Nic Hillman (Ephemerals): «Στις συναυλίες μας πηγαίνω εκεί που σταματούν να πηγαίνουν οι νότες, το groove ή το οτιδήποτε άλλο»

Ephemerals_promo_photo_2

Λίγες ημέρες πριν από την επίσκεψη τους στην Ελλάδα, ο Nic Hillman των Ephemerals, απάντησε στις ερωτήσεις του SawBiz.gr για την πορεία και τους στόχους της μουσικής του συγκροτήματος και όχι μόνο. Η συνέχεια παρακάτω…

Η λέξη ‘Ephemeral’ χρησιμοποιείται  για να περιγράψει κάτι το πολύ σύντομο σε χρονική διάρκεια. Οι Ephemerals ωστόσο, φαίνεται πως έχουν μεγάλη διάρκεια και πως έχουν πολλά να δώσουν στον χρόνο.  Πως καταλήξατε σε αυτό το όνομα;

Καλησπέρα Γιώργο. Ναι έχει πλάκα το όνομα καθώς το αποφάσισα όταν έφυγα από το προηγούμενο μου συγκρότημα, που νόμιζα πως θα έμενα εκεί για πάντα. Για αυτό με την τέχνη μου, είναι ο εαυτός μου που θέλει να μου πει κάτι σε μένα. Με αυτό το όνομα, μου έλεγα: «Μην στεναχωριέσαι αν δεν κρατήσει, καθώς τίποτα δεν διαρκεί για πολύ. Διασκέδασε το τώρα». Νομίζω πως υπάρχει μια μεγάλη δύναμη σε αυτό. Είναι κάτι το θετικό και σίγουρα δεν έχει να κάνει με έννοιες πως όλα πεθαίνουν και πως η ζωή είναι σκατά κλπ.

Το τρίτο άλμπουμ σας ονομάζεται ‘Egg Tooth’. Μέχρι στιγμής στις προηγούμενες δουλειές σας, είχατε καταφέρει να μείνετε πιστοί στην παλαιά σχολή της soul, δίνοντας της μια νέα πνοή. Συμβαίνει το ίδιο και με τον νέο αυτό άλμπουμ;

To ‘Nothin Is Easy’ ήταν ένας κατά κανόνα, soul δίσκος. Ήθελα να αποδώσω τον σεβασμό μου στο είδος αυτό της μουσικής. Ύστερα με το ‘Chasin Ghosts’, απέσυρα όλα τα στοιχεία εκείνα και πιο συγκεκριμένα τα funk και groove and gospel πίσω φωνητικά, τα οποία δεν θα ήθελα να ξαναχρησιμοποιήσω στο μέλλον. Και τώρα με το ‘Egg Tooth’, που είναι ένα άλμπουμ για την αναγέννηση, έβαλα νέες ιδέες στον χώρο που δημιούργησα. Είναι μια διαδικασία, ακόμα και για τους ακροατές να καταλάβουν πως η τέχνη προοδεύει, τόσο ώστε να βοηθήσει στο ταξίδι του συγκροτήματος μαζί μου. Αυτή είναι η ηγεσία.

Γιατί ‘Egg Tooth’;

Ο γείτονας μου στον κάτω όροφο, ο Alan, είχε πεθάνει και ο άλλος μου γείτονας, που ήταν φίλος μαζί του από το 1970, μου είχε πει πως «βρίσκεται στο υπερπέραν». Και οι δυο τους πιστεύανε σε τέτοιες θεωρίες. Τέλος πάντων, γνώριζα πως ο Alan, είχε πεθάνει στο διαμέρισμα του και για κάποιο χρονικό διάστημα δεν πήγαινα σε εκείνο τον συγκεκριμένο χώρο στο δικό μου διαμέρισμα, επειδή ήθελα να σεβαστώ το ταξίδι του προς τα πάνω. Το άλμπουμ είναι μια συζήτηση για το που βρίσκεται τώρα ο Alan. Που θα μπορούσαν να βρίσκονται όλοι αυτοί που έχουμε χάσει; Οπότε σε αυτό τον δίσκο, μιλάω περισσότερο για την μετενσάρκωση. Επίσης είναι κάτι το ενδιαφέρον, καθώς το ‘Chasin Ghosts’ είχε να κάνει με την κατάθλιψη και ένιωσα σαν να είχαμε σκοτώσει τον χαρακτήρα που υπήρχε μέσα σε εκείνο το άλμπουμ. Οπότε πως θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε με εκείνο τον χαρακτήρα; Θα μπορούσε να ξαναγεννηθεί! Και τώρα είναι ελεύθερος από τους μπελάδες που αντιμετώπιζε στο προηγούμενο άλμπουμ. Και πάλι, προσπαθώ να μου μάθω πράγματα, γράφοντας για αυτά. Επιβίωσα από την κατάθλιψη μου και τώρα με ρωτάω, ποιος θα ήθελα να είμαι. Αυτό θα απαντηθεί μέσα στο τέταρτο άλμπουμ.

Πως έχει μια τυπική διαδικασία δημιουργίας ενός άλμπουμ των Ephemerals;

Ωχ φίλε! Το να σου πω πως είναι η διαδικασία της σύνθεσης, είναι κάτι το περίπλοκο επειδή όλα τα άλμπουμ έχουν ως βάση ένα συγκεκριμένο θέμα και αυτό καθορίζει όλες ή τις περισσότερες μας μουσικές επιλογές. Αλλά ξέχασε το αυτό, καθώς είναι πιο ενδιαφέρον να μιλήσουμε περισσότερο για το συγκρότημα, καθώς υπάρχουν άτομα που κάνουν τα πάντα να δουλέψουν. Γράφω τα τραγούδια, τα παίζω στα παιδιά και μετά πατάμε το κουμπί της εγγραφής. Κάναμε το ‘Nothin Is Easy’ μαζί με τις πρόβες, μέσα σε τέσσερις ημέρες. Όλη την διαδικασία. Για το ‘Chasin Ghosts’, είχα μερικές ημέρες με τον τραγουδιστή μας τον Wolf και μετά από λίγες ημέρες το κάναμε όλοι μαζί. Μετά στο ‘Egg Tooth’, κάναμε πρόβες για τρεις ημέρες και μετά το ηχογραφήσαμε μέσα σε τέσσερις ημέρες. Έχουμε λίγο περισσότερη πολυτέλεια κάθε φορά. Ξεκινήσαμε αυτές τις αστραπιαίες διαδικασίες, λόγο των οικονομικών και του χρόνου. Εγώ επένδυσα για το πρώτο μας άλμπουμ και οι υπόλοιποι ήταν απασχολημένοι με τα δικά τους project, οπότε δεν είχαν απεριόριστο χρόνο για να αφιερώσουν για την οποιαδήποτε ιδέα μου. Αλλά μου αρέσει αυτός ο τρόπος. Εσείς λαμβάνετε έτσι μια ειλικρινή ερμηνεία. Είναι ανθρώπινη με όλο το πάθος και τις ατέλειες της. ΑΛΛΑ το τέταρτο άλμπουμ, το δημιουργώ εντελώς διαφορετικά και αυτό είναι κάτι το τρελά τρομακτικό, ωστόσο θα φτιάξουμε κάτι το εξαιρετικό, επειδή έχουμε μια μοναδική ομάδα ανθρώπων.

Τι είδους μουσικής ακούς αυτή την περίοδο;

Πολύ καλή ερώτηση. Μπορώ να σου δώσω επιτέλους μια απλή απάντηση. Κάθε μήνα δημιουργούμε μια playlist στο Spotify, με πολλές μουσικές που ακούμε. Δεν έχει να κάνει με «άλμπουμ που μας επηρέασαν» ή «Τα καλύτερα τραγούδια που γράφτηκαν ποτέ» ή το οτιδήποτε τέτοιο. Είναι απλά κομμάτια που προέρχονται από παντού. Κάποια παλιά, άλλα καινούρια, διαφορετικά είδη. Είναι πολύ ειλικρινή και με δημοκρατική διαδικασία επιλεγμένα. Μπορείτε να τα βρείτε στο www.tinyurl.com/ephemsmonthly. Είναι μουσικές που όλοι μας ακούμε. Μας επιτρέπει να ακούσουμε το τι αρέσει στον καθένα μας και το συζητάμε μεταξύ μας όταν βρισκόμαστε σε περιοδεία.

Τι είναι αυτό που «σπινθηρίζει» τα τραγούδια των Ephemerals;

Κυριολεκτικά, προσπαθώ να βάζω κουδούνια ή ταμπούρια σε κάθε τραγούδι μας (γέλια). Αλλά βέβαια, είναι τα λάθη μας αυτό που κάνει τα τραγούδια μας να σπινθηρίζουν. Η μουσική έχει γίνει πολύ «αερόψυκτη» στις μέρες μας. Οι αποτυχίες μας, μας έχουν κάνει να ξεχωρίζουμε.

Το μοντέρνο κύμα της soul, έχει αρκετά ενδιαφέροντα συγκροτήματα και καλλιτέχνες. Οι Ephemeral έχουν καταφέρει να ακούγονται σαν τον παλιό καλό καιρό, χωρίς να μιμούνται τον οποιονδήποτε. Αυτό είναι κάτι στο οποίο δουλέψατε για να το πετύχετε ή μήπως είναι κάτι που  πηγάζει από σας φυσιολογικά;

Όπως είπα και προηγουμένως, ήθελα να ξεκινήσω με το πιο ξεκάθαρη μορφή της soul με το ‘Nothin Is Easy’ και μετά να φύγουμε από εκεί και να συνεχίσουμε να απομακρυνόμαστε από εκεί. Το επόμενο άλμπουμ, θα είναι άλλο ένα βήμα παραπέρα. Είμαστε σε ένα νέο έδαφος και προχωράω μονάχα με το ένστικτο μου πλέον. Το θέμα του επόμενου άλμπουμ, θα έχει να κάνει με την έμπνευση όλων των μουσικών μου επιλογών. Συγκεκριμένα, έχω σταματήσει να ακούω οτιδήποτε έχει να κάνει με την κλασική soul, εδώ και μερικά χρόνια, για να κοιτάζω μόνο μπροστά. Μου λείπει, αλλά ο καθένας μας πρέπει να κάνει και κάποια πράγματα που δεν θέλει, όταν ασκεί το επάγγελμα του.

Όπως είχα διαβάσει, όταν ξεκινήσατε το συγκρότημα, αρχίσατε να παίζετε και να ηχογραφείτε  αμέσως, αλλά η κυκλοφορία ενός άλμπουμ σας πήρε κάποιο καιρό.  Έχετε προσθέσει κάποιες νέες ιδέες σε αυτή την πρώτη ώθηση, ώστε να «φαίνεστε» περισσότερο μπροστά σε ένα πιο ευρύτερο κοινό;

Α, όχι. Ποτέ δεν ήμασταν τόσο «εμφανείς». Υπάρχουν εκατομμύρια καλλιτέχνες (και πολιτικοί), που αλλάζουν τα ιδανικά τους, για να ταιριάζουν σε αυτό που αυτοί νομίζουν, πως ενδιαφέρει τον περισσότερο κόσμο. Αλλά εμείς έχουμε αυτό που θέλουμε και πιστεύουμε και ο κόσμος έχει έρθει αυτός σε μας. Σε αυτό πίστευα όταν ξεκινήσαμε και τώρα αυτό είναι κάτι που έχει γίνει γεγονός. Εγώ πλήρωσα για το πρώτο άλμπουμ. Μετά το διαθέσαμε δωρεάν στο Bandcamp. Ήθελα να κάνω τη μουσική μου δημοκρατική και αυτό συνέβη, προτού η πλατφόρμα του Spotify είχε ξεκινήσει ουσιαστικά να γιγαντώνεται. Ο κόσμος άρχιζε να μας χορηγεί χρήματα για αυτό το δωρεάν άλμπουμ. Το ποσό έγινε αρκετό, τόσο ώστε να αποφασίσω να το κυκλοφορήσω και ως βινύλιο. Τα πουλήσαμε και αυτά. Έδωσα άδεια να κυκλοφορήσουν 7’’ από τις Colemine Records (ΗΠΑ – χαιρετίσματα στον Terry) και Mocambo Records (Γερμανία – χαιρετίσματα στον Bjorn) δωρεάν, ώστε να μας βοηθήσουν να βρούμε κοινό. Ύστερα επιχείρησα να κυκλοφορήσω και ένα τρίτο 7” μέσω της Jalapeno Records (Ηνωμένο Βασίλειο) και μας ρώτησαν «δεν έχετε εταιρία; Θέλουμε να σας υπογράψουμε». Οπότε κυκλοφορήσαμε ξανά το άλμπουμ και πλήρωσαν για να δημιουργήσουμε το ‘Chasin Ghosts’.

Ephemerals_promo_photo_1

Φαίνεται να μην προτιμάτε τις μακροχρόνιες περιοδείες. Πάλι όμως, παίζετε κάποιες ημέρες, ακόμα και σε σειρά τη μία μετά την άλλη και μετά τίποτα (ίσως;). Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος για αυτό;

(Γέλια) Ναι. Είναι και πάλι για λόγους οικονομικούς και χρόνου. Ο καθένας συμμετέχει σε πολλά συγκροτήματα, που πρέπει να κρατάω ημερολόγιο για να λέω «OK, ας επιχειρήσουμε κάτι για μέσα στον Νοέμβριο» και τότε κάνουμε όσες περισσότερες εμφανίσεις μπορούμε. Και τότε είμαστε όλοι πραγματικά προσηλωμένοι στους Ephemerals. Μετά από αυτό, είναι όλοι τους ξανά ελεύθεροι. Όλοι τους ηγούνται διάφορα συγκροτήματα, μέσα σε ένα ευρύτερο δίκτυο μουσικών. Οι Ephemerals, είναι απλά το συγκρότημα που ηγούμαι εγώ. Αλλά τώρα βρίσκω πως το να περιοδεύουμε, είναι κάτι το τόσο έντονο, που μετά είναι πολύ καλό για το γράψιμο μου, καθώς έχω αρκετούς μήνες στο χρόνο «να χαθώ» στην έρευνα και την δημιουργικότητα μου, προτού ξανά αλλάξω και αφοσιωθώ σε συναυλίες με τους Ephemerals.

Όταν παρατηρεί κανείς τα εξώφυλλα των άλμπουμ σας, κανένας δεν μπορεί να υποθέσει πως είστε ένα soul συγκρότημα. Πως αποφασίζετε για το artwork;

Ωχ, φίλε. Είμαι πολύ ευγνώμων στους φωτογράφους που μας αφήνουν να χρησιμοποιήσουμε την δουλειά τους. Είναι ένα μεγάλο μέρος του, τι κάνει ένα άλμπουμ. Πάντα μου άρεσε η τέχνη των εξώφυλλων σε άλμπουμ. Μου αρέσει να παίρνω ένα άλμπουμ στα χέρια μου και να βλέπω τα πάντα. Από το ποιοι έπαιξαν τα όργανα, που ηχογραφήθηκε κ.λπ. Και πάντα αναρωτιέμαι τι θα μπορούσε να σημαίνει για το συγκρότημα, η τέχνη του εξώφυλλου. Και αυτό θέλω να κάνω και στους ακροατές μας, επειδή πιστεύω πως είναι έξυπνοι και ενεργοί άνθρωποι. Τα εξώφυλλα των άλμπουμ, είναι κάτι το σπουδαίο για το ίδια τα άλμπουμ και την θεματολογία τους. Για αυτό και στο ‘Nothin Is Easy’, πολλά έχουν να κάνουν με το αποχωρισμό από το προηγούμενο μου συγκρότημα. Οπότε και έχεις δύο δυνατούς ίππους (εμένα και τον τραγουδιστή) να τραβούν διαφορετικές κατευθύνσεις και έχεις και το αθώο παιδί (ίσως το συγκρότημα ή την μουσική), στην μέση. Στο ‘Egg Tooth’, μιλάω για να την μετενσάρκωση και τα νέα ξεκινήματα. Ένα “egg tooth”, είναι επιστημονικός όρος για ένα μικρό δόντι που έχουν μερικά ζώα για να εκολαυθούν από το αυγό τους. Οπότε έχεις και αυτό τον άνθρωπο, που κάνει ένα άλμα σε έναν άγνωστο και παράξενο νέο κόσμο. Το εξώφυλλο που θα κοσμεί και το τέταρτο μας άλμπουμ, θα είναι και αυτό καταπληκτικό. Ξέρω από τώρα ποιοι θα είναι οι φωτογράφοι, αλλά δεν έχω καταφέρει να τους προσεγγίσω ακόμα. Είναι και αυτό μια διαδικασία το να πάω στην έκθεση κάποιου και να του πω, «Έϊ, πρέπει να μου δώσεις αυτή την φωτογραφία, γιατί είσαι σπουδαίος και την χρειάζομαι»(Γέλια). Η δισκογραφική εταιρεία, μου είπε πως η εικόνα, έμοιαζε με φωτογραφία που πήρα στις διακοπές, όταν την είδαν στην αρχή. Αλλά πάντοτε πρέπει να παλεύεις, αν θέλεις να λέγεσαι σωστός καλλιτέχνης. Είναι πάντα μια πάλη, σε όλα τα στάδια, ακόμα και όταν βρίσκεσαι σε μια αγαπημένη εταιρεία και σε ένα αγαπημένο συγκρότημα.

Ποιοι καλλιτέχνες σε επηρέασαν περισσότερο;

Δεν μου αρέσει να μιλάω για μουσικές επιρροές τόσο πολύ. Δεν είναι τόσο σημαντικό, γιατί μπορεί να γίνει μια μουσική αντιγραφή. Οφείλει κανείς να κοιτάζει απέξω από τον κόσμο της μουσικής και να φέρνει μη μουσικές ιδέες στον ήχο του. Τότε γίνεται κάτι αφηρημένο και όμορφο με αποτέλεσμα να ξεκινάς να ξεχωρίζεις. Αλλά νομίζω πως έμαθα τα περισσότερα από την Alice Coltrane. Με έμαθε πώς να δημιουργώ θετική μουσική. Από το ‘Egg Tooth’ και μετά, η μουσική μου θα έλεγα πως είναι μονάχα θετική. Υπάρχει ήδη πολύ αρνητισμός στον κόσμο και εγώ έχω επιλέξει να μιλάω στον κόσμο για μεγαλεία.  Το 99% των ειδήσεων είναι αρνητικές, αλλά και πάλι υπάρχουν πολλά για τα οποία θα μπορούσαμε να χαιρόμαστε. Η σελίδα μας στο twitter είναι 100% αφιερωμένη στο να υπερασπίζεται θετικά πράγματα. Ποτέ μας δεν αναρτούμε κάτι για τον Τραμπ και ποτέ μας δεν αναρτούμε κάτι για τις συναυλίες μας.

Μήπως υπάρχει κάποιο τραγούδι που θα ευχόσουν να είχες γράψει εσύ; Τραγούδια που θα ήθελες να διασκευάσεις στο μέλλον;

Ω, γαμώτο! To ‘Valerie’ για τα λεφτά και επειδή είναι ένα φοβερό τραγούδι (γέλια) –  απλά αστειεύομαι φίλε. Νομίζω το ‘It’s Time’ του Max Roach ή ακόμα και το ‘Grace That Saves’ των Murder City Devils και το ‘Piss Factory’ της Patti Smith. Αλλά για να ξέρεις ποια μου αρέσουν πολύ, είναι το ‘You And Me’ των Penny & The Quarters και το όμορφο τραγούδι των Slow Club, ‘Tears Of Joy’.  Δεν κάνω ποτέ διασκευές. Ποτέ μου δεν έμαθα τραγούδια άλλων. Την πρώτη φορά που κράτησα κιθάρα, έγραψα κάτι δικό μου. Είναι επειδή είμαι συνθέτης πρώτον και μετά μουσικός ως δεύτερον ή τρίτο ή τέταρτο.

Τι είδους συναισθήματα προσπαθείς να φέρεις στο κοινό κατά την διάρκεια μιας συναυλίας;

Ελπίζω να κάνω την μουσική να έρθει ως δευτερεύουσα και να έρθει πρώτα κάτι πιο πνευματικό. Αυτό συμβαίνει πολύ συχνά, αλλά είναι και κάτι για το οποίο παλεύω. Χαίρομαι όταν αποτυγχάνω. Υπάρχουν αρκετά σημεία μέσα στο σετ, όπου κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί και μπορείς να το αισθανθείς όταν αυτό γίνεται. Αλλά είναι κάτι σαν την γιόγκα: Αν προσπαθείς να το καταφέρεις δεν πρόκειται να συμβεί. Πρέπει να συμβεί από μόνο του. Αυτές είναι οι αγαπημένες μου στιγμές στις συναυλίες μας. Πηγαίνω εκεί που σταματούν να πηγαίνουν οι νότες, το groove ή το οτιδήποτε και που μετατρέπεται σε κάτι άλλο. Η Alice Coltrane το ξέρει αυτό. Ο Fela Kuti το ξέρει αυτό. Το έχω δει και με τον Charles Bradley μερικές φορές αυτό. Το ξέρεις και εσύ μόλις βλέπεις έναν πίνακα ζωγραφικής ή ένα γλυπτό και δεν είναι τα χρώματα ή οι γραμμές που σε χτυπούν…

Για το τέλος, νιώσε ελεύθερος να μοιραστείς ό,τι θες με τους αναγνώστες…

Το τελευταίο πράγμα που θα ήθελα να πω, είναι πως πάντα μας αρέσει να γνωρίζουμε τον κόσμο που πάνε στις συναυλίες μας και που μας χαιρετούν μετά, γιατί είναι πάντα ωραίο όταν μιλάμε με όλους για λίγο και να μαθαίνουμε νέα πράγματα. Δεν θέλουμε απλά να παίζουμε τα τραγούδια μας και μετά να επιστρέφουμε σπίτι. Είναι σαν έναν απαίσιο μονόδρομο. Καλούμε τον κόσμο να μας πει και αυτός το πώς νιώθει

Ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο σας και τις απαντήσεις σας

Επιμέλεια: Γιώργος Παρδάλης

Κατηγορία
TAGS
Κοινοποίηση

COMMENTS

X