Einstürzende Neubauten @ Gazi Music Hall, Αθήνα 11/02/2017

Έχουν μόλις τελειώσει το Haus der Lüge, δεύτερο κομμάτι του set τους το βράδυ του Σαββάτου, όταν ακούγεται μια φωνή από το κοινό να ζητάει το Yü – Gung (Fütter mein Ego), ο Blixa ο οποίος πριν λίγο είχε δηλώσει πως το  Haus der Lüge μέσα από το ομώνυμο album του ’89 θα είναι το παλιότερο κομμάτι που θα παίξουν για το συγκεκριμένο βράδυ, απαντάει με αυστηρό ύφος  πως δεν πρόκειται να το παίξουν καθώς μόλις πριν λίγο είπε πως δεν θα παίξουν κάτι πριν το Haus der Lüge και το  Yü-Gung είναι κάποια χρόνια πριν από αυτό. Ο τρόπος που απάντησε είναι ενδεικτικός για το πως οι Γερμανοί έχουν αποκηρύξει σχεδόν το ταραχοποιό παρελθόν τους.

Ωστόσο αυτό δεν αποτελεί κάποια έκπληξη και δεν είναι κάτι καινούργιο για όσους παρακολουθούν την πορεία τους. Μάλιστα η συλλογή “Greatest Hits” που κυκλοφόρησε στο τέλος του 2016 και αφορά την 35χρονη πορεία τους, αφήνει εκτός τα 4 πρώτα τους albums. To set που επέλεξαν λοιπόν στο Gazi Music Hall ήταν ξεκάθαρα βασισμένο σε αυτό το Greatest Hits με κάποιες πολύ μικρές αλλαγές.

Ξεκίνησαν με το αργόσυρτο, μονότονο και όμως τόσο όμορφο The Garden από τα 1996 και το “Ende Neu”. Το album ουσιαστικά που σηματοδοτεί τη στροφή στον ήχο τους απ’ την “ηχητική τρομοκρατία” στην πιο “ήσυχη” κατεύθυνση. Έχουν επιλέξει ένα εντελώς λιτό background και μονόχρωμο φωτισμό. Ο Blixa ηγετικός στη μέση, παραδίπλα ο Hacke ενεργητικός και χαμογελαστός. Οι υπόλοιποι εναλλάσσονται στα διάφορα όργανα, με τους  N.U. Unruh και Rudolf Moser να χειρίζονται τα διάφορα αυτοσχέδια όργανα. Πλαστικά βαρέλια, τουρμπίνες, τεράστιους σωλήνες, ελάσματα, μεταλλικά αντικείμενα και ένα σωρό άλλα..

Με σύμμαχό τους τον ήχο περνούν στο Nagorny Karabach που ακούγεται πιο όμορφο από ποτέ και αποδεικνύει πως η όψιμη (αν μπορεί να χαρακτηριστεί ως όψιμο το “Alles Wieder Offen”, προτελευταίο τους album  από το μακρινό πια 2007) δισκογραφική τους πορεία έχει να επιδείξει   υπέροχα τραγούδια. Άλλωστε από τα 3 τελευταία τους album (“Perpetuum Mobile”,“Alles Wieder Offen” και“Lament” ) τα albums μετά το 2000 δηλαδή, έπαιξαν 8 από τα συνολικά 18 κομμάτια του set τους. Άλλα 5 απ’ το “Silent Is Sexy” που 17 χρόνια μετά την κυκλοφορία του φαίνεται να βρίσκεται στο heavy rotation των live τους. Οπότε φανταστείτε τι μένει για τα υπόλοιπα albums. Για ποιο λόγο γίνεται τόση κουβέντα για τα τραγούδια που έπαιξαν θα ρωτήσει κανείς και θα ‘χει δίκιο. Το θέμα είναι τι επέλεξε να παρουσιάσει η μπάντα και πως αυτό αποδόθηκε επί σκηνής.

To Dead Friends και το Youme and Meyou που παίζεται με τους τεράστιους σωλήνες βρίσκεται στην πιο ποπ πλευρά του ήχου τους την στιγμή που τα Sonnenbarke και Unvollstaendigkeit στέκουν στην πιο ατμοσφαιρική τους, με το τελευταίο να κλείνει εντυπωσιακά με τον  N.U. Unruh να ρίχνει μεταλλικά κομμάτια στο πάτωμα από ψηλά χρησιμοποιώντας ένα (ακόμα) αυτοσχέδιο “’όργανο”. Όλα ακούγονται στην εντέλεια. Η μπάντα “χτίζει” τις συνθέσεις της με απόλυτη προσήλωση και o Blixa, κομψός καμιά φορά θεατρικός και επιβλητικός στη μέση οργανώνει, κρατάει γέφυρα με το κοινό έχοντας πρώτα φροντίσει να το κάνει να κρέμεται από κάθε του λέξη και παράλληλα απαγγέλλει τα λόγια πότε ψιθυρίζοντας, πότε ανεβάζοντας την συναισθηματική ένταση και πότε αφήνοντας τις χαρακτηριστικές του στριγκλιές. O Blixa αυτός είναι ώριμος (λογικό), ολοκληρωμένος τραγουδιστής (και performer) και σε τίποτα δεν θυμίζει την ψηλόλιγνη punk φιγούρα που ούρλιαζε υστερικά στο μικρόφωνο.

Μέχρι να φτάσουμε στο How Did I Die? που έκλεισε το κανονικό μέρος του set τους, οι Neubauten μας παραδίδουν ένα υπέροχο Sabrina, μετά το Susej, highlight της βραδιάς για τον γράφοντα με τον σαμπλαρισμένο ήχο της κιθάρας βγαλμένο μέσα από ένα υγρό υπόγειο κάπου στο Αμβούργο στα πρώιμα 80s, το βαθύ μπάσο του Hacke και τα “πίσω” φωνητικά της υπόλοιπης μπάντας να το κάνουν να ακούγεται σαν Bad Seeds. Φυσικά δεν αφήνουν εκτός το Silence Is Sexy που εξελίσσεται σε παράσταση του Blixa, με το κοινό να τηρεί ευλαβικά σιγή για να ακουστεί η ρουφηξιά του τσιγάρου του στις παύσεις…

Αποχωρούν για να πάρουν το χειροκρότημα και επιστρέφουν γρήγορα γρήγορα, δίνοντας μας μια τριάδα κομματιών. Ακούμε το νωχελικό ambient του Ein Leichtes Leises Saeuseln με το χαρακτηριστικό θρόισμα του χρυσόχαρτου, ένα μάλλον νωθρό Die Interimsliebenden απ’ το “Tabula Rasa” που θα περίμενα να με “κουνήσει” λίγο παραπάνω και το Total Eclipse of the Sun.

Ξαναφεύγουν και εγώ σκέφτομαι πόσο γαμημένη είναι η επιτυχία και η ματαιοδοξία που κάνει ένα απ’ τα πιο σημαντικά, πρωτοπόρα, αντί-κομφορμιστικά (και προσθέστε ότι άλλο θέλετε) συγκροτήματα των τελευταίων 40 χρόνων να ετοιμάζει setlists με προγραμματισμένα 2 encore ακολουθώντας πεθαμένα rock κλισέ μόνο και μόνο για παραπάνω χειροκρότημα αλλά και τι κρίμα που ενώ το set τους ήταν πανομοιότυπο με όλα τα υπόλοιπα που έχουν κάνει φέτος δεν συμπεριέλαβαν το αγαπημένο Let’s Do It A Da Da… Ευσεβείς πόθοι…

Στο δεύτερο encore παίζουν το Salamandrina, που ανέκαθεν βαριόμουν, οπότε αφήνομαι σε λίγη ακόμα εσωτερική γκρίνια. Το κοινό φαίνεται να απολαμβάνει το live και εγώ αναρωτιέμαι πόσες ακροάσεις έτυχε για παράδειγμα το εξαιρετικό “Alles Wieder Offen” από το ενθουσιασμένο αυτό κοινό; Σε πόσες λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς του 2007 να βρέθηκε άραγε ή σε πόσες θάφτηκε κάτω από σχήματα-μιτσηκώστες με εφήμερα singles; Άραγε η τέχνη των Γερμανών μπορεί να αναγνωριστεί μόνο σε ένα live..; Ευτυχώς (το αναμενόμενο) αλλά και αγαπημένο Redukt έρχεται να κλείσει το set τους, να με τραβήξει από αυτή την εσωτερική αναζήτηση στα σημεία των καιρών και να με επαναφέρει στο live. Το Redukt με αποζημιώνει και όπως φαίνεται το ίδιο και το υπόλοιπο κοινό. Οι Einstürzende Neubauten αποχωρούν (για τελευταία φορά) μέσα σε αποθέωση και εμείς βγαίνουμε “γεμάτοι”  έξω, συναντώντας την απόλυτη κακογουστιά που στριμώχνεται στα αυτοκίνητά της για να “κυνηγήσει” άλλο ένα Σάββατο βράδυ κενής διασκέδασης…

Setlist:

01 Garden

02 Haus der Lüge

03 Nagorny Karabach

04 Dead Friends (Around the Corner)

05 Unvollstaendigkeit

06 Youme and Meyou

07 Die Befindlichkeit Des Landes

08 Sonnenbarke

09 Von Wegen

10 Sabrina

11 Susej

12 Silence Is Sexy

13 How Did I Die

14 Ein Leichtes Leises Saeuseln

15 Die Interimsliebenden

16 Total Eclipse Of the Sun

17 Salamandrina

18 Redukt

Ανταπόκριση: Βασίλης Μπέκας

Φωτογραφίες: Αντιγόνη Σούφλα