Nightstalker: Great Hallucinations (Heavy Psych Sound Records 2019)
Προσωπικά μπορεί να μην είμαι φαν των Nightstalker, αλλά σίγουρα δεν μπορώ να αγνοήσω το γεγονός ότι είναι ένα από τα συγκροτήματα που χαίρουν τεράστιας εκτίμησης εντός και εκτός συνόρων. Θα ήταν άδικο επίσης (τουλάχιστον βασισμένος στα τέλευταία δείγματα μουσικής γράφης τους) να τους χαρακτηρίσω στάσιμους. Με το προηγούμενο άλμπουμ τους ”As Above, So Below” είναι βέβαιο πως δημιούργησαν μεγάλες προσδοκίες. Τις προσδοκίες αυτές έρχεται το νέο τους πόνημα, με τον τίτλο ”Great Hallucinations” (κυκλοφορεί επίσημα στις 4 Οκτωβρίου) να επιβεβαιώσει πλήρως!
Με ήχο σύγχρονο, που τιμά όμως την παράδοση των Sabbath, Saint Vitus, άντε ίσως και μια πρέζα Pentagram, οι Nightstalker μας παραδίδουν ένα άλμπουμ που κάποιος θα χαρακτήριζε solid as rock.
To ξεκίνημα με το Black Cloud μου έδωσε λίγο αβέβαια μηνύματα σχετικά με το τι έπρεπε να περιμένω. Δυνατό ηχητικά,αλλά μέχρι ενός σημείου αρκετά τετριμένο. Η συνέχεια με το Sweet Knife (το οποίο συνοδευεται κι από ένα ενδιαφέρον βίντεοκλιπ) με έβαλε σε περισσότερες σκέψεις. Και πάλι ο ήχος βαρύς κι ενδιαφέρον, αλλά πάλι κάτι μου έλειπε στην ακρόαση. Φτάνοντας όμως στο Sad Side of the City πλέον όλα είχαν μπει στη θέση τους. Σιγουρα μία ευχάριστη ηχητική παράσταση σχεδόν 7 λεπτών που σε πείθει ότι εδώ κάτι καλό γίνεται. Περνώντας στα Seven Out of Ten και Cursed που ακολουθούν, έχουμε τα Saint Vitus και Pentagram στοιχεία που πείθουν και τον πλέον δύσπιστο ότι αυτό το άλμπουμ είναι αρκετά σκαλιά πιο πάνω από τις αρχικές προσδοκίες. Ειδικά το Cursed έπαιξε αρκετά στο repeat και όχι άδικα,μιας και ίσως είναι από τα καλύτερα κομμάτια της μπάντας τα τελευταία χρόνια.
Το Half Crazy που ακολουθεί, άνετα μπορεί κάποιος να το χαρακτηρίσει ένα κολάζ από γνώριμους Nightstalker ήχους προηγούμενων άλμπουμ. Καμιά απολύτως πρωτοτυπία,αλλά αυτό είναι κάτι που δεν ενοχλεί καθόλου,μιας και το κομμάτι λειτουργεί σαν την τέλεια γέφυρα για τα δύο τραγούδια που κλείνουν το δίσκο. Στα Hole in the Mirror και το ομώνυμο Great Hallucinations οι Sabbath-ικες αναφορές δύσκολα κρύβονται. Το πρώτο αρκετά trippy, με τον Αργύρη να δίνει ρέστα φωνητικά ενώ το δεύτερο να είναι πραγματικά ένα κομμάτι που δεν θα μπορούσε να κλείσει καλύτερα αυτή την κυκλοφορία. Ήρεμο εκεί που πρέπει, με ένα εξαιρετικό ξέσπασμα κάπου στη μέση και με ένα κλείσιμο τόσο ψυχεδελικό που σε οδηγεί με ασφάλεια στο να θες να βάλεις το άλμπουμ να παίξει από την αρχή.
30 χρόνια στην πιάτσα για τους Nightstalker κι ευτυχώς δείχνουν πως έχουν ακόμη πολλά να πουν. Με παραγωγή που αγγίζει το τέλειο, και με όρεξη λες και ντεμπουτάρουν, με το Great Hallucinations μοιάζουν λες κι εχουν βαλθεί να πείσουν τους πάντες, ακόμη κι όσους τους αμφισβητούν, πως είναι ένα συγκρότημα που ακόμη έχει να μας δώσει πολλά κιλά @@τη μουσική. Και αυτό διάολε είναι πάντα ευχάριστο!
Κείμενο: Γιώργος Παρδάλης