Blast from the Past: Iron Maiden – “Killers”

Σαράντα χρόνια πέρασαν κι όμως το “Killers” ακούγεται το ίδιο εύκολα και ευχάριστα, όπως τότε. Κυκλοφόρησε στις 2 Φεβρουαρίου του 1981, δέκα περίπου μήνες μετά το ομώνυμο ντεμπούτο των Iron Maiden.

Σίγουρα υπάρχουν άλμπουμ που στιγμάτισαν τη δημιουργία του heavy metal και το “Killers” είναι ένα από αυτά. Με σαφώς καλύτερη παραγωγή από τον προκάτοχό του, το δεύτερο άλμπουμ των Iron Maiden δείχνει, από τα πρώτα κιόλας λεπτά του, τη φρεσκάδα και όρεξη του συγκροτήματος. Πώς μια τέτοια δουλειά να μην αφήσει ιστορία; Με δυναμίτες, όπως το ομότιτλο τραγούδι, το “Wrathchild” και το “Murders in the Rue Morgue”, αλλά και με την progressive μανία του instrumental “Genghis Khan”, μόνο θετικές εντυπώσεις μπορούν να σχηματιστούν.

Παράλληλα με τα παραπάνω, το “Killers” έχει κι άλλα σημεία που αξίζουν προσοχής. Αποτελεί το πρώτο άλμπουμ των Iron Maiden, στο οποίο την παραγωγή ανέλαβε ο πολυετής συνεργάτης και πρόσφατα εκλιπών, Martin Birch. Αν και διφορούμενη μορφή στον τεχνικό χώρο της μουσικής, η συμβολή του στον ήχο του group είναι αδιαμφισβήτητη. Παρέμεινε στο πλευρό των Άγγλων μεταλλάδων καθόλη τη διάρκεια της χρυσής εποχής τους. Πέρα από το “αφανές” αυτό μέλος της βρετανικής παρέας, επιστρατεύθυηκε και ο κιθαρίστας Adrian Smith, που έμελλε να αφήσει ανεξίτηλη σφραγίδα στους Iron Maiden. Ταυτόχρονα, είναι το τελευταίο άλμπουμ συμμετοχής του frontman Paul Di’Anno. Διαμάχες με άλλα μέλη του group, αλλά και συνήθειες κατάχρησης, οδήγησαν στην αποχώρησή του. Τούτο συνεβη μερικούς μήνες μετά την έκδοση του άλμπουμ. Χωρίς αμφιβολία, ο τόνος της φωνής του Paul Di’Anno υπήρξε ό,τι πιο punk έχει περάσει ποτέ από τους Iron Maiden, πράγμα που άλλοι αγαπούν, άλλοι μισούν.

Αν μια δισκοθήκη θέλει να αποκαλείται “metal”, οφείλει να έχει σε περίοπτη θέση το “Killers”. Ακόμα και το εξώφυλλο αυτού του άλμπουμ είναι ένα από τα πιο επιτυχημένα και χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου είδους μουσικής.

Με τέτοιο μουσικό περιεχόμενο και τέτοιο artwork, είναι λογικό το “Killers” να παραμείνει αθάνατο.