Helloween: Helloween (Nuclear Blast 2021)

Helloween - Helloween album cover

Θα ήταν τεράστιο ψέμα αν κάποιος υποστήριζε ότι δεν χρωστάμε στους Helloween κάποιες από τις επικότερες στιγμές του λεγόμενου Europower ήχου. Aκόμη μεγαλύτερο ψέμα αν αρνηθούμε πως πάρα πολλοί από εμάς δεν προσπαθήσαμε να πιάσουμε (ανεπιτυχώς βέβαια) τις ψηλές του Kiske στο πρώτο Keeper…

O καιρός τα έφερε έτσι, ούτως ώστε οι Deris, Hansen και Kiske ενώσαν τις δυνάμεις τους για ένα album.

Οι φανατικοί του συγκροτήματος είμαι βέβαιος ότι περίμεναν ένα έπος στα στάνταρντ του παρελθόντος να γεννηθεί. Για όλους αυτούς έχω να πω, πως το ομώνυμο album των Helloween είναι εξαιρετικό, όχι όμως γιατί πιάνει ή έστω πλησιάζει τα επίπεδα του Keeper of the Seven Keys. Άλλωστε αυτό θα ήταν αδύνατο. Δεδομένων όμως των συνθηκών και της φθοράς του χρόνου, το συγκεκριμένο album ήταν αυτό που θα ήθελε και σίγουρα περίμενε, ένας απαιτητικός οπαδός του συγκροτήματος.

Με δυνατό artwork (δια χειρός Eliran Kantor) και με δυνατή ομάδα παραγωγής (Charlie Bauerfeind, Dennis Ward και Ronald Prent). Οι Hellowen παραδίδουν μια νέα δισκογραφική δουλειά αντάξια του ονόματος και της φήμης που έχουν χτίσει στα 35 χρόνια της καριέρας τους.

Ήδη από το εισαγωγικό “Out of the Glory” γίνεται ολοφάνερο τι ταχύτητες και τι ήχος περιμένει τον ακροατή.

Γρήγορες κιθάρες, κάμποσες ψηλές νότες και μια ανάμνηση από τα παλιά σίγουρα σου έρχεται στο μυαλό. Το “Fear of the Fallen” που ακολουθεί είναι κατά τη γνώμη μου ένα από τα καλύτερα τραγούδια αυτής της δουλειάς. Υπερβολικό όσο ακριβώς χρειάζεται και βγάζει μια ενέργεια που σε παρασύρει στο ρυθμό του πανεύκολα.

Το “Best Time” είναι πολύ κοντινό στο Keeper πνεύμα έτσι όπως χτίζεται νότα νότα και σε κάνει σίγουρα να λες στον εαυτό σου “ναι ρε πούστη, those were the days”. Το “Mass Pollution” από την άλλη μάλλον φάνηκε λιγάκι αδιάφορο, στα δικά μου αφτιά τουλάχιστον. Δυναμικό ναι, μελωδικό ναι, αλλά θα μου έκανε άνετα για Judas Priest όχι για Helloween. Συνέχεια με “Angels” στο ίδιο αδιάφορο μοτίβο για μένα (αν και είχε ωραια μελωδία). Το πρώτο μισό κλείνει με το “Rise Without Chains” που σε φέρνει και πάλι στα κέντρα σου με τον χαρακτηριστικό Helloween ήχο.

“Indestructible” και “Robot King” ανοίγουν το δεύτερο μισό του album. To “Robot King” να είναι μια ακόμη στιγμή που ξεχωρίζει (ίσως από τα καλύτερα τραγούδια σε αυτό το album). Η συνέχεια έρχεται με το “Cyanide” που είναι τόσο επικό και τόσο power όσο θες για να σε φτιάξει. Σίγουρα θα το ξεχωρίσεις και εσύ στη λίστα σου. Επικό αν μη τι άλλο και το “Down in the Dumps”. Ένα ακόμη τραγούδι με ήχο Helloween στο 100%. Και φτάνουμε στο κλείσιμο με το “Orbit” να λειτουργεί σαν εισαγωγή στο “Skyfall” το οποίο δίχως υπερβολή είναι το highlight σε αυτό το album. Ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έχουν γράψει ποτέ οι Helloween. Ένα τραγούδι με τρομερές εναλλαγές στο ρυθμό του, το οποίο όμως δεν καταντά βαρετό ή υπερβολικό σε κανένα του σημείο. Ένα απόλυτο ΕΠΟΣ, αντάξιο του ονόματος της μπάντας.

Στην deluxe έκδοση της κυκλοφορίας, ο ακροατής μπορεί να απολαύσει δύο ακόμη τραγούδια.

Το “Golden Times” που είναι και πάλι ένα τραγούδι στο ύφος των Keeper και το “Save my Hide” που έχει όλα τα φόντα να γίνει ένα arena anthem song. Προσαρμοσμένο σε πιο μοντέρνες φόρμες, αλλά και πάλι στο πνεύμα των Helloween.

Κακά τα ψέματα πέρα από 2-3 τραγούδια τα υπόλοιπα δεν είναι αυτά που θα σου καρφωθούν στο μυαλό.

Το Helloween είναι ένα album που θέλει επαναληπτικές ακροάσεις για να το νιώσεις. Είναι αυτό κακό; Πιστεύω πως όχι, αν και για κάποιους χτυπάει άσχημα. Όπως είπα και στο ξεκίνημα, είναι πρακτικά αδύνατο να ξαναδούμε από τους Helloween album στα επίπεδα των Keeper…. Aν όμως μετά από 35 χρόνια πορείας μπορούν και μας δίνουν δισκογραφικές δουλειές τέτοιας ποιότητας, τότε θα ήταν ανόητο να μην τρίβουμε τα χέρια μας από ικανοποίηση.

Κείμενο: Γιώργος Παρδάλης

Κατηγορία
TAGS
Κοινοποίηση

COMMENTS

X