Marilyn Manson: We Are Chaos (Loma Vista 2020)

Σε μια περίεργη χρονιά, όπως εξελίσσεται μέχρι στιγμής το 2020, η κυκλοφορία της νέας δουλειάς του Marilyn Manson αν μη τι άλλο δεν θα μπορούσε να περάσει στα ψιλά. Και τι ταιριαστός τίτλος θα σκεφτεί κανείς όταν πρωτοδεί το We Are Chaos τυπωμένο στο εξώφυλλο. Βέβαια ηχητικά το αποτέλεσμα κάθε άλλο παρά σε χάος παραπέμπει. Αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά την μουσική του οξυδέρκεια, ο Marilyn Manson μας παραδίδει ένα άλμπουμ ενδιαφέρον, που κρατά πολλά από τα στοιχεία που τον έφτασαν στην κορυφή ενώ ταυτόχρονα παρουσιάζει καινοτομίες στον ήχο του προερχόμενες από επιρροές που ο ίδιος ουδέποτε προσπάθησε να αρνηθεί.

Το εναρκτήριο “Red Black and Blue” είναι ένα τραγούδι που από τα πρώτα δευτερόλεπτα κάποιος θα μπορούσε να αναγνωρίσει το δημιουργό του.

Υφολογικά θα μπορούσε κάποιος να το κατάξει στην Antichrist Superstar περίοδο. Σίγουρα μια αρχή που δημιουργεί πολλές υποσχέσεις. Συνεχίζοντας με το ομώνυμο “We are Chaos” και το “Don’t Chase the Dead” ο ήχος μαλακώνει αισθητά και οι επιρροές από το glam rock κάνουν την εμφάνισή τους. Ειδικά το δεύτερο συγκαταλέγεται άνετα στα κορυφαία αυτού του άλμπουμ. Ενδιαφέρον και το “PAint You With my Love” που ακολουθεί. Σίγουρα όχι ο ήχος στον οποίο μας έχει συνηθίσει ο Manson αλλά με τίποτα δεν το λες αδιάφορο. Πέμπτο στη σειρά το πιο Bowie-ικο “Half-Way & One Step Forward”. Σκοτεινό αλλά συνάμα αισθαντικό πείθει πως μέχρι τώρα μόνο με μια συνηθισμένη δισκογραφική δουλειά δεν έχουμε να κάνουμε.

Το δεύτερο μισό του άλμπουμ ξεκινά και πάλι με κάτι που θυμίζει τα παλιά.

Μπορεί βέβαια το “Infinite Darkness” να μη με ενθουσίασε τόσο όσο τα προηγούμενα, αλλά οι πιστοί του Manson δε θα βρουν κάποιο ψεγάδι σε αυτό. Στο ίδιο μοτίβο και το “Perfume” αλλά με σαφέστατα καλύτερη δυναμική δίνει μια αίσθηση Tainted Love κι έρχεται στο κατάλληλο σημείο για να φτιάξει διάθεση. Διάθεση που κρατάει και το πιο Tears For Fears style “Keep my Head Together”, ένα ακόμη κλασσικό Manson κομμάτι. Και εκεί που νιώθεις ανεβασμένος ξαφνικά οι ρυθμοί πέφτουν. Το “Solve Coagula” θα κάνω πως δεν το άκουσα καθώς πέρασε εντελώς αδιάφορο, αλλά το “Broken Needle” που κλείνει το άλμπουμ είναι ακόμη μια στιγμή μεγαλείου. Υπέροχο από την αρχή μέχρι το τέλος αφήνει την καλύτερη δυνατή τελευταία γεύση, σε ένα ούτως ή άλλως ενδιαφέρον άλμπουμ.

Κρίνοντας τα σκαμπαναβέσματα του Marilyn Manson τα τελευταία αρκετά χρόνια, το τελικό αποτέλεσμα με αφήνει προσωπικά απόλυτα ικανοποιημένο. Είναι μια δουλειά που θα αφήσει εποχή; Πιθανότατα όχι. Είναι όμως μια δουλειά που δείχνει πως ο δημιουργός της βρίσκεται σε μια φάση ωριμότητας, που μπορεί μάλιστα να την αποτυπώσει στα τραγούδια του. Αυτό είναι ενθαρρυντικό. Οι fans θα γουστάρουν ακούγοντας το We are Chaos. Οι απλά συμπαθούντες σίγουρα θα ευχαριστηθούν να δώσουν σχεδόν 43 λεπτά από το χρόνο τους για να ακούσουν κάτι πραγματικά διαφορετικό.

Κείμενο: Γιώργος Παρδάλης