Kreator, Vader @ Piraeus 117 Academy, Αθήνα 21/01/2018
Το γεγονός ότι δεν κατάφερα να βρίσκομαι στο Piraeus Academy από νωρίς, αυξάνει την ανυπομονησία μου σχετικά με το live που πρόκειται να παρακολουθήσω. Οι Vader μόλις έχουν βγει στη σκηνή και αρχίζουν να προσφέρουν ένα τρελό show. Με αφορμή την επανηχογράφηση του πρώτου άλμπουμ τους (που κυκλοφόρησε το Δεκέμβρη ως ‘Dark Age’ και όχι ως ‘The Ultimate Incarnation’, όπως το 1992), οι Vader το εκτελούν ολόκληρο, μαζί με extra υλικό. Η σφαγή ξεκινάει με το ομώνυμο τραγούδι και το venue παίρνει φωτιά. Εντάξει, όλοι ξέρουμε πως τη βραδιά θα κλέψουν οι Kreator, αλλά οι Vader είναι καλύτεροι σε σημεία. Είναι σαφώς πιο ανελέητοι! Βεβαίως, ευθύνη για αυτό φέρει και η διαφορά στο μουσικό είδος, αλλά οι Vader είναι ανελέητοι! Τελεία και παύλα. Όταν ένα συγκρότημα καταφέρνει να παίζει death/black metal με ταχύτητες thrash, τότε ο καθένας μπορεί να καταλάβει τι γίνεται στο χώρο του κοινού. Δεν είναι τυχαίος ο χαρακτηρισμός «σφαγή», που χρησιμοποίησα πριν. Το πολωνικό συγκρότημα παίζει το ένα μετά το άλλο τα τραγούδια του, χωρίς ουσιαστικές διακοπές ανάμεσά τους. Είπε κανείς ότι θέλει να πάρει μια ανάσα; Ας πρόσεχε… Δεν είναι ώρα για τέτοια. Το συνεχές σφυροκόπημα των μελών των Vader είναι ένας πραγματικός μεταλλικός εορτασμός των 25 ετών από το full-length δισκογραφικό τους ξεκίνημα. Φυσικά, μόλις ολοκληρώνεται το set τραγουδιών του ‘Dark Age’, ακολουθούν πιο πρόσφατες δημιουργίες των Vader, όπως τα τραγούδια ‘Triumph Of Death’ και ‘Send Me Back To Hell’, προκειμένου να εκπροσωπηθούν τα τελευταία άλμπουμ του group. Το κοινό τους αποθεώνει. Ακόμα κι αν ξανάρχονταν στην Ελλάδα σε μια εβδομάδα, πάλι ο ίδιος χαμός θα γινόταν.
Οι σφίξεις επιταχύνονται και μόνο στην ιδέα ότι σε λίγο βγαίνουν οι Kreator επί σκηνής. Το background σκηνικό αλλάζει και, προς μεγάλη ικανοποίηση όλων, οι γερμανοί εμφανίζονται. Ξεκίνημα με ‘Phantom Antichrist’ και το venue αρπάζει φωτιά. Συγκίνηση και μεταλλική μανία στροβιλίζονται στην ατμόσφαιρα. Η αρτιότητα των Kreator είναι κάτι μοναδικό. Αφήνεται άναυδος κανείς όταν συνειδητοποιεί με πόσο επαγγελματισμό και ταυτόχρονα με πόση αγάπη επιτελούν οι Kreator αυτό που κάνουν. Δε χάνουν νότα, φροντίζουν ο ήχος να είναι άψογος και επικοινωνούν με το κοινό με τρόπο που ξεσηκώνει το σώμα και ζεσταίνει την καρδιά. Ποιος θα φανταζόταν τέτοια οικειότητα και τέτοια φιλικότητα από ένα τόσο σκληρό συγκρότημα; Δε νομίζω ότι ο Mille υποκρινόταν όταν έλεγε ότι η Ελλάδα είναι το δεύτερο σπίτι των Kreator. Ο καταιγισμός τραγουδιών συνεχίζεται. Το πομπώδες και πολεμικό ‘Hail To The Hordes’ ακολουθείται από το ‘Enemy Of God’ και το ‘Satan Is Real’. Είναι να απορεί κανείς πόσο ενθουσιάζεται ο κόσμος με τα τραγούδια αυτά, παρά το γεγονός ότι προέρχονται από τις τελευταίες και λιγότερο ‘κλασικές’ δουλειές του συγκροτήματος. Δεν αργεί να έρθει η ώρα του ‘People Of The Lie’. Συγνώμη, αλλά… της πόρνης! Οι μνήμες του 1990 είναι ακόμα πολύ ισχυρές για να μην στηθεί ανηλεές κοπάνημα. Το οποίο συνεχίζεται με τα αγαπημένα ‘Flag Of Hate’ και ‘Phobia’. Βλέπετε, είναι κάποια τραγούδια που δε μπορούν ποτέ να αφήσουν αδιάφορο το κοινό… Το set συνεχίζεται με τραγούδια, όπως το ‘Total Death’ και το ‘Hordes Of Chaos’. Το mosh-pit κορυφώνεται, η συναυλία πλησιάζει στο τέλος της, αλλά κανείς δεν έχει συνειδητοποιήσει πόσο γρήγορα περνάει η ώρα. Ευτυχώς, οι Kreator έχουν μερικά ακόμα τραγούδια για το αχόρταγο κοινό τους. Δύο απ’ αυτά, τα ‘Betrayer’ και ‘Pleasure To Kill’ πηγάζουν από τα 80s, αποτελώντας ένα ιδανικό κλείσιμο από ένα συγκρότημα που έχει τόσο ιστορική πορεία.
Σε όλη τη διάρκεια του show, οι Kreator είναι κινητικοί πάνω στη σκηνή και φαίνεται να γουστάρουν την ανταπόκριση του κόσμου. Το συγκρότημα ανάβει το κοινό και το κοινό ανάβει το συγκρότημα. Και ενώ frontman, μπασίστας και drummer υιοθετούν μεταλλικό ντύσιμο και attitude, ο κιθαρίστας αποτελεί την πολύ ευχάριστη rock ‘n’ roll ‘παραφωνία’, με το παντελόνι-καμπάνα και τη Gibson. Μας αρέσουν κάτι τέτοια «σκανδιναβικά». Τέλος, συγχαρητήρια αξίζουν στους υπεύθυνους του φωτισμού για την εξαιρετική δουλειά τους. Η αρμονία λάμψεων και ήχων, χωρίς όμως την ενόχληση των ματιών, είναι κάτι που όλοι θα έπρεπε επιτέλους να μάθουν…
Ανταπόκριση: Φαίδων Κυτρίδης
Φωτογραφίες: Cristina Alossi