Kvelertak: Splid (Rise Records 2020)

Οι Νορβηγοί είναι η περίπτωση του συγκροτήματος που πάντα πριν από κάθε νέα δουλειά τους με γεμίζουν με τρόμο για το τι θα ακούσω.

Σε αυτό φυσικά μεγάλη ευθύνη φέρει το ομώνυμο ντεμπούτο τους που ήταν τόσο υπέροχα υπέροχο που απλά έθεσε τόσο ψηλά τον πήχη που ούτε και οι ίδιοι κατάφεραν έκτοτε να τον ξεπεράσουν. Μετά από δύο αποτυχίες να πλησιάσουν έστω αυτά τα υψηλά standards, έρχεται το 2020 και η νέα δουλειά τους Splid που με άφησε κυριολεκτικά άφωνο μιας και ήταν η πρώτη φορά που βίωνα κάτι παρόμοιο με το ντεμπούτο τους.

Κάτι τέτοιο είναι φυσικά αναμενόμενο όταν και τα 5 πρώτα τραγούδια αυτής της δουλειάς σε στέλνουν αδιάβαστο με την ενέργεια που βγάζουν.

“Rogaland,” “Crack of Doom” (με τη συμμετοχή του Troy Sanders των Mastodon) “Necrosoft,” ”Discord,” και “Bråtebrann” σκάνε κι εσύ πιάνεις τον εαυτό σου απλά να κοπανιέται χωρίς δεύτερη σκέψη. Ναι το hard-rock στοιχείο παραμένει σε πολλές από τις συνθέσεις τους καθώς και τα διάφορα “ατοπήματα” που κάνουν τον ήχο τους πιο commercial αυτό όμως σε τίποτα δεν τους εμποδίζει από εκεί που σε κρατούν ήρεμο με πιο μελωδικά μέρη έτσι ξαφνικά να σε φυτιλιάζουν και να ξεκινάς το head banging και air guitar.

Συνέχεια με τα κάπως πιο 80’s like “Uglas Hegemoni” και “Tevling” που ανάμεσα τους παρεμβάλλεται ένα άκρως αλήτικο “Fanden ta Dette Hull!”. Τα υπόλοιπα τρία κομμάτια που κλείνουν αυτή τη δισκογραφική δουλειά απλά συμμετέχουν στο όλο roller coaster feeling και σε κρατούν στην απαραίτητη τσίτα μέχρι το τέλος, ένα τέλος που σε βρίσκει άνετα να πατάς το replay για ένα γερό δεύτερο γύρω.

Στο όλο αποτέλεσμα δεν θα πρέπει φυσικά να υποτιμήσουμε και την συμβολή του νέου frontman Ivar Nikolaisen ο οποίος καθώς φάνηκε δεν είχε κανένα πρόβλημα να γίνει άξιος αντικαταστάτης του αγαπημένου Erlend Hjelvik βγάζοντας φωνητικά ακριβώς ότι θα ήθελε ο ακροατής να ακούσει σε ένα Kvelertak δίσκο.

Κλείνοντας θα είμαι απόλυτα ειλικρινής. Κατηγορηματικά ΟΧΙ, το Splid δεν είναι Kvelertak. Είναι όμως με απόλυτη βεβαιότητα ό,τι πιο γκαζιάρικο και καυλωμένο έχει βγάλει η μπάντα από τότε και μάλιστα με ένα συνολικό αποτέλεσμα που αν ήταν λιγάκι πιο προσεγμένο ίσως να κοιτούσε στα μάτια αυτό το αξεπέραστο ντεμπούτο. Αν μη τι άλλο, είναι πραγματικά υπέροχο να νιώθεις πως οι Kvelertak επέστρεψαν δυναμικά. Το χρειάζονταν τόσο αυτοί όσο κι εμείς!

Κείμενο: Γιώργος Παρδάλης