Avatar: Hunter Gatherer (Century Media 2020)

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η Σουηδία είναι μια χώρα που έχει να επιδείξει πολλές μουσικές περγαμηνές σε πλειάδα μουσικών ρευμάτων. Είναι επίσης σίγουρο ότι η metal σκηνή αυτής της χώρας, μας έχει προσφέρει απίστευτες στιγμές συγκίνησης και κοπανήματος. Σε αυτήν ακριβώς τη σκηνή, μια πεντάδα παλαβών από το Γκέτεμποργκ βάλθηκε να ξεχωρίσει και παράλληλα να τρελάνει κάθε λογικό άνθρωπο που του αρέσει να ακούει αυτό το είδος μουσικής. Τους λένε Avatar. Η θεατρικότητα τους τρέχει από τα μπατζάκια, και έρχονται με το 8ο άλμπουμ τους, με τον τίτλο Hunter Gatherer, να αποτρελάνουν όσους κατάφεραν να γλιτώσουν από την πάρτη τους.

Κάποιοι πιθανώς να πιστέψουν πως έχουμε να κάνουμε με μια περίπτωση άμπαλης εντελώς μπάντας που προσφέρει γέλιο.

Αρκούν μονάχα τα πρώτα δευτερόλεπτα του εναρκτήριου ”Silence in the Age of Apes” για να κοπούν οριστικά οι όποιες υποψίες γέλιου. Όσο αστείοι δείχνουν στιλιστικά με το wannabe Joker look τους, τόσο αφοπλιστικά σοβαροί είναι στη μουσική τους. Δυναμικό κι εντελώς in your face metal, που έχει μπόλικα shock rock και gothic στοιχεία,αλλά παραμένει ενδιαφέρον από την αρχή ως το τέλος κάθε τραγουδιού. Αυτό ακριβώς αποδεικνύουν τα “Colossus” και “A Secret Door” που ακολουθούν.

Σε ποιο Swedish Death Metal μονοπάτια με ολίγη από Euro-power metal το “God of Sick Dreams” και πριν καλά καλά καταλάβεις τι γίνεται σου σκάει και το “Scream Until you Wake” κι αναρωτιέσαι που στο διάολο το πάνε το έργο δαύτοι. Συνέχεια με ένα Death οπερετικό κομμάτι (ναι καλά διαβάζετε), το “Child” που σε μπερδεύει ακόμη περισσότερο και το οποίο στους γνώστες της μπάντας φέρνει λίγο στο μυαλό στιγμές από το Avatar Country. Στο ίδιο πάνω κάτω ύφος και το “Justice”, αλλά σαφέστατα πιο αδιάφορο από όλα τα προηγούμενα.

Το τελευταίο μέρος του άλμπουμ ξεκινά με την μπαλάντα που ακούει στο όνομα “Gun”. Δεν είναι κάτι που θα περίμενε ο ακροατής με βάση τη ροή του άλμπουμ, αλλά μόνο αδιάφορο δεν μπορείς να το πεις. Ειδικότερα δε όταν το ακολουθεί ένα τέρμα λυσσασμένο “When All but Force has Failed”. Κι αφού έχεις καταμπερδευτεί μέχρι τώρα φίλε ακροατή φτάνουμε και στο “Wormhole” που κλείνει το άλμπουμ και το οποίο ηχεί πολύ όμορφα στα αφτιά,αλλά με τίποτα δε θα περίμενες να είναι το τελευταίο κομμάτι.

Σε γενικές γραμμές, κι αν αφήσουμε απέξω όλα τα υπόλοιπα, το Hunter Gatherer, είναι ένα ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ άλμπουμ.

Πιο καλό από όσο οι φάτσες αυτών των τύπων σε προδιαθέτουν. Τεχνικά άρτιο, με αναφορές σχεδόν σε όλο το φάσμα του σκληρού ήχου, και σίγουρα αντιπροσωπευτικό αυτού που οι Avatar θέλουν να πλασάρουν. Οι τύποι απλά είναι θεοπάλαβοι, παίζουν τις κάλτσες τους και δείχνουν να γουστάρουν στο έπακρο ότι κάνουν. ΔΕΝ υπάρχει περίπτωση να το ακούσετε και να απογοητευτείτε. Απλά ανάλογα τα γούστα σας θα βρείτε διαφορετικά τραγούδια να σας κολλήσουν.

Κείμενο: Γιώργος Παρδάλης