Green Day: ¡Dos! (Reprise 2012)

Όπως αναμενόταν, σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα που είχε ανακοινωθεί, έγινε διαθέσιμο το δεύτερο μέρος της νέας δισκογραφικής τριλογίας των Green Day. Είχαμε αναφέρει στο review του ‘¡Uno!’, ότι αυτή δεν βασίζεται σε κάποιο συγκεκριμένο concept. Αντίθετα, αποτελεί προϊόν, μιας πολύ παραγωγικής περιόδου από την πλευρά του Billie Joe Armstrong, που του απέφερε μια πληθώρα από νέες συνθέσεις. Κι εδώ ήταν που ξεκίνησε ένας μικρός προβληματισμός, μετά την ακρόαση του πρώτου μέρους. Άραγε η συνέχεια θα είναι σε μουσικό στυλ ανάλογη; Θα έχουμε δηλαδή, μια από τα ίδια στο δεύτερο και πιθανόν και στο τρίτο μέρος;

Το ‘¡Dos!’ αποτελείται από δεκατρία τραγούδια και έχει διάρκεια, περίπου σαράντα λεπτά. Ξεκινώντας, μας υποδέχονται με το μονόλεπτο ‘See You Tonight’ που αποτελείται από δύο αρμονικά δεμένες φωνές και κιθάρα, θυμίζοντας έντονα τις μπαλάντες του θρυλικού ντουέτου, Simon & Garfunkel. Αμέσως μετά ακολουθεί, το ‘Fuck Time’ που έχει επίσης έντονες αναφορές στον ήχο των πρώιμων Beatles και στο τραγούδι τους ‘Twist And Shout’. Από εκεί και μετά, μπορούσα εύκολα να καταλάβω τι θα με περίμενε στη συνέχεια. Ευτυχώς οι πρώτες μου ανησυχίες, που είχαν να κάνουν με το δεύτερο αυτό μέρος της τριλογίας διαψεύστηκαν με το καλημέρα. Πολλοί δεν θα ήθελαν να ακούσουν άλλη μια ντουζίνα τραγουδιών, σε ολόιδιο μοτίβο με αυτό του ‘¡Uno!’ και ανάμεσα σε αυτούς είναι και η αφεντιά μου! Σε γενικές γραμμές το ‘¡Dos!’ αποτελείται από τραγούδια με πιο garage-rock διάθεση συγκριτικά με το ‘¡Uno!’ κάνοντας ταυτόχρονα και μια αναδρομή στο rock n’ roll των  δεκαετιών του 60 και του 70. Ιδιαίτερα, συγκροτήματα όπως είναι οι Beatles, οι Who, οι Kinks, τα pop κομμάτια της εποχής ακόμα και οι Kiss, έχουν την τιμητική τους. Ειδικά για τους τελευταίους, είναι εύκολο να καταλάβει κανείς πως το πρώτο riff που παίζεται στο ‘Lady Cobra’, είναι παρμένο από το ‘Detroit Rock City’. Επίσης στα αξιοσημείωτα, δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε την συμμετοχή της Lady Cobra των Mystic Knights of the Cobra στο ‘Nightlife’. Ένα κομμάτι που θυμίζει λίγο την disco διάθεση που έχει το ‘Kill The DJ’ που περιλαμβάνεται στο ‘¡Uno!’. Το άλμπουμ κλείνει με το ακουστικό ‘Amy’ το οποίο γράφτηκε για την αδικοχαμένη Amy Winehouse που ως γνωστόν βρέθηκε νεκρή στα είκοσι επτά της το καλοκαίρι του 2011 στο σπίτι της στο Λονδίνο.  

Όπως προανέφερα και νωρίτερα, το γεγονός πως σε αυτό το δίσκο υπάρχει μια διαφορετική οπτική συγκριτικά με το ύφος των τραγουδιών του ‘Uno’, ήταν για μένα ένας επαρκής λόγος για να τον αντιμετωπίσω θετικά. Θα μπορούσα να πω με ιδιαίτερη άνεση πως προτιμώ το ‘¡Dos!’ από το ‘¡Uno!’. Θα περιμένουμε σε ένα μήνα να δούμε πως πρόκειται το ‘¡Tre!’ να κλείσει αυτή τη δισκογραφική προσπάθεια του Καλιφορνέζικου punk – rock τρίο. Για να δούμε τι μέλει γενέσθαι….

Κείμενο: Πέτρος Μελίδης