Rammstein: Zeit (Spinefarm Records 2022)

Rammstein - Zeit

Ένα άλμπουμ δίχως τίτλο. Μια περιοδεία για αυτό το άλμπουμ που ακυρώθηκε. Μια πανδημία που άλλαξε τα σχέδια. Μπόλικοι περιορισμοί που έδωσαν χώρο στη δημιουργία. Ένα νέο άλμπουμ που καταφέρνει να αποτυπώσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την κατάσταση των τελευταίων δύο και κάτι ετών. Αυτά και μόνο θα αρκούσαν για δώσουν το πλήρες timeline του νέου άλμπουμ των Rammstein υπό τον τίτλο Zeit (χρόνος για του μη ομιλούντες τη Γερμανική γλώσσα).

Το καλό με τους Rammstein είναι ότι δεν περιμένεις και ιδιαίτερους νεωτερισμούς.

Το industrial-metal feeling ξέρουν πολύ καλά να στο μεταδίδουν (άλλωστε βρίσκονται στην πρωτοπορία σε αυτό το είδος). Αυτό που δεν περίμενε ίσως κάποιος και προσδίδει σε αυτή τη δουλειά τους μια ιδιαίτερη μαγεία, είναι ο τρόπος με τον οποίο κοιτούν την όλη περίοδο της πανδημίας και πως την χρησιμοποιούν σαν το όχημα για να αποτυπώσουν τις ψυχοσωματικές και συναισθηματικές επιπτώσεις της απομόνωσης που αυτή η πανδημία έφερε στις ζωές μας.

Η μελαγχολία είναι εμφανής από το ξεκίνημα, και το “Armee Der Tristan” που ανοίγει το άλμπουμ.

Μπόλικα 80ς post-punk synths, μπόλικο σκοτάδι, και η φωνή του Till Lindemann να χτυπάει κατευθείαν στο στήθος σου. Το σκοτάδι συνεχίζει να είναι εκεί και στο “Schwarz”. Ένα τραγούδι πραγματική ωδή σε κάθε τι το σκοτεινό, δοσμένο όμως με μια δόση ρομαντισμού και το πιάνο να το αφήνει να αγκυρωθεί πραγματικά στο μυαλό του ακροατή.

Βέβαια ενδιάμεσα παρεμβάλλεται το ομώνυμο “Zeit” που είναι πραγματικά anthemic και για μένα ίσως το κορυφαίο όλου του άλμπουμ.

Το “Zick Zack” χωρίς απαραίτητα να με χαλάει μάλλον πέρασε και δεν με ακούμπησε καν, πόσο μάλλον δε όταν έχει να συναγωνιστεί ένα “Meine Trönen”, μια πραγματικά εξαιρετική power μπαλάντα που θύμισε πολλά από το παλαιότερο Mutter. Εξαιρετικά δυναμικό και το “Giftig”, το οποίο δε θα το κρύψω πως, αν κι όχι το καλύτερο τραγούδι αυτής της δουλειάς, εμένα για κάποιο παράξενο λόγο μου κόλλησε. Το “OK” αν και πραγματεύεται ενδιαφέρον θέμα (ελεύθερο σεξ) μάλλον δε θα βρεθεί και στην κορυφή των προτιμήσεων. Δυναμικό τέμπο, αλλά αρκετά flat για τα δικά μου τουλάχιστον γούστα. Κρατάω μόνο το πολύ δυνατό riff μια πολύ RATM γέφυρα.

Το “Angst” δικαιολογεί πραγματικά τον τίτλο του, καθώς το όλο beat του σε κρατά σε μια κατάσταση αγωνίας.

Βέβαια το “Dicke Titten” που ακολουθεί μετά με ζόρισε λιγάκι. Το θέμα πάλι “παιχνιδιάρικο” (τα μεγάλα στήθη). Αλλά, η όλη αισθητική μου έβγαζε κάτι από Eurovision κι εκεί μάλλον έχασα το ενδιαφέρον μου. Μια στροφή πριν το τέλος το αφηγηματικό “Lügen” μου πρόσφερε μία ακόμη δημιουργική ακτίνα φωτός, δείχνοντας ότι οι Rammstein ξέρουν να γράφουν πολύ καλά τραγούδια. Κάτι που επιβεβαιώνεται πανηγυρικά και με το “Adieu” που κλείνει το άλμπουμ. Πραγματικό το καλύτερο αντίο, αν κι ο θάνατος είναι διάχυτος σε όλο το τραγούδι. Αυτό το τραγούδι μπήκε ήδη στην playlist μου με συνοπτικές διαδικασίες.

Είναι το Zeit μια από τις καλύτερες δουλειές των Rammstein;

Και ναι και όχι, με το όχι όμως να έχει το προβάδισμα. Είναι το Zeit το άλμπουμ των Rammstein που περιέχει όλη τη γκάμα των συναισθημάτων που μπορούν να εκφραστούν; Σίγουρα ναι. Υπάρχει σε όλο το άλμπουμ μια εκπληκτική ισορροπία ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, ανάμεσα στην αισιοδοξία, το παιχνίδισμα και τον απόλυτο πεσιμισμό. Ανεξαρτήτως των όποιων συνθηκών πάντως, οι Rammstein κατορθώνουν να δημιουργούν άλμπουμ που θα αρέσουν 100% στο κοινό τους και που θα προκαλέσουν το ενδιαφέρον των μη fans. Αυτό λίγες μπάντες μπορούν ακόμη να το καταφέρουν.

7,5/10

Κείμενο: Γιώργος Παρδάλης

Κατηγορία
TAGS
Κοινοποίηση

COMMENTS

X