Potergeist: Rain Over Hell (Ikaros Records 2019)

Την αμαρτία μου θα την ομολογήσω. Ανήκω στην κατηγορία αυτών που μόνο περιστασιακά είχαν έρθει σε επαφή με τη μουσική των Potergeist, αν και κυκλοφορούν στη μουσική πιάτσα από το 2004 έχοντας στο ενεργητικό του πέραν του ντεμπούτο ΕΡ τους 4 ολοκληρωμένα άλμπουμ. Μη όντας εντελώς άσχετος μαζί τους, κάθισα να ακούσω τη νέα τους δουλειά που κυκλοφορεί μέσω της Ikaros Records και οφείλω να ομολογήσω πως έπραξα σωστά μιας και η ακρόαση του Rain Over Hell δεν ήταν με τίποτα χάσιμο χρόνου σε ένα ήδη υπερφορτωμένο πρόγραμμα.

Από πλευράς ύφους, τουλάχιστον όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, έχουν τις βασικές φόρμες του stoner με γερές δόσεις αμερικανίλας όμως που τους βγαίνει τόσο στα φωνητικά όσο και στα (πιο ηλεκτρικά και βαριά φυσικά) Southern Rock/Dark Americana κιθαριστικά θέματα. Σε αυτό το συναίσθημα τους βοηθά πολύ και η αρκετά καλή παραγωγή που συμβάλλει καθοριστικά σε ένα θετικό ηχητικό αποτέλεσμα που κάνει τον ακροατή να γουστάρει.

Ξεκίνημα με το “So Long” και οι οιωνοί μάλλον μοιάζουν θετικοί. Groove ρυθμός και δυναμική σύνθεση, με φωνητικά που σε βάζουν στην τσίτα που η μπάντα θέλει να δώσει. Τσίτα που συνεχίζεται με το πιο bluesy “ Bury Me” που στρώνει ένα υπέροχο χαλί για το ομότιτλο “Rain Over Hell” (για το οποίο κυκλοφόρησε και το βίντεο πριν λίγο καιρό) το οποίο προσωπικά γούσταρα αρκετά, όχι επειδή είναι πρωτότυπο, αλλά επειδή είναι τόσο southern όσο πρέπει για να σε φτιάξει.

Κι εκεί που νιώθεις φτιαγμένος, η μπάντα έρχεται να σε βυθίσει σε πιο σκοτεινά μονοπάτια με ένα “Texan Sorrow” που αξίζει κάθε δευτερόλεπτο ακρόασης του. Το “Heroine” (το πρώτο βίντεο από αυτό το άλμπουμ) που ακολουθεί χωρίς να είναι κακό με έβγαλε κάπως από το τριπάκι που ήμουν μέχρι τότε. Ευτυχώς το “Ball and Chain” δεν άργησε και έτσι δεν πρόλαβα να ξενερώσω και στα καπάκια το-πιο Pantera πεθαίνεις-“Nothing and Everything” ήρθε να αποκαταστήσει πλήρως την τάξη στο κεφάλι μου. Από εκεί και πέρα, τα “This ain’t a Love Song” και “ Blues for Green” έρχονται για να αποδείξουν ότι η μπάντα γουστάρει όντως τρελά αυτό που κάνει και φροντίζει να το κάνει φανερό προς τον ακροατή. Στο δε “Blues for Green” τα κιθαριστικά θέματα χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής.

Σε γενικές γραμμές το Rain Over Hell είναι μια δουλειά που σε κάνει να γουστάρεις που την άκουσες. Αξίζει πολλών ακροάσεων για να ανακαλύψετε τις μικρές λεπτομέρειες που το κάνουν ένα πραγματικά καλοδουλεμένο άλμπουμ, και σίγουρα με το να το αποκτήσετε δεν σπαταλάτε ούτε χρόνο ούτε χρήμα!

Κείμενο: Γιώργος Παρδάλης