Placebo: Loud Like Love (Universal 2013)

Πριν ένα χρόνο σχεδόν, πάλι εδώ ήμασταν και «τα λέγαμε» περί του νέου (τότε) EP των Placebo, ‘Β3’. Τότε είχα αναφέρει πως , εκείνο το EP θα έμενε στην ιστορία περισσότερο ως μια κυκλοφορία που έγινε για συλλεκτικούς σκοπούς, παρά για τα τραγούδια του, που με δυσκολία θα μπορούσαν να σταθούν πλάι σε άλλα, πολύ καλύτερα, που είχαν συνθέσει στο παρελθόν. Θα μπορούσε έστω, να αποτελούσε ένα προπομπό, για το τι μας περιμένει στο άμεσο μέλλον, αλλά και πάλι δεν θα ποντάριζα τα λεφτά μου σε αυτό το ενδεχόμενο. Για τους Placebo μιλάμε. Η έκπληξη που θα μπορούσαν να μας κάνουν, είναι σχεδόν δεδομένη… Τελικά ο χρόνος πέρασε και ήρθε η ώρα να ακούσουμε από την συγκεκριμένη τριάδα κάτι πιο ολοκληρωμένο.

Δεν κρύβω ότι είχα μια αρκετά μεγάλη επιφυλακτικότητα για το καινούριο δίσκο που ονομάζεται ‘Loud Like Love’. Για αυτό το λόγο, έπρεπε τελικά να περάσω από μια διαδικασία 4-5 ακροάσεων για να το συνηθίσω. Αυτό δεν συνέβη επειδή το άλμπουμ ήταν περίπλοκο (καθόλου για την ακρίβεια), αλλά επειδή η επιφυλακτικότητα και η όχι και τόσο θετική προκατάληψη που με διακατείχε, δεν θα με άφηνε να ακούσω το άλμπουμ με όσο το δυνατόν, περισσότερη νηφαλιότητα. Ας δούμε όμως, τι συναντάμε σε αυτή τη δεκάδα που αποτελεί το ‘Loud Like Love’…

Στην πρώτη τριάδα βρίσκουμε τραγούδια που θα μπορούσαμε άνετα να ακούσουμε τόσο στο ραδιόφωνο όσο και στη σκηνή. Συγκεκριμένα, το ομώνυμο ΄Loud Like Love’, το ‘Scene Of A Crime’ και το ‘Too Many Friends’. Το τελευταίο αποτελεί το πρώτο single και έχει και το πιο «πιασάρικο» θέμα που θα μπορούσε να έχει να τραγούδι στις ημέρες μας, καθώς μιλάει για την «αποβλάκωση» και την «απομόνωση» που έχουν προκαλέσει οι γνωστές σελίδες της κοινωνικής δικτύωσης… Στο 4^ο track συναντούμε το μελαγχολικό mid-tempo ‘Hold On To Me΄. Ένα τραγούδι, που ο ρόλος του, ίσως και να είναι να επιφέρει ένα πολύ μικρό διάλλειμα από αυτά που προηγήθηκαν που θα μπορούσαν να φαντάζουν, ως τα πιο «εντυπωσιακά» του άλμπουμ. Μετά ακολουθεί το ‘Rob The Bank’, που θέτει σοβαρές υποψηφιότητες για να αποτελέσει ένα μελλοντικό single, φιλικό προς ραδιοφωνική μετάδοση. Έχουμε ήδη «διανύσει» το μισό άλμπουμ και στην έκτη θέση της tracklist βρίσκεται το ‘A Million Little Pieces’ που για κάποιο λόγο μου θύμιζε ένα ‘Mercy, Mercy Me’ (Marvin Gaye) à la Placebo και λίγο αργότερα στην έβδομη, βρίσκεται το ‘Exit Wounds’ με τον Molko να ουρλιάζει με τον γνωστό του σπαραγμό, “Want you so bad I can taste it, but you’re nowhere to be found”. Κάπου εκεί έρχεται η ώρα του ‘Purify’, που κατά την γνώμη μου, αποτελεί το καλύτερο τραγούδι του δίσκου και θα μπορούσε σαφώς να σταθεί και ως single. Στον επίλογο, συναντούμε τα ‘Begin The End’, με την ταξιδιάρικη τύπου Edge (U2) κιθάρα και τέλος, την πιάνο μπαλάντα, συνοδευόμενη από έγχορδα, ‘Bosko’.

Εν κατακλείδι, αυτό που μπορούμε να πούμε για το ‘Loud Like Love’ είναι πως πρόκειται για ένα άλμπουμ που το μόνο που κάνει, είναι να διατηρεί τα γνωστά προσχήματα για αυτό το αγαπημένο, από πολλούς στη χώρα μας, συγκρότημα. Δεν ήρθε στο προσκήνιο με καμία επιδίωξη να προσφέρει κάτι το διαφορετικό ή κάτι που δεν γνωρίζαμε για τους Placebo. Έτσι κι αλλιώς, η δημιουργική κληρονομιά τους, φαίνεται να έχει ήδη καθοριστεί από τα πέντε πρώτα τους άλμπουμ (δηλαδή από το ‘Placebo’ μέχρι το ‘Meds’). Απλά τώρα, θα έχουν άλλα 4-5 παραπάνω τραγούδια, για να επιλέξουν για τις setlists τους, στις μελλοντικές τους συναυλίες. Τίποτε το λιγότερο, αλλά και τίποτα το περισσότερο…

Κείμενο: Πέτρος Μελίδης