Imperial State Electric, The Awkward & The Screws, The Wrinkled Suits @ Κύτταρο Live, Αθήνα 06/05/2017
Μπορεί να φάω γερό κράξιμο γι’ αυτό που θα πω, αλλά ο συνδυασμός συναυλίας και τελικού κυπέλλου ποδοσφαίρου είναι δύσκολος… Ιδιαίτερα όταν παίζουν αγαπημένες ομάδες και αγαπημένο συγκρότημα… Έτσι, κάτι έχασα και από τα δύο. Απολογούμαι προς τα support συγκροτήματα και αφήνω τις καλές εντυπώσεις του κόσμου να διαδοθούν, προκειμένου να λάβουν τα δύο αυτά group την αναγνώριση που τους αρμόζει. Όσο για τους Imperial State Electric, τα πράγματα ξεπερνούν την απλή λογική περιγραφής μιας συναυλίας. Αξίζει να δοθεί έμφαση σε ό,τι συμβαίνει εντός του συναυλιακού χώρου γενικότερα και όχι μόνο σε ό,τι συμβαίνει επί σκηνής.
Οι ISE εμφανίζονται μπροστά μας. Χαμός. Δε νομίζω να υπάρχει ένας οπαδός των πάλαι ποτέ The Hellacopters που να μην νιώθει συγκίνηση. Πίσω από τα έγχορδα μέλη του group, o drummer, μαζί με ένα τείχος από Orange και Marshall υπόσχονται ένταση. Και η ένταση ξεκινάει. Οι ISE δεν είναι το συγκρότημα με τους ιδιαίτερα πιασάρικους ρυθμούς. Είναι όμως το συγκρότημα που τόσο με τη σκηνική του παρουσία, όσο και με τις μελωδίες του, καταφέρνει να φτύσει στο πρόσωπό μας σημαντικές δόσεις 70s rock, παντρεμένες με 90s ενέργεια. Μάλιστα, αυτό είναι εφικτό με οποιοδήποτε tracklist κι αν αποφασίσει το group να εκτελέσει. Ο κόσμος ανταποκρίνεται. Η αλήθεια είναι πως πρέπει να γίνει εκτενής αναφορά στον κόσμο αυτού του live. Ενώ δε βρίσκεται σε κάθε τετραγωνικό εκατοστό του Κυττάρου, καταφέρνει να δημιουργήσει ένα κλίμα που λίγες φορές βλέπει κανείς σε συναυλίες. Χαμόγελα, ενθουσιασμός, ζητωκραυγές, αγκαλιές και πολύς χορός. Πολύς χορός! Ο κόσμος στο Κύτταρο μοιάζει να ‘ναι μια μεγάλη παρέα. Αντικρίζεις κάθε καρυδιάς καρύδι, όλοι, όμως, έχουν ένα rock ‘n’ roll attitude που ταιριάζει κουτί με το συγκρότημα που ροκάρει ανελέητα επί σκηνής. Οι κερασφόρες Gibson, με το γλυκό και ταυτόχρονα τραχύ ήχο τους, έχουν τον πρώτο λόγο. Τα δολοφονικά κιθαριστικά solo του Νicke και του Tobias είναι τόσο κεφάτα και σβέλτα, που διώχνουν από πάνω τους οποιαδήποτε υπόνοια φλυαρίας και επίδειξης. Κιθαρίστες και μπασίστας εναλλάσσονται στα φωνητικά και, με ελάχιστες παύσεις ανάμεσα στα τραγούδια, κρατούν τον κόσμο διαρκώς ζεστό. Ενώ είναι λακωνικοί στις κουβέντες τους, φαίνεται να γουστάρουν τρελά, μεταδίδοντας το αίσθημα στο κοινό. Μπύρες και τσιγάρα δίνουν και παίρνουν (τόσο πάνω στη σκηνή, όσο και γύρω από αυτή), αλλά η ατμόσφαιρα στο Κύτταρο είναι καθαρή. Φυσικά, από το κοινό δε λείπουν οι κλασικοί φίλοι των Turbonegro, που δίνουν το παρόν σε οτιδήποτε σκανδιναβικό έχει σχέση με (death)punk και rock ‘n’ roll. Πάντως, δεν είναι μονάχα αυτοί που ξεσηκώνονται όταν οι ISE αποφασίζουν να παίξουν το θρυλικό ‘Sonic Reducer’. Γροθιές στον αέρα και στριφογυρίσματα εντείνονται ακόμα περισσότερο, αποδεικνύοντας πόσο καλά καταφέρνει το σουηδικό συγκρότημα να γκαζώσει τη μηχανή του κοινού. Η βραδιά αυτή στο Κύτταρο είναι πλήρης σε κάθε επίπεδο. Τόσο το group, όσο και ο κόσμος με τους διοργανωτές, παρουσιάζουν μια αρτιότητα που δυστυχώς συχνά λείπει από τις ελληνικές συναυλίες. Ένα από τα σημεία για τα οποία δε μπορώ να παραλείψω το σχόλιο είναι και ο μουσικός σεβασμός που επιδεικνύουν οι θεατές προς το συγκρότημα. Το αισχρό φαινόμενο της βαβούρας κατά τη διάρκεια του live απουσιάζει ή συμβαίνει σε ελάχιστο βαθμό. Το φαινόμενο που ονομάζεται “έχω μπερδέψει-αν-έχω-πάει-για-καφέ-ή-αν-έχω-πάει-σε-συναυλία” ευτυχώς είναι απόν!
Η ώρα είναι σχεδόν μεσάνυχτα όταν οι ISE αποχωρούν. Για μιάμιση ώρα απολαύσαμε μπροστά μας ένα συγκρότημα που έδωσε μια τιμιότατη συναυλία ακατάπαυστου αγνού rock. Πόσο θα γουστάραμε να ξανάρθουν!
Ανταπόκριση: Φαίδων Κυτρίδης
Φωτογραφίες: Νίκος Αργυρόπουλος