Serenity Broken: Commercial Suicide (Self Released 2012)

Σπασμένη γαλήνη… το ακούς και λες «ωχ τι είναι τούτο πάλι». Από love metal  (βλ. Him) μέχρι και Within Temptation. Ως εκεί το είχα, όχι παραπέρα. Αυτές τις σκέψεις έκανα όταν πρωτοείδα το όνομα μιας πεντάδας εκ Αθηνών η οποία μας έστειλε το CD της εδώ και κάτι μήνες αλλά εγώ προσωπικά φρόντισα λόγω της «αργοσχολίας» μου να το παρουσιάσω τώρα. Το οποίο μάλιστα όπως βλέπετε είναι δική τους κυκλοφορία, που σημαίνει πως τα παιδιά έσκασαν φράγκα για να γίνει η δουλειά.

Ειλικρινά δεν ήξερα τι θα ακούσω όταν έβαζα το δισκάκι στον υπολογιστή.  Διαβάζοντας κάποιες κριτικές προτού πατήσω το play, αυτό που κατάλαβα ήταν ότι οι Serenity Broken κατατάσσονται στον χώρο του μοντέρνου (έτσι βέβαια αποκαλεί η γιαγιά μου τους Rolling Stones) rock / metal. Ως αντιφρονών του είδους βαρέθηκα πριν το βάλω να παίξει καν. Μην προτρέχει κανείς όμως. Ακόμα δεν αρχίσαμε.

Στο προκείμενο τώρα…  Το Commercial Suicide είναι ένας δίσκος που δεν έχει πολλούς ομοίους στην Ελλάδα. Ευτυχώς αποφύγαμε τα love metal και λοιπές πληγές.  Ο ήχος του τείνει πολύ αμερικάνικος και προσωπικά θα τον παρομοίαζα με αυτών άλλων μεγάλων συγκροτημάτων του είδους όπως των Godsmack, λίγο Deftones, Shinedown ή των μισητών σε εμένα Sevendust. Το θέμα που προκύπτει βέβαια είναι πως είμαι γενικά αρνητικά προκατειλημμένος με ότι ελληνικό έχει να κάνει με τον γενικό όρο του rock ή/και metal και συνήθως έχει να κάνει με την φωνή που πετάει την προφορά στα σκουπίδια. Απορώ γιατί δεν τραγουδούν στα ελληνικά κάποιοι που δεν το έχουν το αγγλικό. Ας όψεται η διεθνής καριέρα.

Λοιπόν έχω να πω ότι το πιο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό των Serenity Broken είναι η φωνή του Άρη η οποία ξεπερνά πολλούς Αμερικανούς που νομίζουν ότι είναι τραγουδισταράδες. Κάτι μεταξύ Corey Taylor των Stone Sour, λίγο Sally Erna από Godsmack αναμεμειγμένα μέσα σε ένα grunge μίξερ που μου θύμισε ακόμη και κάτι από εκείνους τους παλιούς Αυστραλούς, τους Silverchair που είχαν βγει τέλη του ’90. Το θέμα είναι βέβαια πως ο Άρης δεν έχει να ζηλέψει κάτι από τους προαναφερθέντες και σίγουρα θα κάνει πολλούς εκεί έξω να πουν μόνο καλά λόγια για κάποιον από το “Greece of crisis”.

Όλα τα κομμάτια του δίσκου στηρίζονται κατά κύριο λόγο στις μελωδίες της φωνής η οποία ναι μεν είναι αρκετά επίπεδη, δεν έχει δηλαδή πολλές εναλλαγές σε τονικότητες (ή όπως αλλιώς τα λένε τέλος πάντων «αυτοί»), όμως συμβαδίζει με τα riff και δίνει πάντα το στίγμα της στα ρεφραίν. Από την άλλη οι μουσικοί δεν κάνουν κάποιο μεγάλο άλμα αλλά κρατούν γενικώς groovy θέματα τα οποία σε συνδυασμό με τις χαμηλά κουρδισμένα κιθάρες δίνουν όγκο στο όλο εγχείρημα ώστε να πιάνει άνετα το «μοντέρνο» φάσμα του metal. Μπορεί όλα να μοιάζουν απλά και πιασάρικα όμως παρατηρώντας τα όργανα για λίγο μπορώ να πω πως τα παιδιά ξέρουν τι χρειάζεται για το ύφος που αντιπροσωπεύουν. Γεμάτα riffs, λίγα solo για ποικιλία (όσα αρμόζουν ποσοτικά) και ένα ρυθμικό μέρος που στηρίζεται φυσικά στα groovy θέματα και στον στομφώδη ήχο αλλά ρίχνει και καμιά «πονηριά» με τα πιατίνια πού και πού, κάτι που θα ήθελα πιο εκτεταμένα.

Ρίχτε μια «αυτιά» στο “Def” που φέρνει έως και σε Machine Head με τα φωνητικά να ξεκινούν με κραυγές τις οποίες συνηθίζει αρκετά ο Άρης σε όλο το άλμπουμ. Επίσης ίσως να θέλετε να τσεκάρετε και το “Tattooed Heart” με την πιο πειραματική τους εισαγωγή (οι οπαδοί να μην ανησυχείτε γιατί δεν θα δείτε πολλές – ανησύχησα εγώ που δεν είμαι) ή και το “Shadows” με το ογκώδες και δυναμικό riff. Υπάρχει όμως και μπόνους, το οποίο δεν θα μαντέψετε. Βάζω και στοίχημα αν θέλετε. Φτάνοντας στο 12ο κομμάτι βλέπουμε πάλι το “Def”. Όχι δεν είναι live εκδοχή του κομματιού. Είναι απλώς μια διαφορά σε ένα μέλος και συγκεκριμένα στον drummer. Δεν είναι κάποιος παλιός τους φίλος ή ένας session-ας που τους βοηθούσε, αλλά η υπερηχητική πυροβολαρχία των κτηνωδών Nile, Γιώργος Κόλλιας! Καταλαβαίνετε τι γίνεται…

Οι οπαδοί των παραπάνω συγκροτημάτων δεν ξέρω τι θα κάνετε, αλλά μην αφήσετε το Commercial Suicide να σας ξεφύγει. Οι υπόλοιποι δεν θα πάθετε τίποτα αν ακούσετε κανένα τραγουδάκι. Μπορεί να σας αρέσει και όλο.

Κείμενο: Βασίλης Μπακογιάννης

Κατηγορία
Κοινοποίηση

COMMENTS

X