Trendy Hooliguns: Rise Of The Hooliguns (4bitestudioz 2013)

Η σάτιρα με όλα αυτά που συμβαίνουν στην κοινωνία, έχει αποκτήσει σημαντικό ρόλο. Είναι η δίοδος για να ξεχαστεί κανείς από την σκληρή πραγματικότητα. Και κάπου εδώ μπαίνουν στο κόλπο οι Trendy Hooliguns. H μπάντα δημιουργήθηκε το 2005 και από το 2008 έχουν κυκλοφορήσει 4 studio albums, με πιο πρόσφατο το “Rise Of The Hooliguns”. Συνολικά έχουν εμφανιστεί σε πολλά live events, ενώ το ιδιόρρυθμο στυλ τους έχει απήχηση στον κόσμο διαδικτυακά.

 Το “Rise Of The Hooliguns”  στο σύνολο του αποτελεί μια πολύ καλή επιλογή. Μουσικά με τα δυνατά riffs και τα τρελά κύμβαλα, σε συνδυασμό με την εκκεντρική και προσαρμοσμένη στο στυλ φωνή του τραγουδιστή και η πολύ καλή παραγωγή τους άλμπουμ, δημιουργούν ένα αποτέλεσμα υψηλού επιπέδου. Δυνατός ρυθμός, στίχος ωμός που σχολιάζει την ελληνική καθημερινότητα αλλά και καταστάσεις και τέλος μελωδία συναρμολογούν στο αποτέλεσμα που σε αφήνει αρκετά ικανοποιημένο. Δεν περίμενα μπάντα με σατυρικούς στίχους να κυκλοφορήσουν τόσο καλής ποιότητας άλμπουμ. Και το “Rise Of The Hooliguns” έχει σχεδόν τα πάντα. Rap, Metalcore, Σάτιρα, Καφρίλα. Στο στίχο τους «κράζουν» την νέα μόδα των ελληνικών λαϊκών τραγουδιών με το σατυρικό κομμάτι «Δεν Ταιριάζετε» διακωμωδώντας τον Παντελίδη. Άψογη μεταστροφή του τραγουδιού και πάνω από όλα του νοήματος. Το «Έκλασα Από Τον Πόνο» αυτό που ξεχωρίζεις σίγουρα είναι ο ρυθμός της κιθάρας, με εναλλαγές γρήγορου και μελωδικού. Ένα ακόμη τραγούδι με δημιουργικότητα είναι η αγγλική έκδοση (“Blood Tears & Sweat”) του Ρουβά. Το εύρος των στίχων φτάνει από καταστάσεις ψυχολογικές (“Alzheimer’s” με το τραγούδι να μην έχει συνοχή στίχων έτσι ώστε να τονίζεται η κατάσταση), η ρουσφετολογία που δίνει και παίρνει στην Ελλάδα ( «Έχω τα Conne»), η οικονομική κατάσταση («Οφειλές») και γενικά ότι πιο επίκαιρο συμβαίνει γύρω μας. Το τελευταίο και ομώνυμο κομμάτι (“Rise Of The Hooliguns”) εξηγεί και «τρομοκρατεί» τον κόσμο γιατί έρχονται οι «Hooliguns».

Αυτό το εκκεντρικό Metalcore που πλασάρουν οι Trendy Hooliguns, το πλασάρουν με τρόπο που δεν σε πειράζει ότι και να λένε στους στίχους. Πολλοί λένε ότι είναι η διασταύρωση των Ημισκούμπρια και των Ανώριμων. Δεν ξέρω αν ισχύει αυτό αλλά σίγουρα το αποτέλεσμα είναι πολύ ικανοποιητικό και δεν σε ενδιαφέρει καθόλου το τι και το πως. Ενδιαφέρουσα μπάντα, θα την παρακολουθώ στενά από δω και πέρα.

Κείμενο: Κώστας Πάσχος