Apocalyptica: Cell-0 (Silver Lining Music 2020)

apocalyptica - cell-0 cover

Οι Apocalyptica ήταν πάντα μια ενδιαφέρουσα περίπτωση καλλιτεχνών. Όταν βγήκαν στο προσκήνιο άφησαν όλο τον κόσμο του metal εμβρόντητο με τον μοναδικό τρόπο που κατόρθωσαν να συνδυάσουν την απαλότητα του κλασσικού ήχου με την τραχύτητα της metal, και με το πως κατάφεραν να αποδώσουν τραγούδια τα οποία στο μυαλό και τα αυτιά του μέσου ακροατή ήταν τελείως διαφορετικά. Κουβαλώντας ήδη πολλά παράσημα στην πιάτσα, έχοντας απολαύσει το σεβασμό όλων ανεξαρτήτως μουσικών προτιμήσεων και 17 ολόκληρα χρόνια μετά το πρώτο instrumental άλμπουμ τους με τον τίτλο “Reflections”, επιστρέφουν στις ρίζες τους με τη νέα τους δουλειά που φέρει τον τίτλο Cell-0 (πρωτότυπο ε;)

Παρά το γεγονός ότι οι Apocalyptica δεν έχουν κάποια άλλη έστω παρόμοια μπάντα για να συγκριθούν, μπορώ να πω ότι σίγουρα δε μας προσφέρουν ένα συνηθισμένο Apocalyptica άλμπουμ. Δείχνουν πως θέλουν να αποφύγουν τα mainsteam μονοπάτια των προηγούμενων δισκογραφικών πονημάτων τους και προσπαθούν να φέρουν, μέσα από πολύπλοκες συνθέσεις, τον ακροατή πιο κοντά στην κλασσική μουσική παιδεία που έχουν. Και ειλικρινά τα καταφέρνουν, μέσα από μια αλληλουχία τραγουδιών που ξεδιπλώνεται μπροστά στον ακροατή και του προσφέρει μια μοναδική ηχητική απόλαυση.

Από το ξεκίνημα με το “Ashes of the modern world” οι Apocalyptica κάνουν φανερές τις προθέσεις τους και μας εισάγουν σε μια ατμόσφαιρα μαγική.

Χωρίς να μειώσουν τον ήδη καλπάζοντα ρυθμό τους μας περνούν στο ομώνυμο “Cell-0” και εκεί που περιμένεις η μουσική έξαψη να συνεχιστεί έρχεται το “Rise” για να μαλακώσει κάπως την ατμόσφαιρα. Όχι για πολύ όμως, μιας και το “En Route To Mayhem” μας επαναφέρει σε μια ατμόσφαιρα που το τσέλο και η δυναμική του ήχου του κυριεύει τα πάντα. Γέφυρα με το μάλλον αδιάφορο για τα δικά μου γούστα “Call My Name” και μετά……..“Fire & Ice” και ακόμη και ο πιο δύσπιστος καταλαβαίνει πως οι Apocalyptica έχουν ακόμη και τώρα να μας προσφέρουν κάτι το νέο μέσα από τις συνθέσεις τους.

Το “Scream For The Silent” που ακολουθεί πάλι μου βγάζει μια αδιάφορη διάθεση, όχι όμως τόση που να με κάνει να ξενερώσω με την εμπειρία που απολαμβάνω μέχρι εκείνη τη στιγμή. Ευτυχώς το “Catharsis” προσφέρει πραγματικά αυτό που λέει το όνομα του, μια πραγματική κάθαρση συναισθημάτων, τυχόν αρνητικών σκέψεων και σε γεμίζει με όλη την αισθαντικότητα που η μουσική των Apocalyptica διαχρονικά προσφέρει. Κλείσιμο με το “Beyond The Stars” που παίζει τον ακροατή όπως πρέπει κρατώντας το ενδιαφέρον αμείωτο μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο ακρόασης αυτού του άλμπουμ.

Αν κάτι μας έμαθαν οι Apocalyptica είναι πως ένα instrumental άλμπουμ μπορεί να προσφέρει μια πλήρως οργασμική εμπειρία, ακόμη και σε ακροατήρια συνηθισμένα σε πιο σκληρούς ήχους.

Το Cell-0 είναι ένα μανιφέστο δημιουργικότητας που κλείνει μέσα του τα σκοτεινότερα και ταυτόχρονα τα λαμπρότερα των συναισθημάτων που μπορεί μια μπάντα να προσφέρει στους ακροατές της. Σε αυτή τη δουλειά, οι Apocalyptica αποδεικνύουν με τον πιο περίτρανο τρόπο πως ακόμη τους χρωστάμε πολλά και πως και οι ίδιοι έχουν ακόμη να δώσουν πολλά. Κατά την ταπεινή μου γνώμη μας δίνουν μια δουλειά που έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που μπορούν να την κατατάξουν σίγουρα μέσα στις τρεις καλύτερες δισκογραφικές τους δουλειές κι αυτό που να πάρει δημιουργεί μια αύρα θετική για τη νέα χρονιά!

Κείμενο: Γιώργος Παρδάλης

Κατηγορία
TAGS
Κοινοποίηση

COMMENTS

X