραγούδι ‘Stage III’, το οποίο είναι από τα πιο βαριά τραγούδια της συγκεκριμένης δισκογραφικής δουλειάς. Πρόκειται για ένα instrumental τραγούδι, στο οποίο το μπάσο ισοπεδώνει τα πάντα στο πέρασμά του, ενώ τα εφέ της παραμορφωμένης κιθάρας δημιουργούν ένα μεθυστικό space σκηνικό, ντυμένο με μπόλικη επιθετικότητα.

Fugazi – Instrument [1999]

‘Slo Crostic’

To συγκεκριμένο άλμπουμ είναι η μουσική επένδυση για το ομότιτλο ντοκυμαντέρ, που αναφέρεται στην πορεία του συγκροτήματος. Περιέχει ακυκλοφόρητα τραγούδια, κορυφαίο από τα οποία είναι το τελευταίο, ‘Slo Crostic’. Πρόκειται για instrumental τραγούδι, στο οποίο μπερδεύονται με ιδανικό τρόπο οι ήχοι της κιθάρας και του μπάσου, δίνοντας μια αντιπροσωπευτική εικόνα για τον αμίμητο ήχο του θρυλικού παρελθοντικού συγκροτήματος.