Earthship : Exit Eden (Pelagic Records)

Όταν είδα πρώτη φορά την ονομασία της παραπάνω δισκογραφικής εταιρίας μαζί με τους δύο σφυροκέφαλους καρχαρίες που αποτελούν το λογότυπό της, σκέφτηκα πως θα ήταν τέλεια για τους TheOceanή τους GiantSquid. Δεν έπεσα και πολύ έξω τελικά, αφού ιδρυτής της είναι ο RobinStaps, κιθαρίστας και ιθύνων νους των πρώτων. Υπό την σκέπη της λοιπόν, ένα πρώην μέλος της γερμανικής κολεκτίβας μουσικών, ο JanObergμαζί με τον ίδιο τον Staps, δημιούργησαν ένα νέο συγκρότημα, τους Earthship.

 

Δεν χρειάζεται και πολύ φαντασία πάντως, για να καταλάβει κανείς πώς μπορεί να ηχεί μια προσπάθεια που βασίζεται από τη μία πλευρά στις συνθετικές φόρμες και απόψεις των TheOceanκαι από την άλλη στις προσωπικές του Oberg. Ό,τι και να σκεφτεί κάποιος όμως, το αποτέλεσμα πρέπει να κριθεί βάσει ακρόασης κι όχι βάσει ομοιοτήτων που σε πολλούς μπορεί να προκαλέσουν ανάμεικτα συναισθήματα.

 

Η πρώτη – οπτική – επαφή ήταν που μου κέντρισε το ενδιαφέρον, χωρίς να ξέρω περί τίνος πρόκειται. Οφείλω να παραδεχτώ πως τρέφω μια αδυναμία προς τα ωραία εξώφυλλα. Πολύ έντονο και συμβολικό το εγχείρημα στο artworkσε όλες τις πλευρές της βιβλιοδεσίας, αν και μου φάνηκε λάθος το ότι δεν υπήρχε κάποιο booklet, άρα και στίχοι.

 

Το εναρκτήριο κομμάτι “caughtinastorm” δεν βάζει τόσο εύκολα τον ακροατή στο νόημα και στο κλίμα του, καθώς αποτελεί την εισαγωγή στον δίσκο, με μόλις 2 λεπτά διάρκεια και θυμίζοντας μια παραλλαγή των Neurosis. Η συνέχεια όμως αποδεικνύεται πιο ενεργητική και παθιασμένη με τα “seaofperil” και “feverpitch” σε μια εκδοχή των TheOceanμεταξύ Precambrianκαι Anthropocentric, στις δυνατές στιγμές των δύο άλμπουμ, τόσο που πιστεύω πως θα μπορούσαν να συμπεριλαμβάνονταν σε κάποια καινούρια τους δουλειά. Υπάρχουν όμως και σημεία στα οποία “grooveάρουν” με έναν ήχο που φέρνει στο νου το μπάσο και βρώμικο sludgeτων Zozobra(side-projectαπό μέλη των Isisκαι CaveIn) όπως οι ίδιοι αναφέρουν. Με το “alinedivides” συνεχίζουν να τροφοδοτούν τον ακροατή ασταμάτητα με μελωδίες της ίδιας νοοτροπίας, μόνο που στην συγκεκριμένη περίπτωση η καθαρή φωνή συμμετέχει στο ρεφρέν, απογειώνοντάς το, ενώ χρησιμοποιούν και πιο κιθαριστικά riff, χαρακτηριστικά της σκηνής των Mastodonκαι Baroness. Συνέχεια με το “bornwithablister” και τα riffεναλλάσσονται υποδειγματικά μεταξύ southern“ροκιάς” και στομφώδους αργού metal, ανεβάζοντας τον πήχη για τα επόμενα. Κάτι παρόμοιο λαμβάνει χώρα στο “bleak” όπου είναι εμφανείς οι επιρροές από την αμερικάνικη σκηνή του νέου progressiveμε κάποιες γλυκές μελωδίες να μπαίνουν σφήνα ανάμεσα στα σκληρά κι αργά θέματα, δίνοντάς του ένα στίγμα προσωπικής έμπνευσης κι έκφρασης.

 

Καθώς έχει περάσει ήδη ο μισός δίσκος μέχρι το 6^ο τραγούδι, οι Γερμανοί αποφασίζουν να βάλουν στην άκρη για λίγο τα γρυλίσματα και τις ηλεκτρικές κιθάρες και να χρησιμοποιήσουν κυρίως ακουστική, λίγα κρουστά και καθαρά φωνητικά στο “grace” δημιουργώντας ένα καταπληκτικό άκουσμα, ιδιαίτερης δυναμικής κι αισιόδοξης διάθεσης. Δεν ξέρω ποιο από τα μέλη της μπάντας διαθέτει αυτήν την εκπληκτική φωνή, (τραγουδούν τρία κύρια μέλη κι ένα βοηθητικό) αλλά σίγουρα είναι κρίμα που δεν της έδωσαν τον χώρο που της άξιζε στις υπόλοιπες συνθέσεις, αν και πάντα υπάρχουν στιγμές στις οποίες εμφανίζεται. Επαναφορά στην προηγούμενη μουσική προσέγγιση με το “afeastforvultures” με ιδιαίτερες postαναφορές κι αλλαγές που δίνουν μια ποικιλία στο αποτέλεσμα, όπως ομοίως κάνουν στο ανυψωτικό και πιο γρήγορο “soulembedded” εναλλάσσοντας την μια κιθαριστική άποψη με την άλλη, για να φτάσουν μια ανάσα από το τέλος με το ομώνυμο “exitEden”, το οποίο είναι το πιο κοντινό στην νοοτροπία των TheOceanαπό τα υπόλοιπα. Ο επίλογος έρχεται με το “…asifshewereablackbird”, μικρό σε διάρκεια, όπως και ο πρόλογος, αλλά ιδιαίτερα υποτονικό κι όμορφο μαζί.

 

Δεν θα χαρακτηρίσω το “ExitEden” ως καλή προσπάθεια, μόνο και μόνο γιατί αυτή η λέξη είναι πολλές φορές συνυφασμένη με δουλειές που αγκομαχούν να φτάσουν ένα επιθυμητό επίπεδο κι απλώς καταφέρνουν κάτι αποδεκτό. Είναι ένας δίσκος που αν και δεν είναι πρωτότυπος, συνδυάζει πολλές ιδέες και κατοχυρώνει τους Earthshipμε το ντεμπούτο τους ως ανερχόμενη αξία.

 

Κείμενο : Βασίλης Μπακογιάννης