Iron Maiden: Senjutsu (Parlophone 2021)

Iron Maiden - Senjutsu

Πέρασαν κιόλας έξι χρόνια από την τελευταία φορά που οι Iron Maiden μας πρόσφεραν κάποια νέα δισκογραφική δουλειά. Το “The Book of Souls” δεν ήταν και η πιο αγαπημένη μου Maiden στιγμή. H περιοδεία που το συνόδευσε όμως, όπως η “Legacy of the Beast Tour” ήταν πραγματικά μεγαλειώδεις. Στα γνωστά στάνταρντ που αειθαλείς Βρετανοί έχουν συνηθίσει το (σχεδόν θρησκευτικά) πιστό κοινό του όλα αυτά τα χρόνια.

Και αφού η πανδημία καθυστέρησε περαιτέρω την κυκλοφορία, το Senjutsu βγήκε επιτέλους στην αγορά αυτό το Φθινόπωρο.

Πολλά ακούστηκαν, ακούγονται και θα ακουστούν για αυτό το άλμπουμ. Ένα όμως είναι σίγουρο. Η συνέπεια με την οποία οι Maiden συνθέτουν αριστουργήματα και κατορθώνουν να δημιουργούν καινούριους οπαδούς. Παράλληλα καταφέρνουν και παραμένουν σύγχρονοι στην εποχή τους, κάτι που χρήζει επιστημονικής εξήγησης.

Η ωριμότητα τους δεν χωρά αμφισβήτηση, και αφού δεκαετίες τώρα δεν έχουν το άγχος να αποδείξουν τίποτα σε κανέναν, μπορούν να βγάζουν τέτοια concept albums επειδή πολύ απλά μπορούν, κι επειδή νιώθουν (και δικαίως) πως έχουν ακόμη πολλά να πουν.

Ποιοτικά αν έπρεπε να κρίνω το “Senjutsu” θα έλεγα ότι είναι η πιο άρτια κυκλοφορία τους τα τελευταία 20 χρόνια, και αυτό, αν μη τι άλλο, είναι από μόνο του ένα καλό νέο.

Στα των τραγουδιών, το άλμπουμ σε αφήνει δίχως την παραμικρή αμφιβολία για την ποιότητα της κάθε σύνθεσης. Το ομώνυμο τραγούδι που ανοίγει την κυκλοφορία σε βάζει κατευθείαν στο κλίμα του τι πρόκειται να ακολουθήσει στα συνολικά 82 λεπτά της διάρκειας του άλμπουμ. Τα πάντα δείχνουν να λειτουργούν σαν μια καλοκουρδισμένη μηχανή, και οι προσδοκίες είναι υψηλές.

Το “Stratego” που ακολουθεί είναι ένα καθαρά Harris/Maiden τραγούδι. Συνέχεια, με έναν από τους προπομπούς αυτής της κυκλοφορίας, το “The Writing on the Wall”. Όσοι δεν το κατάλαβαν όταν πρωτοβγήκε, ελπίζω να το έχουν καταλάβει ως τώρα, πως τραγούδια σαν κι αυτό δείχνουν το ταλέντο των Maiden να μην γίνονται ποτέ παρωχημένοι. Πολλά μη Maiden στοιχεία στον ήχο, αλλά παρόλα αυτά κατορθώνει να ακούγεται σαν κάτι που η μπάντα μας έχει συνηθίσει όλα τα χρόνια. To “Lost in a Lost World” είναι κι αυτό 100% Maiden.

Από το folk ξεκίνημα του μέχρι το σταδιακό ξεδίπλωμα του σε πραγματικό ΕΠΟΣ, έχει ψήγματα από όλα όσα έκαναν τους Maiden να ξεχωρίζουν από το ξεκίνημα τους μέχρι σήμερα.

Εξαιρετικά σύγχρονο και με ξεκάθαρη ταυτότητα και το “Days of Future Past”, με τον Dickinson να δίνει ερμηνευτικά την ψυχή του, οδηγεί τον ακροατή σε μια πραγματική ψυχική ανάταση, συναίσθημα που συνεχίζεται και με το “The Time Machine” το οποίο είναι μια πραγματική μηχανή του χρόνου σε διάφορες περιόδους της μπάντας.

Μια ακόμη σύγχρονη νότα με το”The Darkest Hour” το οποίο έχει πάμπολλα progressive στοιχεία και είναι ένα ακόμη ΕΠΟΣ στη λίστα μου. Kαι μιας και μιλάω για έπη, το “Death of the Celts” ανήκει 1000% σε αυτά. Αν κι όχι τόσο κλασσικό μακρόσυρτο τραγούδι για Maiden έχει αυτό το feeling ότι ταξιδεύεις μαζί του στον ιστορικό χρόνο. Ένα κλικ πριν το τέλος ένα ακόμη, not-Maiden, Maiden τραγούδι.

Το “The Parchment” με τις εξαιρετικές κλίμακες ανατολικής μουσικής και με τα “ηχώ Maiden από έτη φωτός μακριά” κιθαριστικά θέματα δημιουργεί το κατάλληλο χαλί για το “Hell on Earth” που κλείνει την κυκλοφορία και είναι ένα τραγούδι που ζει, αναπνέει και εκπέμπει Iron Maiden.

Κερασάκι σε μια ούτως ή άλλως απολαυστικότατη τούρτα, είναι το τραγούδι που θα κάνει τις αρένες ανά τον κόσμο να τρέμουν από τις ιαχές των πιστών της μπάντας. Κυριολεκτικά ένα τραγούδι που σε κάνει να λες “Τι έγραψαν πάλι £%^^&£*^%”. Kαι μετά…….ξαφνικά παύση και ασυναίσθητα πατάς το repeat.

Tι να πεις μετά από αυτό.

Ότι οι Maiden είναι ευλογημένοι με το καλύτερο κιθαριστικό τρίο που έχει υπάρξει στο γνωστό σε εμάς σύμπαν; ότι το rhythm section Harris/McBrain είναι από άλλο πλανήτη; ή ότι ο Dickinson παραμένει απόλυτα καθηλωτικός ακόμη και σήμερα. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι το Senjutsu συγκαταλέγεται στα κορυφαία Maiden άλμπουμ όλων των εποχών.

Είναι ο θρίαμβος μιας μπάντας που έχει εμμονή με το να θριαμβεύει, και το μόνο που περιμένω είναι να τους δω να μας προσφέρουν ζωντανά επί σκηνής τη μαγεία αυτού του άλμπουμ (κάτι που για μένα θα συμβεί τον ερχόμενο Ιούλιο καλώς εχόντων των πραγμάτων). UP THE IRONS!!!!

Κείμενο: Γιώργος Παρδάλης

Κατηγορία
TAGS
Κοινοποίηση

COMMENTS

X