Τελευταίο τραγούδι… (6ο μέρος)

Unida – Coping With The Urban Coyote [1999]

‘You Wish’

O John Garcia φιγουράρει σε πολλά από τα τραγούδια που αποτελούν stoner μαστούρα. Ένα από αυτά είναι το τελευταίο του πρώτου (και μοναδικού επίσημου) άλμπουμ των Unida, του συγκροτήματος που ίδρυσε ο Garcia μετά τη διάλυση των Kyuss (αρχικά) και των Slo Burn (αργότερα). Διαρκεί εννιάμιση ολόκληρα λεπτά κι όμως κυλάει ακούραστα. Μεταφέρει τον ακροατή σε ένα απόκοσμο σκηνικό, μέσα από κιθαριστικά solo που μοιάζουν να αποτελούν soundtrack της ερήμου, αλλά και μέσα από τον επίμονο και επαναλαμβανόμενο ρυθμό του μπάσου.

Flipper – Generic [1982]

‘Sex Bomb’

Το εν λόγω τραγούδι αποτελεί ιδανικό κλείσιμο για το πρώτο και καλύτερο άλμπουμ των Flipper. Με διάρκεια που ξεπερνάει τα εφτάμιση λεπτά, το ‘Sex Bomb’ ανακατεύει punk και jazz με παρανοϊκό τρόπο. Οι καυστικοί του στίχοι και και ο επαναλαμβανόμενος ρυθμός του μπάσου στήνουν ένα σκηνικό υπόγειου πάρτυ, που αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στο χιούμορ και την επιθετικότητα.

Veruca Salt – American Thighs [1994]

’25’

Η έκδοση βινυλίου του ντεμπούτου άλμπουμ των Veruca Salt ολοκληρώνεται με το τραγούδι ’25’. H διάρκειά του πλησιάζει τα οχτώ λεπτά και αποτελεί το πιο εφιαλτικό μέρος του άλμπουμ. Το τραγούδι ξεκινάει με κιθάρες που τρίζουν τα δόντια τους και drums που κοπανούν ξερά, αλλά μόνο για 45 δευτερόλεπτα. Ύστερα, για τα επόμενα πεντέμιση λεπτά, το τραγούδι ηρεμεί υποχθόνια, γκαζώνοντας σε ένταση, σταδιακά. Όλα αυτά, μέχρι να φτάσει η ώρα να ξαναπάρουν μπρος οι δαίμονες της κιθάρας και των τυμπάνων, σε ένα solo που χάνεται σταδιακά και αργόσυρτα…

Thurston Moore – The Best Day [2014]

‘Germs Burn’

Το προτελευταίο προσωπικό άλμπουμ του τεράστιου Thurston Moore ολοκληρώνεται με ένα τραγούδι που διαθέτει ένα από τα καλύτερα riff που έχει ποτέ συνθέσει ο αμερικανός κιθαρίστας. Βαρύ και κοφτό, εναλλάσεται με πιο ήρεμους ήχους, πλαισιώνοντας ένα τραγούδι έξι λεπτών, με περισσό αυτοσχεδιασμό και μια παραπάνω από γερή δόση του γνώριμου ηλεκτρικού ήχου που ακούγαμε χρόνια στους Sonic Youth και εξακολουθούμε (ευτυχώς) να ακούμε στις προσωπικές δουλειές του Thurston. Αυτού του καλλιτέχνη, που, παρά τα προχωρημένα χρόνια του, παραμένει πιο punk από πολλούς μεταγενέστερους «διεκδικητές».

Foo Fighters [1995]

‘Exhausted’

Το μεγαλύτερο σε διάρκεια τραγούδι του ντεμπούτου άλμπουμ των Foo Fighters είναι σαφώς ένα από τα καλύτερα του άλμπουμ. Εναλλάσει απλωτές και επιθετικές φάσεις σαν όχημα που ανεβοκατεβάζει ταχύτητες στο κιβώτιο. Σε στιγμές, η κιθάρα του είναι κάτι παραπάνω από άγρια και το fade-out του είναι ιδανικό για το σβήσιμο ενός άλμπουμ. Δεν είναι τυχαίο που κάποτε οι Foo Fighters «έκλειναν» συναυλίες τους με το τραγούδι αυτό.

Deftones – Saturday Night Wrist [2006]

‘Riviere’

Οι Deftones ειδικεύονται σε τέτοιου είδους τραγούδια. Η κλιμάκωσή του έρχεται σταδιακά, χωρίς να στερεί τίποτα από την ατμοσφαιρικότητα και το σκοτάδι του. Και ενώ όλο το άλμπουμ είναι εκπληκτικό, το ‘Riviere’ έρχεται να τονίσει ακόμα περισσότερο την αξία του, δείχνοντας πως το τέλος μπορεί να επιφέρει κάτι ιδιαιτέρως καλό…

Wipers – Over The Edge [1983]

‘This Time’

Αν δεν είναι αυτό το riff ένα από τα καλύτερα της ευρύτερης punk μουσικής, τότε ποιο είναι; Το τρίτο άλμπουμ των Wipers είναι ένα από τα ωραιότερα και σημαντικότερα άλμπουμ της punk σκηνής, που ολοκληρώνεται με τρία ανελέητα λεπτά. Ο ρυθμός του ‘This Time’ σπάει κόκκαλα, το κιθαριστικό solo παίρνει κεφάλια, ενώ το μπάσο ισοπεδώνει τα πάντα στο πέρασμά του. Ταυτόχρονα, ο Greg Sage δε διστάζει να κάνει rock ‘n’ roll παιχνιδίσματα με την κιθάρα του, ακόμα κι αν το συγκεκριμένο τραγούδι είναι full επίθεση. Τι άλλο χρειάζεται να αντικρύσει κανείς, προκειμένου να πειστεί ότι οι Wipers ήταν ένα από τα πιο άψογα, αλλά και υποτιμημένα punk group όλων των εποχών;

Sodom – Persecution Mania [1987]

‘My Atonement’

Το κατά πολλούς καλύτερο άλμπουμ των Sodom τελειώνει ιδανικά. Tα έξι λεπτά του ‘My Atonement’ τα έχουν όλα. Υποχθόνιο ξεκίνημα, πέρασμα σε σκαφτές κιθάρες και αλλαγή βάρδιας με thrash ταχύτητες. Σε όλη τη διάρκεια του τραγουδιού, το σφυροκόπημα είναι ανηλεές, δικαιώνοντας τη φήμη του άλμπουμ που το περιέχει, ως ένα από τα καλύτερα της 80s thrash σκηνής.

Rapeman – Two Nuns And A Pack Mule [1988]

‘Trouser Minnow’

Η αρχική έκδοση του ενός και μοναδικού full-length άλμπουμ των Rapeman διαρκεί κάτι λιγότερο από ένα μισάωρο και ολοκληρώνεται με το τραγούδι ‘Trouser Minnow’, ένα από τα πιο αγενή και πρόστυχα τραγούδια που έχει συνθέσει ποτέ αυτή η λέρα, που ακούει στο όνομα Steve Albini. Το ότι εμείς κάτι τέτοια γουστάρουμε, είναι δικό μας ψυχιατρικό θέμα… Η παραμόρφωση του μπάσου σπάει τυμπανικούς υμένες, τα φωνητικά ξεσπάσματα του Albini σε κάνουν να θες να παίξεις ξύλο με όποιον βρεις μπροστά σου και οι στίχοι ζέχνουν σεξουαλικό blitzkrieg μετά από παρατεταμμένη σεξουαλική στέρηση. Τελικά, το ‘Trouser Minnow’ είναι μάλλον αυτό που ο ίδιος ο Albini θα αποκαλούσε «ερωτικό τραγούδι».

My Bloody Valentine – Loveless [1991]

‘Soon’

Υπάρχουν κάποια άλμπουμ, τα οποία ορίζουν το μουσικό είδος στο οποίο ανήκουν. Ένα από αυτά είναι σίγουρα το ‘Loveless’, το οποίο αποτελεί επιτομή στο shoegaze. Τελειώνει με ένα εκπληκτικό τραγούδι, που χαράσσεται βαθιά στη μνήμη.