Ghost Avenue: Ghost Avenue (Pitch Black Records 2013)

Οι Ghost Avenue μας παρουσιάζουν την νέα μουσική τους δημιουργία , με τίτλο “Ghost Avenue” που αναμένεται στα δισκοπωλεία τον Οκτώβρη.H ομώνυμη κυκλοφορία μας παρουσιάζει και τους Ghost Avenue στην μουσική hard rock μουσική σκηνή για δεύτερη φορά, έχοντας δημιουργηθεί το 2002. Το είδος του άλμπουμ είναι hard rock/heavy metal, με μια σταγόνα από power στοιχεία και εμφανείς επιρροές από δεκαετία του 80’. Αυτά για τους μανιακούς με τα είδη (δεν κρύβω ότι πολλές φορές το κάνω και εγώ) που θέλουν να κατατάσσουν τα συγκροτήματα σε είδη και να βάζουν ταμπέλες, αν και μια μπάντα επηρεάζεται από διάφορα στοιχεία.

Το άλμπουμ στο σύνολο του είναι (αν μπορώ να το χαρακτηρίσω «δροσερό»). Ευχάριστος ήχος πλαισιώνει τα αυτιά του ακροατή και με πολύ καλή δουλειά να έχει γίνει στην παραγωγή του άλμπουμ. 11 κομμάτια περιλαμβάνει το “Ghost Avenue” που δεν απέχουν και πολύ ακουστικά μεταξύ τους. Ο rock ρυθμός κρατιέται σε όλο το άλμπουμ χωρίς σκαμπανεβάσματα και η κιθάρα παίζει ασταμάτητα και καθαρά, δίνοντας την εντύπωση ότι είναι μία ενιαία. Υπάρχουν και πολύ καλά σόλο κιθάρας στα περισσότερα κομμάτια. Αυτό που φαίνεται από το πρώτο κιόλας τραγούδι είναι οι επιρροές από παλιότερες μπάντες του 80’- 90. Η φωνή έχοντας αυτή την χαρακτηριστική χροιά του είδους και με την μουσική να εφαρμόζει αρμονικά βγαίνει ένα πολύ καθαρό αποτέλεσμα. Επίσης υπάρχουν εναλλαγές στην μελωδία μέσα στα κομμάτια κάτι που σπάει την μονοτονία του κομματιού. Όπως ανέφερα τα 11 κομμάτια δεν διαφέρουν μεταξύ τους αλλά έχω ξεχωρίσει μερικά. Το Νο1 κομμάτι του άλμπουμ με τίτλο (όπως και το άλμπουμ και το συγκρότημα, η υπερβολή της υπερβολής) “Ghost Avenue” για την υπέροχη στο σύνολο της κιθάρα με το μελωδικό σόλο στην μέση, τα φωνητικά που φτάνουν σε power «χωράφια» και γενικά είναι ένα πάρα πολύ καλό hard rock κομμάτι, ίσως και η ταυτότητα των Ghost Avenue. Αμέσως μετά ξεχωρίζω το “Right direction” και πάλι για την κιθάρα και τα riffs της αλλά και για τον ρυθμό, ρυθμός που σε κολλάει και ένα τεχνικό σόλο. Το “Crazy Eyes” πάλι η κιθάρα κάνει την διαφορά , ενώ αυτό που ξεχωρίζω σίγουρα ως αγαπημένο μου είναι το “Treasure Chest” που προσεγγίζει τα δικά μου όρια του hard rock, δυναμικό κομμάτι με πολύ καλά και δυνατά riffs. Σε ίδιο μήκος κύματος κινείται και το “Out On The Street” που και αυτό είναι από τα πιο δυνατά κομμάτια. Τα υπόλοιπα θεωρώ ότι έχουν τον ίδιο κοινό παρονομαστή στη μελωδία και στον ρυθμό.

Συμπερασματικά οι Ghost Avenue είναι ένα ακόμα συγκρότημα στα πολλά που ασχολήθηκαν με το hard rock. Αν όμως θέλουν να πετύχουν πρέπει να εξελιχτούν σαν μουσικοί. Ταλέντο υπάρχει αλλά το όλο concept του hard rock και μόνο δεν πετυχαίνει χωρίς ιδέες. Αυτοματισμούς θα τους χαρακτήριζα αν μου επιτραπεί η έκφραση. Και για έναν οπαδό του είδους, το “Ghost Avenue” δεν θα αποτελούσε κάτι ξεχωριστό στην δισκογραφία του. Κρατάω την υπέροχη μελωδία της κιθάρας που σε μεγάλο βαθμό ανεβάζει επίπεδο στον ήχο και στο άλμπουμ και θέλω να απομακρύνω από την σκέψη μου αυτό το concept μιας μπάντας που αναπαράγει παλιότερο ήχο, μέχρι το επόμενο. Σκληρό μεν αλλά…..

Κείμενο: Κώστας Πάσχος

Κατηγορία
Κοινοποίηση

COMMENTS

X