Blast From The Past: Metallica – Ride The Lightning

Τι να λέμε τώρα; Αφού όλοι ξέρουμε πως τα λόγια περιττεύουν. Αφού όλοι ξέρουμε πως κατά βάθος τη γουστάρουμε την ανωριμότητά μας. Βάζω στοίχημα πως όλοι έχουμε να διηγηθούμε μια ιστορία με αφορμή αυτό το album. Τώρα λοιπόν, θα αρχίσω τα κλισέ: Τεράστια ημέρα για τη metal σκηνή η 27η Ιουλίου του 1984. Οι Metallica είχαν πρωτοκυκλοφορήσει το “Ride The Lightning”.

Η μπάντα που μισούμε να λατρεύουμε και λατρεύουμε να μισούμε, κυκλοφόρησε ένα από τα πιο άξια album στην ιστορία του thrash. Διότι τώρα, μπορεί να αποκαλούμε το “Ride the lightning” των Metallica, heavy metal, τότε όμως ήταν thrash! Ποιος δεν ανατρίχιασε, όταν έπαιξε το βινύλιο στο πικ-άπ του ή την κασέτα στο κασετόφωνο του και άκουσε μετά από λίγα δευτερόλεπτα το (ομολογουμένως ελεεινά ανύπαρκτο) ριφάκι του “Fight fire with fire”; Ποιος δεν έκανε head banging στο ρυθμό του ομώνυμου τραγουδιού; Και τέλος, ποιος δεν καραγουστάρει ακόμα το “For whom the bell tolls”, κατατάσσοντάς το σε ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έχει συνθέσει το συγκρότημα; Μα η κατάσταση δεν έχει τελειωμό!

Το κοπάνημα του “Trapped under ice”, ο όγκος του “Escape” και βασικά η ρήξη στους ουρανούς όταν παίζει το “Creeping death”! Τετριμμένο, αλλά μ’ αρέσει. Εκείνο που προσωπικά δε μου αρέσει πολύ είναι το “Fade to black”, αν και ξέρω ότι θα φάω πολύ κράξιμο γι΄αυτή μου τη γνώμη από τους λίγους που με διαβάζουν. Δεν πειράζει όμως. Πάω να ξανακούσω το “Call of Ktulu”, να ισιώσω!

Επιμέλεια: Φαίδωνας Κυτρίδης